คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
จอมราช ขบกรามแน่นในยามที่ปลายนิ้วเล็กๆ จิ้มลงตรงรอยแผลเป็นบนร่างกายเขา
ยอมให้ความอยากรู้อยากเห็นของเธอทำลายความเป็นเขาเรื่อยๆ
ยิ่งใบหน้าเล็กโน้มต่ำเพื่อมองรอยนั้นชัดๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มหายใจลำบาก
“งานที่เหมืองคงหนักมาก แต่รอยแผลเป็นทำให้ดูเท่ไปอีกแบบ”
โชคดีที่เธอเงยหน้าขึ้นก่อน ไม่อย่างนั้นเขาคงได้ฟิวส์ขาดแน่
“เดี๋ยวพู่เอาผ้าไปตากก่อน เปิดแอร์ไม่แรงนะคะ เกิดพี่บ่นขึ้นมาอีกว่าหนาว พู่ขี้เกียจลุกมาปิดให้”
เธอถอยห่างทำให้เขาหายใจได้โล่ง แต่พอกลับมาอีกพร้อมกับความมืดในห้องก็ทำให้จอมราชตัวแข็งทื่อขึ้นอีกครั้ง
หลังจาก ‘แข็ง’ เป็นหินไปเมื่อตอนหญิงสาวเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ ไปแล้วรอบหนึ่ง
มณีดารา ทรุดตัวลงนอนโดยไม่สนใจอีกคน เพราะเธอเห็นเขาล้มตัวลงนอนแล้ว
ก็คิดว่าชายหนุ่มน่าจะหลับไปแล้ว แต่แล้วคนตัวเล็กก็หวีดร้องอย่างตกใจ
เมื่อร่างหนาใหญ่ของชายหนุ่มพลิกกายเธอให้หันไปเผชิญหน้า พร้อมกับคร่อมไว้ด้วยแขนแกร่งทั้งสองข้าง
“พี่จอม!”
สิ้นเสียงเรียกอย่างตื่นตระหนกนั่น ชายหนุ่มก็ประกบริมฝีปากลงหาอย่างแม่นยำราวกับจับวาง
เขาขบกัดพร้อมละเลียดไล้เลียให้หญิงสาวยอมเผยอความนุ่มนิ่ม
ก่อนจะสอดแทรกปลายลิ้นไล่ตวัดรัด และชิมความหวานหยดจากแม่ตัวเล็ก ที่นับวันยิ่งป่วนใจเขาให้สับสนมึนงง
จอมราชอ้อยอิ่งอยู่กับความนุ่มแสนหวานอยู่หลายนาที เขาเบี่ยงริมฝีปากหลบก่อนจะจูบไซ้ไปตามผิวแก้มเนียน
ก่อนจะวกกลับมาหากลีบปากอิ่มอีกครั้ง ดูดกลืนทุกสิ่งอย่างด้วยความกระหาย
ร่างกายที่เต็มไปด้วยพละกำลัง และกล้ามเนื้อสวยงามดั่งชายชาตรีกำลังปวดร้าว เรียกร้องให้เขาทำมากกว่านี้
“ฉันเคยบอกเธอไปแล้วนี่ตอนที่เลิกกันใหม่ๆ ว่าอย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก”
ปากหยักเอ่ยขึ้นหลังจากละเลียดความหวานไปได้ยังไม่ถึงครึ่งความรู้สึกที่เรียกว่าการพอใจ
“เตือนแล้วใช่ไหมว่าถ้าเจอหน้ากันอีกครั้ง …ฉันจะฆ่าเธอ”
เขาลงมือ ‘ฆ่า’ เธอ หลังจากจบคำพูดประโยคน่าหวั่นใจนั่น ชนิดที่มณีดาราไม่สามารถประท้วงใดๆ ได้ทั้งสิ้น