คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“แหวนไปไหน”
“คะ”
หญิงสาวรีบหดมือหนีในทันที
“พี่ถามว่าแหวนไปไหน”
คริษฐ์ ยังย้ำคำถามเดิมแล้วจ้องหน้าคู่หมั้นสาวแบบไม่พอใจ
“คืออยู่ที่ออฟฟิศมันต้องล้างแก้วกาแฟบ่อย ๆ รุ้งก็เลยถอดเก็บเอาไว้ค่ะ กลัวมันจะสึกเสียก่อน”
คำตอบของหญิงสาวค่อยทำให้คริษฐ์รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ถ้าถอดออกพี่จะถือว่ารุ้งขอถอนหมั้นพี่นะ”
“ก็ไม่ได้ถอนสักหน่อย แค่ถอดเก็บเอาไว้เฉย ๆ”
“งั้นก็ใส่เสียสิ เดี๋ยวนี้เลย”
คริษฐ์ถลึงตาใส่แกมบังคับ
“ใส่ก็ใส่ค่ะ”
คนพูดตัดพ้อเล็กน้อย แล้วหันไปหยิบกระเป๋าด้านข้างมาเปิดเพื่อหยิบแหวนหมั้นของตนออกมาสวมใส่ จากนั้นก็หันหลังมือให้เขาดู
“พอใจหรือยังคะ”
“ดี”
“ว่าแต่พี่คริษฐ์มานั่งรอรุ้งทำไมคะ มีธุระสำคัญหรือเปล่า”
หญิงสาววกมาหาคำถามแรกที่เธออยากรู้ แต่เขาดันจุดประเด็นเรื่องแหวนขึ้นมาแทรกเสียก่อน
“แม่ให้พี่มาหาคู่หมั้นตัวเองบ้าง”
ฟังเขาพูดแล้วรุ้งพรายชักเครียดขึ้นมาหน่อย ๆ
“ถ้าคุณป้าพิมพ์ไม่บอกพี่คริษฐ์ก็คงไม่มาหารุ้งใช่ไหมคะ”
“แล้วทำไมรุ้งถึงไม่ไปหาพี่เองบ้างล่ะ”
“ก็รุ้งกลัวพี่คริษฐ์รำคาญ”
บทสนทนาสิ้นสุดลงด้วยความเงียบด้วยกันทั้งสองฝ่าย คริษฐ์ถอนหายใจเบา ๆ
ส่วน รุ้งพราย ก็ก้มหน้าต่ำลง ทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
“พี่ไลน์หาอ่านแล้วทำไมไม่ตอบ”
คริษฐ์เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากเงียบมาเกือบหนึ่งนาที
“พอดีรุ้งมาอ่านตอนดึกแล้วไม่อยากรบกวนพี่คริษฐ์ค่ะ”
“ตอบมาสักคำก็ยังดี อย่าทำเหมือนพี่ไม่มีตัวตนนะรุ้ง จำเอาไว้ด้วยว่าพี่เป็นคู่หมั้นของรุ้ง”
“มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้นะคะพี่คริษฐ์”
“อะไรกันที่ว่าไม่น่าจะเป็นแบบนี้”
“รุ้งว่าเราถอนหมั้นกันดีกว่าไหมคะ ดูพี่คริษฐ์อึดอัดกับการหมั้นของเราเหลือเกิน ขนาดจะมาหารุ้งก็ต้องให้คุณป้าพิมพ์บังคับมาเลย”
“แม่ไม่ได้บังคับพี่”
“ไม่บังคับก็เหมือนบังคับนั่นแหละค่ะ ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วพี่ คริษฐ์แทบไม่เคยขัดใจคุณป้าพิมพ์ได้เลย ถ้ามันเหนื่อยและยุ่งยากมากรุ้งขอถอนหมั้นไปเลยก็ได้ค่ะ”
รุ้งพรายดึงแหวนออกจากนิ้วนางข้างซ้าย แล้ววางแหมะอยู่ตรงหน้าของเขา
คริษฐ์มองแหวนมองคนแล้วอารมณ์ของเขาก็เดือดดาลขึ้น บทจะอยากได้ก็วิ่งตามติดเป็นเงา บทจะสลัดทิ้งก็ง่าย ๆ แบบนี้เหรอรุ้งพราย
“ใส่กลับไปเดี๋ยวนี้”
ชายหนุ่มแทบจะกัดฟันพูดออกมา
“ไม่ค่ะ อ๊ะ ! พี่คริษฐ์จะทำอะไรรุ้งไม่ใส่”
รุ้งพรายถูกคริษฐ์กระชากมือมาแล้วจัดการสวมแหวนกลับที่เดิม
“ใส่แล้วห้ามถอด ห้ามทำให้แม่พี่เสียใจรู้ไหม”
“พี่คริษฐ์ !”