คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เขาคือจอมเถื่อนแห่งแก็งจอมมารจตุรทิศ โอหัง ดิบเถื่อน ช่างเอาแต่ใจ
เธอคือหญิงสาวผู้งดงาม อ่อนหวาน เจ้าน้ำตา จิตใจดี
เมื่อพรหมลิขิตและชะตากรรมทำงานร่วมกัน กักขังให้ พิมพ์พิชชา ตกอยู่ในกรงรักของผู้ชายชื่อ พยัคฆา !
“คุณเป็นลูกน้องคุณเหมราชจริง ๆ เหรอคะ?”
พิมพ์พิชชาใจคอไม่สู้ดี หญิงสาวคิดตรองถึงความปลอดภัยอยู่หลายหน เพราะหากเชื่ออีกฝ่ายง่ายดาย อาจเกิดอันตรายร้ายแรงกับตนเองและหลานสาวตัวน้อย
“จะมาทำงานที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”
เจ้าถิ่นย้อนถามเสียงขรึม สีหน้ารำคาญเปิดเผยเมื่อสาวงามแอบมองเขาด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ
“ใช่ค่ะ”
“แหกตาดูนั่น”
คำพูดไร้ความสุภาพตะคอกใส่ คนฟังเม้มปากน้ำตาเอ่ออย่างช้ำใจ หญิงสาวมองตามนิ้วเรียวแกร่งไปยังป้ายแผ่นหนาสลักชื่ออาณาจักรเหมราชอย่างเสียมิได้
“ผ่านรั้วเข้าไป คืออาณาจักรเหมราช แห่งเมืองพลแล้ว ถ้าไม่ยอมลงมาจากรถก็กลับไปทางเดิม”
พิมพ์พิชชาน้ำตาหยดอาบแก้ม กลับได้อย่างไรเล่า? ห้องเช่าเธอคืนเจ้าของไปแล้ว
มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอดใจง่าย ๆ ได้หรือ หญิงสาวจับผ้าอ้อมมาซับน้ำตา ในใจครุ่นคิดหาหนทางเจรจากับอีกฝ่าย
พยัคฆาลดปลายกระบอกปืนลง ชิบหาย! ผู้ชายกระจอกอย่างเขาดันแพ้น้ำตาผู้หญิงเสียด้วยสิ
“ขอโทษนะคะ คุณชื่ออะไร? ฉันขอโทรเช็คกับคุณเหมราชสักครู่”
หญิงสาวมองชายหนุ่มผู้มีท่าทางยโสโอหังเกินกว่าจะเป็นแค่คนงานธรรมดาอย่างสำรวจ นิ้วเรียวกดหาเบอร์เหมราชอย่างร้อนใจ
“ขอชื่อด้วยค่ะ เพื่อความปลอดภัยของฉัน”
คนตัวสูงกัดกรามด้วยโทสะชิงชัง เห็นเขาเป็นโจรป่าห้าร้อยชอบปล้นจี้ว่างั้นเถอะ ตัดสินคนแค่รูปลักษณ์ภายนอกจริงนะแม่คุณ ชายหนุ่มเหยียดยิ้มดูแคลนอีกฝ่าย
“ไอ้เถื่อน”
“อะไรนะคะ?”
พิมพ์พิชชาทวนถาม
“เมื่อครู่ได้ยินไม่ชัด”
แต่แล้วหัวใจก็แทบปลิดปลิวเมื่ออีกฝ่ายตะโกนตอบกลับมาเสียงดังห้วนกระด้างไม่น่าฟัง
“ชื่อไอ้เถื่อน! พ่อชื่อเขื่อน แม่ชื่อหวาน เคยติดคุกข้อหาเตะหมาคอหักตายพอใจรึยัง”
พิมพ์พิชชายิ้มเจื่อนน้ำตาคลอ ก่อนพยักหน้าซีดเซียวแทบไร้สีอย่างหวาดกลัวสุดหัวใจ