คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
‘ต้นหอม’ เธอคือคุณหนูตัวร้ายที่ใคร ๆ ก็เอือมระอา
ส่วนเขา ‘สุดเขตต์’ เด็กในบ้านที่ต้องตามใจเธอทุกอย่าง
แม้แต่สิทธิ์ในการมีคนรักเธอก็ไม่ยินยอม
เพราะคนเดียวที่สุดเขตต์จะรักและสนใจได้คือเธอเท่านั้น
ใต้ท้องฟ้าคืนเดือนมืดซึ่งไร้หมู่เมฆ
สุดเขตต์พาต้นหอมออกมานอนดูดาวกลางลานกว้าง
ในเวลาสองทุ่มซึ่งชาวบ้านดับไฟเข้านอนกันไปหมด
มีเพียงแสงจากตะเกียงใบเก่าของชายหนุ่มที่สาดแสง
หมู่ดาวพราวระยิบเต็มท้องฟ้าดูสวยงาม หญิงสาวผู้เกิดและโตในป่าปูนดูพิสมัยมาก
เธอไม่เคยเห็นดาวมากมายขนาดนี้มาก่อน ดาวเป็นล้านดวงหรือทั่วโลกคงมารวมกันที่นี่
มันสวยงามจนหญิงสาวไม่อาจละสายตา และไม่ทันได้สังเกตเลยว่าคนข้างกายแอบพินิจมองตนเอง
“สวยมากเลยครับ”
สุดเขตต์เอ่ยพูดในความมืดสลัวของคืนเดือนดับ แสงอันน้อยนิด
ทำให้เขามองเห็นใบหน้าสวยหวาน ไร้ซึ่งเครื่องสำอางแต่งแต้มก็ยังงามหมดจด
ไร้เครื่องประดับติดกายก็ตราตรึงหัวใจ และแม้ความมืดมิดก็ไม่อาจบดบังความสวยของหญิงสาวผู้นี้
“ใช่ สวยมาก ๆ เลย”
ต้นหอมหมายถึงหมู่ดาวเต็มท้องฟ้า เธอไม่อาจละสายตาไปจากมันได้เลย
“พรุ่งนี้ก็จะกลับแล้ว หอมคงคิดถึงทุกอย่างที่นี่”
สุดเขตต์ไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวแต่น้อย
เขากำลังดำดิ่งไปในความสวยงามของคนข้างกาย มันสะกดให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้
เขาอยากมีเธออยู่ในทุกเวลานาทีของชีวิต
“หอมว่าที่นี่มันก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะ ถึงมันจะทำให้หอมลำบากไปบ้าง แต่มันก็มีสิ่งดี ๆ ซ่อนอยู่ อย่างดวงดาวบนฟ้านี่ มันสวยจนหอมไม่อยากจะละสายตาไปจากมัน มันเป็นอืม..”
หญิงสาวผู้กำลังเอ่ยบอกเล่าถึงดาวบนฟากฟ้าตื่นตระหนก
เมื่อชายหนุ่มข้างกายกอดรวบเอวคอดและดึงเธอเข้าไปจูบ
แรงสัมผัสรุกเร้าเต็มไปด้วยความหวานอุ่นละมุนใจ
วงแขนของเขาตะแคงกอดเธอเข้าหาแนบแน่น
จูบเม้มริมฝีปากรัญจวนที่อยากครอบครองมิคลาย
ร่างเล็กผู้ตื่นตระหนกในตอนแรกแปรเปลี่ยน เธอกอดรัดกายหนาที่เบียดเสียด
เช่นเดียวกับริมฝีปากที่ตอบสนองตามแต่ใจ ขอเพียงเป็นสุดเขตต์เธอก็ไม่เคยคิดจะปฏิเสธ
กลับถวิลหาทุกวันเวลาที่เขาจะเข้าใกล้ ด้วยอยากให้เขารักและเป็นของเธอผู้เดียว
เธอหวงและอยากมีเขาข้างกายเท่านั้น
“พี่รักหอมมากนะ”
สุดเขตต์ตัดใจผละออกจากริมฝีปากอิ่ม ทั้งที่ใจอยากจะไปไกลมากกว่านี้
แต่สุดท้ายใบหน้าของวุฒิกรก็ลอยเข้ามา เขาทำลายความไว้ใจของผู้มีพระคุณไม่ได้
หากคิดจะรักเธอผู้สูงส่งก็จะไม่ยอมแพ้ใจตัวเอง
หญิงสาวกัดเม้มริมฝีปากตัวเองเบา ๆ เธอไม่ชอบเลยเวลาที่สุดเขตต์ผละตัวออก
ทุกครั้งความรู้สึกของเธอพัดพาไปไกลแสนไกล ล่องลอยไปบนปุยนุ่นที่อ่อนนิ่ม
ก่อนจะร่วงตกลงมากลางอากาศอย่างน่าใจหายเสมอ
แต่บนความเป็นจริงก็ยังคิดขอบคุณ หากสุดเขตต์ไม่หยุดเธอก็คงไม่คิดที่จะต่อต้าน
จะเป็นเรือน้อยลอยตามแรงลมกรรโชกที่เขาพัดพา
“หอมก็รักพี่เขตต์ค่ะ”
คนตัวเล็กกอดร่างหนาแนบแน่น เธอซุกซบไปกับแผงอกอุ่น
ภายใต้อ้อมกอดและการห่มทับของผืนฟ้าหมู่ดาว