Home » นางบำเรอร้ายเดียงสา – กัณฑ์กนิษฐ์

นางบำเรอร้ายเดียงสา – กัณฑ์กนิษฐ์

คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ

ดาวน์โหลดนิยาย นางบำเรอร้ายเดียงสา pdf epub กัณฑ์กนิษฐ์ ไลต์ ออฟ เลิฟ บุ๊คส์ Light of Love books

ข้อแลกเปลี่ยน… ที่นำมาซึ่งแรงปรารถนาและราคะอันหอมหวาน

 

กีซัส แกรนด์นีส ไม่เคยคาดคิดเลยว่า กิเลสตัณหาเพียงเสี้ยววินาทีจะนำมาซึ่ง ‘หายนะ’ ตัวมหึมา

ที่มีหน้าอกอวบอึ๋มละลานตา เอวคอดกิ่วน่าประทับฝ่ามือลูบไล้ และสะโผกพายสุดสะบึมเซ็กซี่เร้าใจ

เข้ามาวุ่นวายในชีวิตของมหาเศรษฐีเพลย์บอย แห่งอาณาจักรสุดหรูมูลค่ามหาศาล ‘กาสิโนฮาเร็ม

 

เธอสวยโสภา หุ่นน่าปลุกปล้ำ แต่อุปนิสัยกับรูปร่างหน้าตาช่างแตกต่างกันลิบลับ

แม่คุณหนูไฮโซตกอับไม่ต่างจากตัวปัญหา เธอช่างเรียกร้อง แสนงอน เอาแต่ใจ พอไม่ได้ดั่งใจแม่เจ้าประคุณก็อาละวาด

เสียดแทงเสียงหวานๆ เข้าไปรบกวนโสตประสาทของเขาจนชายหนุ่มต้องยอมอ่อนข้อให้เธออยู่ร่ำไป

แม่คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่เคยรู้สำนึกว่าเขาเป็นเจ้าชีวิตที่เธอควรยำเกรง!

 

ทิฟฟานี ภควรัญ ถึงกับตกตะลึงกับชะตากรรมของตัวเอง

เธอเปรียบดั่งหงส์ฟ้าที่ถูกสอยร่วงลงมาอยู่ในอ้อมแขนมหาเศรษฐีหนุ่มหน้าเคร่ง จอมดุ แต่ดันหื่นไม่บั้นยะบั้นยัง

เพื่อเป็น ‘สินค้าชำระหนี้’ ในตำแหน่ง ‘นางบำเรอ’ ฐานะที่เธอไม่ได้ขอ

แต่เขาดันเสนอหน้ายัดเยียดให้ จนหญิงสาวอยากร้องกรี๊ดให้หลอดลมอักเสบวันละหลายหน

ต่อให้เขาหล่อล่ำเร้าใจแถมยังน่าหม่ำสุดๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงมีศักดิ์ศรี พ่อมหาเศรษฐีสุดหล่ออยากลองชิมของดี

เมดอินไทยแลนด์ เขาก็ต้องเอาชีวิตโสดที่เขาหวงแหนมาแลกกับร่างกายและหัวใจเธอ

ถ้าให้แต่ตัว งดแอ้มไม่มีกำหนด! เข้ามาใกล้เมื่อไหร่จะเอายันต์กันปีศาจราคะแห่งลาสเวกัสแปะหน้าผากสักสิบใบ!

 

“คุณไม่ได้รับเกียรติให้เป็นแฟนของผมหรอก อย่างคุณก็เป็นได้แค่ผู้หญิงชั่วคราว หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่านางบำเรอของ กีซัส แกรนด์นีส เท่านั้น”

“คนบ้าบอ! ใครจะไปเป็นนางบำเรอของคุณ ฉันไม่เป็น ตำแหน่งนี้ฉันไม่รับ ไม่อยากได้ เอาคืนไป อย่านะ! อย่ากินนะ!”

หญิงสาวไม่รู้ว่าควรใช้คำแบบไหนห้ามปรามการกระทำของชายหนุ่ม สิ่งที่มนุษย์เราส่งผ่านเข้าริมฝีปาก จุดประสงค์ก็เพื่อการกินหรือดื่ม

และตอนนี้เขาก็กำลังใช้ปากร้อนผ่าวนั้นงับเอายอดทรวงสีชมพูระเรื่อของเธอเข้าปาก ในเมื่ออกเธอไม่ใช่ของเหลว มันก็คงเป็นการ ‘กิน’ ไม่ใช่การ ‘ดื่ม’

 

“บอกว่าอย่ากิน อย่ากินฉัน…โธ่…”

“ก็น่ากินออกอย่างนี้”