คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ที่โบราณเขาว่า ‘เกลียดสิ่งไหน ก็มักจะได้สิ่งนั้น’ ท่าจะจริงนะ
เพราะยิ่งพี่หมอ โลเวล พชร โคลต์ เกลียดเธอ มัดหมี่ มัญชุสา มากแค่ไหน
เขาก็ยิ่งหนีตำแหน่งสามีของเธอไม่พ้น
แล้วอีกสุภาษิตที่ว่า ‘เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง’ นั่นก็อีก
ปากน่ะบอกว่าเกลียดเธอหนักหนา แต่ถึงเวลาก็จับเธอกินตับรัวๆ ทุกค่ำคืน
นี่แหละนะ! เวรกรรมของการสร้างภาพว่า ‘แสนดี’ ทั้งที่จริงๆ แล้วน่ะ ‘ทั้งโฉด โหด และก็หื่นมาก’
“ทำไมไม่กลับซะตอนเช้าเลยล่ะ”
“อุ๊ย!”
มัญชุสา ไม่คิดว่าคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ประตูที่ไขเข้ามาจะเป็นพี่โลเวลที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นสัปดาห์
“ว่าไงล่ะ ฉันถามทำไมไม่ตอบ ไม่ได้ยินเหรอ”
เขาเป่าควันบุหรี่ออกมาเป็นวงกลมใส่หน้าคนที่ยังยืนอึ้ง
นี่คงตกใจสินะ ที่เป็นเขามารอ แล้วก็คงจะรู้อีกแหละ
ว่าเขาเห็นว่าเธอมีผู้ชายหน้าอ่อนๆ และก็อาจจะปัญญาอ่อนด้วยมาส่ง
“แค่กๆ”
เธอถึงกับไอทันที เพราะไม่ค่อยได้กลิ่นบุหรี่ แล้วพอเขาเป่าควันรอบสอง
แม้จะไม่ได้ใส่หน้า แต่ก็รู้สึกขมคอขมปากขึ้นมาจนได้
“พี่เป้าตรงสูบบุหรี่ด้วยเหรอคะ”
“ใช่…เธอคิดว่าฉันจะติ๋มๆ แบบไอ้หน้าอ่อนที่มาส่งเธอน่ะเหรอ”
เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วก็จงใจเป่าบุหรี่ใส่หน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง
ไม่รู้สิ เขาอยากแกล้ง อยากแกล้งหนักๆ ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำมาตลอดหลายเดือน
เปล่านะ เอาจริงๆ เธอไม่คิดอะไรเลย แค่ไม่เคยเห็นเขาสูบ
และก็ไม่คิดว่าคุณหมอผู้รักษาสุขภาพจะเอาสารเคมีเข้าร่างก็แค่นั้นเอง
“เธอเคยสูบไหม”
“ไม่เคยค่ะ”
“ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นรีบปฏิเสธ แต่ทีเรื่องผู้ชายนี่ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ตอบ…”
มัญชุสามองคนที่ส่ายหน้าหันไปอีกทาง นี่เขาใส่ร้ายเธออีกแล้วนะ ว่าเธอขนาดนี้
ไม่ว่าเธอแรดที่มีเพื่อนผู้ชายซะเลยล่ะ
“ฉันเคยคิดนะว่าเธอก็แค่เด็กที่ชอบประจบประแจง แต่วันนี้ทั้งที่บ้าน ที่โรงพยาบาล ฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของเธอแล้วแหละ…”
เขามองคนที่ขมวดคิ้วแน่น จ้องมาอย่างเอาเรื่อง
เห็นอะไร นี่เขารู้นิสัยดีกว่าเธอที่เป็นเจ้าของตัวเองเสียอีก
กับพี่โลเวลเธอนี่จะมีนิสัยแย่ๆ เพิ่มขึ้นมาตลอดทุกครั้งที่คุยกันเลยสินะ
“เธอมันช่างยั่ว ชอบเห็นผู้ชายมาตามวอแว… ชอบให้ผู้ชายหน้าโง่พวกนั้นมันมาเป็นทาส”