คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
‘พระชายาจงจำเอาไว้ว่านับแต่นี้… ความรุ่งโรจน์ของเขาคือความรุ่งโรจน์ของเจ้า’
จ้าวเหม่ยอิง พยายามเก็บท่าทีของตนเองให้สงบ
เมื่อร่างขององค์ชายเก้าประทับลงบริเวณที่นั่งข้างกาย…
แม้ที่ว่างข้างกายจะถูกเติมเต็มแต่นางกลับรับรู้ถึงช่องว่างระหว่างนางและเขา
มิใช่ช่องว่างที่เกิดจากระยะห่างของร่างกาย แต่เป็นช่องว่างระหว่างหัวใจต่างหาก…
ริมฝีปากสีสดภายใต้ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวเม้มเข้าหากันแน่น
เมื่อรับรู้ได้ถึงความอึดอัดและกดดันที่ยังคงคืบคลานเข้ากัดกินพื้นที่ระหว่างนางและเขา…
‘พระชายาจงจำเอาไว้ว่านับแต่นี้…ความรุ่งโรจน์ของเขาคือความรุ่งโรจน์ของเจ้า’
รับสั่งของโอรสสวรรค์เมื่อคราที่นางถูกเรียกให้เข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัว
หลังจากตำแหน่งพระชายาองค์ชายเก้าถูกประกาศออกมา
และนางเริ่มชิงชังตนเองเมื่อสามารถเข้าใจทุกอย่างได้เป็นอย่างดี…
“พระชายา…”
เสียงเรียกของบุรุษข้างกายดึงนางให้ออกมาจากภวังค์ความคิดที่เริ่มจมดิ่งลงสู่อดีต
เมื่อมองผ่านผ้าคลุมย่อมเห็นความตึงเครียดบนพระพักตร์คมคาย
ที่แสนจะเลื่องชื่อขององค์ชายเก้าผู้เกิดจากเสียนเฟยผู้แสนงดงาม
แต่ความหล่อเหลากลับถูกทำลายลงในพริบตาเมื่อรับสั่งต่อมาขององค์ชายเก้า
“เปิ่นหวางรักนาง เจ้าแต่งมาเป็นพระชายาก็อย่าได้หวังสิ่งนั้น”
รับสั่งขององค์ชายส่งผลให้สตรีในชุดแดงเงยหน้าขึ้นอีกเล็กน้อย
เพื่อให้ใบหน้าที่ยังคงถูกผ้าคลุมสีแดงสดเผชิญหน้ากับพระสวามี
ที่ยังคงยืนยันสิ่งที่นางนั้นรู้และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี
เพียงแต่…นางเองก็คาดหวังว่าองค์ชายนั้นจะรู้จักถนอมบุปผางามมากกว่านี้
แต่ดูเหมือนว่านางนั้นจะคาดหวังมากเกินไป…
ท่านพ่อกล่าวผิด…ที่กล่าวว่าองค์ชายเก้านั้นแสนจะฉลาด
วันนี้นางพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นเพียงบุรุษผู้โง่งม
ผู้คิดว่าการสวมบทบาทเป็นองค์ชายผู้มีรักเดียวนั้นจะทำให้ผู้คนสรรเสริญ…
คิดแล้วก็มองใบหน้าของบุรุษผู้เดินเคียงข้างนาง
เข้าสู่พิธีกราบไหว้ฟ้าดินร่วมกันผ่านม่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว
“หม่อมฉันเองก็มิได้คาดหวังจะได้พระทัยขององค์ชายอยู่แล้ว”
หลังจากปล่อยให้เสียงทุ้มนั้นกล่าวทุกสิ่งที่ตนเองต้องการออกมาจึงได้เอื้อนเอ่ยความในใจเป็นครั้งแรก…
รักสตรีผู้อื่นอยู่อย่างนั้นหรือ…ผู้ใดสนใจพระทัยขององค์ชายกันเล่าเพคะ