คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ลีมีปีก ลีบินได้ด้วย นี่ไงพ่อจ๋า ลีมีปีกสองข้าง บินสู้งสูง”
มือน้อยๆ ที่กุมมือพ่อทั้งสอง กางออกกว้างเหมือนปีกของผีเสื้อ
พ่อหัวเราะเอ็นดู
“มีปีกแบบนี้ งั้นลีของพ่อก็เป็นนางฟ้าน่ะซี”
แม่ตัวน้อยหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ
“นางฟ้ามีไม้วิเศษ ไว้เสกของได้ด้วยใช่ไหมจ๊ะ”
“ลีจะเสกอะไรหรือลูก”
“เสกให้เรามีบ้านหลังใหญ่ๆ มีเงินเยอะๆ พ่อจะได้ไม่ต้องไปทำงานที่ไหนอีก อยู่กับลีทุกวั้น ทุกวันเลย”
ไม่เหลืออีกแล้วรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอันสดใส ไม่มีอีกแล้วความหวังที่จะได้อยู่ร่วมกันอย่างผาสุก โลกของนางฟ้าไม่เคยมีอยู่จริง
ชีวิตช่างพลิกผันแปรเปลี่ยน ในวัยเด็ก หล่อนเฝ้าชะเง้อนับวันรอพ่อกลับบ้าน หากต่อไปพ่อจะชะแง้แลหา เฝ้าคอยให้ลูกสาวคนนี้กลับมาเยี่ยมบ้างไหมนะ…
หญิงสาวเดินมาถึงศาลาเล็กๆ ริมทางสำหรับนั่งพักรอรถโดยสาร เข้าไปนั่งลงอย่างเศร้าหมอง ทุกชีวิตย่อมมีหนทางให้เดิน แต่บางเส้นทางก็ช่างวังเวงจับใจ
นั่งรออยู่พักใหญ่ บาลี ก็เริ่มขยับลุกไปดูเมื่อแว่วเสียงรถ
หากต้องพบกับความผิดหวังเสียสองสามรอบ เนื่องจากเป็นรถส่วนบุคคล หาใช่รถรับส่งผู้โดยสารแต่อย่างใด หล่อนชะแง้มองสลับกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเป็นครั้งคราว
กระทั่งมีรถคันคุ้นตาเคลื่อนมาแต่ไกลในเลนฝั่งตรงข้าม หัวใจของบาลีกระหน่ำเต้น จ้องไม่กะพริบอยู่ที่รถยนต์คันนั้น คนขับก็คงเห็นหล่อน เพราะค่อยชะลอ กระจกรถเลื่อนลง…
อัตนัย สวมแว่นตาดำนั่งคู่มากับหญิงสาวสวย เขาเหมือนจะหันมาทางหล่อน
…บาลีประณมมือขึ้นไหว้ ลาจาก…อาจลาลับ ไร้วันจะหวนกลับคืน
ชายหนุ่มเคลื่อนรถผ่านไปอย่างเฉยเมย…สิ้นเยื่อ ขาดใย…สิ้นสุดกันแล้วอย่างแท้จริง
รถสองแถวเคลื่อนเข้ามาจอด บาลีก้าวขึ้นไปนั่งตัดทุกสิ่งทิ้งไว้เบื้องหลัง เมื่อรถแล่นผ่านหน้าบ้านแววตาของหล่อนเฝ้ามอง
พ่อยังนั่งอยู่ ทอดสายตามองเหม่อไปไกล ช่างเป็นภาพที่อ้างว้างเดียวดาย หยาดน้ำตาของบาลีร่วง พร้อมกับหัวใจปฏิญาณมั่น
ลีต้องเอาดีให้ได้…ลูกของพ่อต้องได้ดี…หากไม่ได้ดี จะไม่มีวันกลับมา!…
นิยายที่เกี่ยวข้อง :
เมื่อดอกไม้อวดแสงตะวัน
