Home » ภาพของพลอย – คุณสมปอง

ภาพของพลอย – คุณสมปอง

คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ

ดาวน์โหลด นิยาย ภาพของพลอย pdf epub คุณสมปอง จิตนภากร

เพียงเสี้ยววินาทีสั้นๆ ที่เข็มนาฬิกาของเราเดินตรงกัน

บันดาลให้จังหวะชีวิตที่คลาดกันมาตลอดของสองเราประสบพบกันพอดีอย่างน่าอัศจรรย์

 

ดวงตาสุกสกาวมองภาพวาดบนผืนผ้าใบตรงหน้า

สิ่งที่รับรู้สู่สองตาพาให้ ‘พิมพ์พลอย’ นิ่งงันไป

ดวงใจดวงน้อยครึกโครมสั่นไหว ส่งกระแสร้อนผ่าวให้ลามไล้ไปทั่วสองปรางแก้มอย่างรวดเร็ว

ความเปรมปรีดิ์ที่อธิบายไม่ได้ผุดพรายขึ้นมากลางทรวง

 

ที่แท้ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ‘พี่พีรภาพ’ ทุ่มเทเวลาเพื่อวาดสิ่งนี้

ทั้งที่อยู่ใต้เปลือกตาเธอมาตลอดแท้ๆ แต่เหตุใดก่อนหน้านี้เธอถึงไม่เคยนึกสะกิดพิศมองให้ดีหนอ

ที่แท้แล้วผู้หญิงในภาพนี้ก็คือ ‘ตัวเธอ’ เอง

เขากำลังวาด ‘ภาพของเธอ’ นี่คือ… ‘ภาพ…ของพลอย’

 

แม้ว่าเธอจะเคยนั่งๆ นอนๆ เป็นแบบให้พี่ภาพวาดรูปมาแล้วหลายครั้ง

แต่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาเป็นนางแบบวาบหวิวแนวปฏิทินปลุกใจเสือป่าแบบนี้

แต่ว่าเธอเป็นหมูป่านี่นา พ่อเสือป่าน่าจะน้ำลายสออยู่บ้าง…ละมัง

 

“เหลา…เสร็จแล้วหรือคะ”

เสียงแผ่วหวานถามขึ้นมาเมื่อเห็นชายหนุ่มหยุดมือ

“อืม ครับ”

ชายหนุ่มหลุบตาตอบรับเบาๆ ขณะขยับขาตั้งเฟรมและเก้าอี้ให้หันไปทางเธอ

นางแบบสาวมือใหม่และศิลปินหนุ่มที่ไม่ใช่มืออาชีพมองหน้ากันเงียบๆ ผ่านระยะห่างของอากาศ

คล้ายจะสบตาหากแต่เธอและเขาต่างก็ไม่กล้ามองตากันตรงๆ

บรรยากาศหวามหวิวคลุมเครืออันชวนให้ผู้คนตื่นเต้นกลับมาอีกครา

แม้ว่าเราจะคุยกันจนคลายความขัดเขินไปได้มากแล้ว

แต่เมื่อบทสนทนาเรื่อยเปื่อยหยุดลงและต้องเริ่มต้นจริงๆ พิมพ์พลอยก็ยังคงขัดเขินเหมือนเดิม

 

แพขนตางอนโค้งหลุบมองขาอ่อนที่ชิดกัน

ปลายนิ้วมืององุ้มกำขยุ้มขนฟูนุ่มที่รองนั่งอย่างเริ่มลังเลใจ

จะดีแน่หรือ… เธอกำลังทำในสิ่งที่แน่ใจจริงๆ แล้วใช่ไหม…

ทุกสิ่งที่เธอกำลังจะทำในวันนี้มันไม่มีทางย้อนกลับมาให้แก้ไข

ราวกับลูกกระสุนปืนที่พุ่งออกจากปากกระบอกและไม่มีวันหวนกลับได้

หากเธอเปิดเปลือยส่วนที่ควรปกปิดให้เขาดูไปแล้ว เธอจะไม่มีวันลบความทรงจำของเขาได้อีกแล้ว

 

“พลอยจะเปลี่ยนใจก็ได้นะครับ”

เสียงปลอบโยนเอ่ยขึ้นมาอย่างเข้าใจ พีรภาพสัมผัสได้ถึงความกังวลของหญิงคนรักที่นั่งอยู่ตรงหน้า

และเขาก็ไม่ต้องการให้เธอไม่สบายใจ รู้สึกได้รับความอับอาย หรือแม้แต่นึกเสียใจทีหลังกับการกระทำในวันนี้

 

“มันโอเคนะพลอย พลอยไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้ พี่เองก็หยุดแอบวาดรูปเปลือยของพลอยแล้ว”

ใครอนุญาตให้เขาหยุด?

“พี่โอเคแต่พลอยไม่โอเค!”

คำพูดของชายคนรักทำให้พิมพ์พลอยตัดสินใจได้เด็ดขาดทันที

ปลายมือจิกทึ้งรุนแรงจนปุยขนนุ่มนิ่มหลุดออกมากระหย่อมหนึ่ง หญิงสาวเม้มปากแรงๆ ราวกับถูกท้าทาย

 

“พลอยไม่เปลี่ยนใจ!”

เธอจะไปสนใจทำไมว่าจะย้อนกลับมาแก้ไขได้หรือไม่ได้ ก็ในเมื่อเธอปักธงไปแล้ว

ว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่จะมาเป็นสามีเธอ เขาไม่ใช่ใครอื่น แต่พี่ภาพคือผู้ชายของเธอ และเธอสามารถไว้ใจเขาได้

ความตั้งมั่นอันมากล้นของสาวงามที่กระแทกเข้าใส่ทำเอาชายหนุ่มชะงักงันไปจังหวะหนึ่ง

นัยน์ตาวาวเข้มกวาดมองอารมณ์อันแปรปรวนของเธออย่างระมัดระวัง

“…ครับ”

 

“เรามาเริ่มกันเถอะค่ะ!”

พิมพ์พลอยกำหมัดอย่างไม่คิดถอยใดๆ อีกแล้ว หญิงสาวสูดหายใจลึกอย่างฮึดสู้

แล้วประกาศออกไปตรงๆ…ด้วยระดับเสียงที่ดังเทียบเท่ากับเสียงของหยดน้ำค้างที่หล่นกระทบยอดหญ้า

“พลอยจะถอดแล้วนะ”

พีรภาพเกือบจะตกเก้าอี้เพราะวาจาที่จู่ๆ ก็ยิงมา

ชายหนุ่มเงียบไปหลายอึดใจหนึ่งกว่าจะหาเสียงของตัวเองเจอ

 

“…พี่ต้องหลับตาไหม”

ลมหายใจอ่อนหวานสะดุดยุ่งเหยิงอีกครั้ง

“แล้วแต่พี่ภาพสิ”

พีรภาพหลุบมองพื้นตอบอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง

“…พี่…แล้วแต่พลอย”

…เขาโยนโจทย์ยากมาให้เธออีกแล้ว…