คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
อยู่ ๆ ก็มีนางฟ้าตกลงมาที่ตัก เรื่องอะไรเขาจะยอมปล่อยเธอให้หลุดมือไปได้
คนอย่าง…ไม่เคยปล่อยให้เหยื่อหลุดมือ
ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงหลังเล็กกระสับกระส่ายพลิกหน้าซ้ายขวา
เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ริมฝีปากก็พูดอะไรบางอย่างออกมา
“อย่าเข้ามานะ! ออกไปสิ!”
ปากอวบอิ่มพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมา แขนเสลาทั้งสองข้างยกขึ้นปัดไปมาเหมือนกำลังไล่อะไรอยู่
“ปล่อยนะ! มารัดฉันทำไม!”
มนตกานต์พูดและดิ้นไปมาด้วยท่าทางที่ดูอึดอัด ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงนาฬิกาปลุก
ที่ตั้งเวลาเอาไว้ส่งเสียงร้องออกมา มือเรียวยื่นไปปิดนาฬิกาปลุกแล้วขยับตัวลุกนั่ง
พร้อมกับมองไปรอบ ๆ ห้อง สายตาที่มองเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
กว่าจะตั้งสติได้ก็ใช้เวลาอยู่หลายนาทีเลย
“นี่เราฝันไปเหรอเนี่ย”
มนตกานต์ถามตัวเองเสียงแผ่วเบาและอ่อนแรง
เมื่อกี้เธอฝันว่ามีงูตัวใหญ่มันเลื้อยตรงเข้ามาหาแล้วรัดตัวเธอจนแน่นแทบจะหายใจไม่ออก
ไม่ว่าจะสลัดหรือหนียังไงก็หนีงูตัวใหญ่ไม่พ้นอยู่ดี และถ้าจำไม่ผิดก่อนที่เสียงนาฬิกาปลุกจะดังขึ้น
เธอก็ได้ยินงูตัวนั้นพูดภาษาคนออกมาว่า
“คุณหนีผมไม่พ้นหรอก”
ตอนที่ได้ยินเสียงงูพูดดวงตาของมันเปลี่ยนไปเหมือนดวงตา
ของคนที่เธอรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเห็นดวงตาคู่นี้ที่ไหนมาก่อน
“เราไปลบหลู่ใครไว้หรือเปล่านะ”
มนตกานต์ถามตัวเองแต่ก็มั่นใจว่าไม่เคยพูดหรือลบหลู่สิ่งสักดิ์สิทธิ์ที่ไหนเลย
หลังจากนั่งทำใจอยู่สักพักมนตกานต์ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อจะได้ไปทำงานวันแรก
แต่ก่อนจะไปเธอว่าจะแวะใส่บาตรสักหน่อย เพื่อบุญกุศลจะทำให้งูตัวนั้นเลิกอาฆาตและปล่อยเธอไป