คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
แม่ให้คณิสราชื่อว่า ‘สอง’ เพราะปมที่เป็นรองจากคนอื่นเสมอ
แต่เมธวินจะทำให้เธอเป็นที่หนึ่งในชีวิตเขา…จากนี้และตลอดไป
“คุณเมธวิน!”
“ไง ครูพี่สอง วันนี้เธอเขียนคิ้วไม่เท่ากันนะ”
ปะ..ปาก! นั่นปากเขาเหรอ!
สองมือยกขึ้นบังส่วนที่ถูกวิจารณ์อัตโนมัติเมื่อโดนทักทายแบบนั้น
เมธวินเกิดมาเพื่อทำลายความมั่นใจของคนอื่นหรือไง
ทำไมปากคอเขาถึงน่าเทแอลกอฮอล์ใส่แล้วโยนไม้ขีดไฟตามไปจริง ๆ
ไม่โกรธ เย็นไว้ คีฟลุคคุณครูค่ะสอง วันนี้เธอมาเป็นครูนะ!
“คุณวินซ์ ไปพูดแบบนั้นได้ไง ผู้หญิงน่ะเซนซิทีฟเรื่องแบบนี้มาก”
เจสันรีบขยับเข้าไปกระซิบเตือน
“ทักเพราะหวังดีต่างหาก”
เมธวินมองใบหน้ายัยเปี๊ยกแวบเดียวก็เห็นได้ถึงความผิดปกติแล้ว คิ้วเธอมันเอียงข้างหนึ่งจริง ๆ นี่
“บางเรื่องไม่ต้องหวังดีนักก็ได้ครับ!”
เลขาหนุ่มหน้าสลด อุตส่าห์วางแผนล่อให้เหยื่อมาติดกับถึงที่ได้
แต่ไหงคนที่ทึกทักว่าตัวเองเป็นเจ้าป่าใหญ่จะไล่ตะเพิดเหยื่อไปเสียเอง
มีแววจะโดนเทตั้งแต่ยังไม่ได้เชยชม แถมคงโดนเกลียดขี้หน้าไปกันใหญ่
“ป้ารำไพบอกว่า ‘นาย’ ของป้าจะจ่ายค่าเรียนพิเศษให้ คุณวินซ์เป็นนายที่ว่าหรือเปล่าคะ ถ้าใช่ก็สามชั่วโมงหกร้อยบาทค่ะ”
วินาทีนี้คณิสราไม่สนใจอะไรแล้ว คิ้วจะเบี้ยว หน้าจะบาน หรือเหนียงยานก็ไม่สน
ที่สนคือเธอจะต้องได้เงินให้เร็วแล้วออกไปจากที่นี่สักที
“ไม่มีเงินสด โอนแล้วกัน”
เมธวินว่าเสียงเรียบ หยิบโทรศัพท์ออกมากดอะไรยิก ๆ
คณิสราจึงต้องเปิดบาร์โคดให้สแกนเพื่อรับเงิน ทว่าว่ารอเท่าไรกลับไม่มียอดโอนใหม่เข้ามา
หญิงสาวเหลือบมองคนตรงหน้า แม้ไม่อยากเสวนาแต่ว่าเรื่องเงินมันจำเป็น
“เงินไม่เข้าค่ะ”
“เหรอ แต่ทำรายการเสร็จแล้วนะ…ถ้างั้นขอไลน์หน่อย จะส่งสลิปให้ดู”
“บะ…บ้านดูเรียบร้อยดีเหมือนมีคนอยู่ตลอดเลยนะคะ”
คณิสราหาเรื่องชวนคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปจากร่างกำยำที่นั่งเช็ดผมอยู่ข้าง ๆ
หญิงสาวห่อไหล่บีบขาตัวเองเข้าหากันพยายามทำตัวลีบเล็กที่สุด
เพื่อหนีการสัมผัสกับคนข้างกายที่ขยันเบียดตัวเข้าหาเธอราวกลั่นแกล้ง
“ไม่มีใครอยู่หรอก นาน ๆ มาพักที พี่เพิ่งโทร. ให้แม่บ้านมาทำความสะอาดตอนเธอหลับบนรถ”
“อ๋อ”
“ปกติที่นี่มีคนเข้ามาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้งอยู่แล้ว ชอบไหม…ไว้อยากมาอีกก็บอก”
หญิงสาวสั่นศีรษะจนผมสะบัด ตัวเกร็งหนักขึ้นไปกว่าเดิม
เมื่ออยู่ ๆ เมธวินก็ขยับมาทรุดนั่งลงตรงหน้าแทบปลายเท้าโดยหันหลังให้
แถมเขายังโยนผ้าขนหนูมาคลุมศีรษะเธอพร้อมเอ่ยเสียงเหมือนคนเกียจคร้าน
“เช็ดผมให้หน่อย ขับรถเมื่อยแขนจะแย่”
“…เช็ดเองสิคะ” คณิสราไม่โอนอ่อนผ่อนตาม เธอดึงผ้ามาพาดบ่าคนตรงหน้าไว้แทน
“งั้นไม่มีแรงขับกลับนะ เมื่อยมาก…”
เพียงเท่านั้นผ้าบนบ่าเมธวินก็ถูกดึงกลับไป ก่อนมันจะแนบลงบนเรือนผม
แล้วขยี้ซับน้ำให้อย่างเบามือ ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เอาน้ำราดผมให้เปียก
คนเจ้าเล่ห์ที่วางแผนมาแล้วยิ้มกว้างกับตัวเอง ปล่อยให้คณิสราปรนนิบัติเขาต่อไปจนกว่าผมจะแห้งสนิท
นิยายที่เกี่ยวข้อง :
