Home » คืนใจให้อาคเนย์ – ติยากร

คืนใจให้อาคเนย์ – ติยากร

คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ

ดาวน์โหลดนิยาย คืนใจให้อาคเนย์ pdf epub ติยากร พระเอกมีอะไรกับนางเอก

ความสัมพันธ์ของเราสองคนเกิดจากความไม่จริงจัง ซ้ำยังฉาบฉวยพร้อมที่จะหันหลังจากกันไปอย่างง่ายดาย แต่ไปๆ มาๆ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกที่ไม่จริงจังนั้นได้กลายเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก

 

“ทำไมถึงมองเหมือนอยากลากผมขึ้นเตียงอีกรอบแบบนั้น”

“ฉันนึกว่าคุณจะชิ่งหนีไปก่อนที่ฉันจะตื่นเสียอีก”

เขาเลิกคิ้วแปลกใจเสียเต็มประดาเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น มือหนาผายไปรอบห้องแล้วค่อยเอ่ยว่า

“คุณคิดว่าผมจะบ้าขนาดนั้นเลยเหรอ”

หญิงสาวมองตามการเคลื่อนไหวของเขา รวมถึงท่อนแขนและมือใหญ่ๆ นั่นด้วย

 

“ผมไม่บ้าทิ้งสาวแปลกหน้าเอาไว้ในห้องที่มีมูลค่าหลายล้านหรอกนะ”

และเธอก็ไม่ได้โง่จนมองไม่ออกว่า ที่นี่มีมูลค่ามากกว่าเก้าหลักเสียด้วยซ้ำ

“ฉันจะโทรหาหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง อยากจะให้เขาช่วยตรวจสอบอะไรสักหน่อย”

คำกล่าวของหญิงสาวทำให้เขาหัวเราะ ร่างสูงลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอ่ยโต้ตอบกลับมาว่า

“ผมจะจับคุณขังไว้ก่อนที่คุณจะได้ทำแบบนั้นก็แล้วกัน”

 

พวกเธอประเมินกันและกันอยู่ครู่หนึ่ง แน่นอนว่าเธอล้อเล่น ส่วนเขา…มันกึ่งๆ จริง อาคเนย์ ไม่ได้ตาบอดจนดูไม่ออกว่าเขายังติดใจ และยังไม่อยากให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้จบลง แต่มันก็คงไม่ได้ยืดยาวและมั่นคงนักหรอก

 

มาสนุกกัน นั่นละคือสิ่งที่สื่อออกมาจากดวงตาคมกริบยามที่เขามองตรงมาที่หญิงสาว

“ฉันมีคำถาม”

“ลองถามมาสิ”

แล้วเธอก็สังเกตเห็นว่า ชายหนุ่มมีกลิ่นอายที่ทำให้คนปกติไม่อยากเข้าใกล้นัก

สำหรับคนอื่นมันคงเป็นแบบนั้น แต่สำหรับเธอ…เขามีเสน่ห์แบบอันตรายที่มีต่อหญิงสาวอย่างจัง

 

“คุณมีเมียหรือยัง”

คำถามของหญิงสาวทำให้เขาหลุดยิ้มออกมา ดวงตาคมพราวระยับก่อนจะส่ายหัว

“ไม่เคยมี”

“และคงไม่คิดจะมีแน่ๆ”

เมื่อเธอต่อยอดให้ เขาก็พยักหน้ารับ

“ผมชอบผู้หญิงฉลาด”

“ไม่ คุณชอบผู้หญิงรู้จักหน้าที่ของตัวเอง”

“…”

“และฉันเก่งเรื่องนั้นมาก”

“หึ ผมพอรู้”

มือหนายื่นออกมาจับเส้นผมบางเส้นที่กระดกแตกทรงแล้วพึมพำเสียงเบาที่หญิงสาวได้ยินเพียงคนเดียว

 

“ทำไมคุณถึงไม่ลองพยายามดูหน่อยล่ะ”

“เรื่อง?”

“เรื่องของผม และทิศทางลมอะไรนั่น”

เธอเฝ้ามองใบหน้าคมคายที่มีไรหนวดเขียวครึ้มอยู่บนคางและเหนือริมฝีปากกระด้าง ตอนที่มือหนาทัดผมสีอ่อนกับใบหูขาวเขาก็เอ่ยต่ออีกว่า

“พยายามดูหน่อย”

“ทำไมฉันต้องพยายามในสิ่งที่ฉันไม่อยากได้ด้วย และคุณเองก็ไม่ได้ต้องการมันเหมือนกัน”

เขาทำหน้าตกใจ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว มือหนาละออกจากเส้นผมนุ่มแล้วถอนหายใจที่เกิดจากการเสแสร้ง

 

“รู้ทันผมอีกแล้ว”

“ก็คุณจงใจโกหกให้ฉันจับได้เอง”

 

นิยายที่อยู่ในเซตเดียวกัน :