คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
แต่งงานฉบับสายฟ้าแลบ! คำว่าแต่งงานห่างไกลจากสภาพเพิ่งอกหักมาของ พิพัฒ
อย่างกับใครลิขิตให้เขาต้องมาแต่งงานกับ มาลิน
แต่มันไม่ใช่พรหมลิขิต เมื่อมันคือแผนการของใครบางคนต่างหาก
เป้าหมายยังไม่แน่ชัดว่าเป็นพิพัฒหรือมาลินกันแน่
“เฮ้ย! คุณ”
มาลินขยับตัวหนีไปที่หัวเตียง พานทำให้พิพัฒลืมตาตื่นตกใจกับเสียงดังๆ ซึ่งได้ยินในเวลาที่ฟ้ายังมืดอยู่ด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มหยิบรีโมทมาเปิดไฟให้สว่างทั้งห้อง พลางมองไปยังสาเหตุของการตื่นเช้ากว่าปกติของเขาในวันนี้
“คุณมานอนที่นี่ได้ยัง บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ได้เป็นฝ่ายกอดคุณ”
มาลินพูดออกไปแล้ว ก็ชักงงตัวเองว่าจะแก้ตัวเรื่องกอดเขาไปทำไม ในเมื่อเขาต่างหากที่กอดเอวเธออยู่ ตอนที่ตื่นนอนมา
พิพัฒเสยผมที่ยุ่งจนมาปรกหน้าผากของตัวเอง พลางมองมาลินที่หัวยุ่งไม่พอ หน้าตายังเหมือนกับกำลังเจอฆาตกรโรคจิตอย่างไรอย่างนั้น
ทั้งๆ ที่เขาน่ะลำบากเพราะเธอกว่าจะได้นอนก็เข้าสู่วันใหม่แล้ว
“ข้อแรก นี่มันเตียงของผม ข้อสอง เรื่องกอดมันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่ได้อยากกอดคุณ แต่คุณนั่นแหละมากอดผมไว้มันก็มีเผลอๆ กันบ้างนึกว่าหมอนข้างเพราะมันเรียบเหลือเกิน”
มาลินแทบกรี๊ดออกมา ไม่แน่ใจแล้วว่าอยากชกพิพัฒด้วยคำพูดไหนก่อน
เรื่องที่เขามากอดเธอ แล้วเขาดันบอกว่าเธอไปกอดเขาก่อนหรือการที่เขาหาว่าเธอแบนจนเหมือนหมอนข้าง
อีตาบ้า!
มาลินยิ้มแห้งๆ ไม่อยากตอบว่าเหม่อเพราะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนั่นล่ะ
พิพัฒเห็นหญิงสาวอ้ำอึ้ง ก็พอจะเดาคำตอบได้ว่า คราวนี้เขาคงมีส่วนที่ทำให้เธอขาแพลง
ชายหนุ่มวางขาของหญิงสาวลงที่พื้นดังเดิม เธอกำลังจะบอกขอบคุณ แต่เขากลับขยับเสื้อของเธอลงมาที่ไหล่
“คุณจะทำอะไรคะ ฉันคิดว่า…”
“คิดลึกน่ะสิ ผมจะทายาให้”
พิพัฒเห็นแว่บๆ ว่ามีรอยช้ำที่หลังของมาลิน ที่เธอบอกว่าล้มไม่แรงคงไม่ใช่แล้ว
มาลินเม้มปากกลั้นใจเมื่อนิ้วอุ่นๆ ของพิพัฒทายาที่ไหล่ด้านหลังซึ่งเธอไปกระแทกกับหินจนล้มทำให้มีรอยช้ำ
เธอไม่ได้คิดลึก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้ตัวเองชักคิดอะไรที่มันอีโรติกเข้าไปทุกที
พิพัฒดึงเสื้อขึ้นมาที่เดิมพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆ เพื่อถามว่า
“บอกผมมา นอกจากรอยที่หลังแล้วมีตรงไหนอีกบ้าง”
“มีแขนกับที่เอวค่ะ เดี๋ยวฉันทายาเองดีกว่านะ”
มาลินตอบพลางยื่นมือไปจะหยิบยามาทาเอง แต่พิพัฒกลับดึงเสื้อของเธอขึ้น
“คุณจะทำอะไรอีกคะ ฉัน…ฉัน”
“บอกแล้วไงว่าอย่าคิดลึก ผมจะช่วยทายาให้จริงๆ ไม่ได้คิดทำอย่างอื่นเลย”
มาลินจะแขม่วพุงก็ไม่ทันแล้ว อีตาบ้า! เธอเพิ่งกินข้าวต้มมาสองชาม ตอนนี้คงเหมือนกำลังท้องสามเดือนอย่างไรอย่างนั้น
แล้วที่สำคัญเธอเขินจนตัวจะเหลวเป็นน้ำอยู่แล้ว เกิดมานอกจากป้าอุ่นที่เห็นร่างกายของเธอ หลังจากอายุผ่านช่วงวัยรุ่น
ตอนนี้ก็มีเขาอีกคนนี่แหละ พิพัฒแฉลบมองแล้วก็ได้แต่แอบยิ้ม มาลินไม่เพียงเขินจนหน้าแดง แต่ตัวยังแดงตามไปอีกด้วย