คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
‘รัก’ แรกในชีวิตของรุ้งปรายนั้นจบลงแล้ว
จบด้วยคำว่า ‘หลอกลวง’ และ ‘สูญเสีย’
“มาทำไม”
น้ำเสียงของเขาห้วนสั้น
“ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามมาที่นี่”
แทนไทชักสีหน้าไม่พอใจ
“วันนี้รุ้งไปที่บ้าน ช่างบอกว่าจะรื้อบ้านทิ้ง มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เลยใช่มั้ยคะ พี่ไทบอกว่าจะปรับปรุงบ้าน เราไม่ต้องรื้อไม่ได้เหรอคะ”
“บ้านและที่ดินตรงนั้นเป็นของผมแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันก็ได้”
แทนไทหันไปส่งสัญญาณให้พิทักษ์ที่เดินมาด้วยกันออกไปขึ้นรถก่อน
“แต่…บ้านนั้นพี่บอกว่าจะเอาไว้ใช้เป็นเรือนหอของเรา”
เสียงของรุ้งปรายเริ่มสั่น
“ผมจ่ายเงินซื้อบ้านหลังนั้นไปทั้งห้าสิบล้าน ผมจะทำยังไงกับมันก็ได้”
“แต่รุ้งขายเพราะคนซื้อเป็นพี่ไท พี่ไทบอกจะซื้อเอาไว้เป็นบ้านของเรา ไม่อย่างนั้นต่อให้ร้อยล้านรุ้งก็ไม่ขาย”
น้ำตาร้อน ๆ เริ่มหล่นลงมาเคลียแก้มนวลซึ่งนั่นยิ่งทำให้แทนไทหงุดหงิด
“นี่…คุณรุ้งปราย”
แทนไทเริ่มขึ้นเสียงเหมือนคนไม่พอใจ
“คุณนี่มันซื่อหรือเซ่อกันแน่ ผมจ่ายเงินไปคุณโอนบ้านมาการซื้อขายทุกอย่างทำอย่างถูกต้อง บ้านหลังนั้นตกเป็นของผมโดยสมบูรณ์แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นรุ้งขอซื้อคืนได้มั้ยคะ เอาเงินไปทั้งหมดที่รุ้งมีเลยค่ะ…นะคะพี่ไท รุ้งขอร้องบ้านหลังนั้นเป็นชีวิตของรุ้ง….นะคะพี่ไทรุ้งขอร้อง”
สองมือสั่นเทายกขึ้นไหว้ขอร้องแทนไท
“รุ้ง…ฮึก…รุ้งอยู่ที่นั่นมาทั้งชีวิต รุ้งรักบ้านหลังนั้น…ฮือ”
“แล้วเรื่องของเรา…เรื่องแต่งงาน”
รุ้งปรายเริ่มหมดแรง ดวงตาเธอบวมช้ำ ริมฝีปากแห้งผาก
สองมือขยำเสื้อนอกของแทนไทเอาไว้แน่น
“ไม่มีเรื่องอะไรของเราอีกแล้ว ดูสารรูปตัวเองด้วยสิ ผู้หญิงหน้าตาธรรมดา การศึกษาธรรมดา ฐานะธรรมดาอย่างคุณ มีอะไรที่ควรจะทำให้ผมหลงรักได้อย่างงั้นเหรอ เรื่องที่ผ่านมามันก็เป็นแค่ละครฉากหนึ่งก็เท่านั้น…ผมไปละ แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่ โทรหาผมหรือไปตามผมที่ไหนอีกล่ะ ไม่งั้นผมจะแจ้งความ”
แทนไทผลักร่างเล็กออกเบา ๆ ก่อนจะขยับเสื้อนอกให้เข้าที่
“ลาก่อนนะ…หวังว่าเราคงไม่ได้พบกันอีก”
ชายหนุ่มเดินขึ้นรถสุดหรูแล้วรถก็แล่นออกไป
รุ้งปรายได้แต่นั่งนิ่ง มองตามไฟสีแดงท้ายรถไปอย่างเหม่อลอย
แล้วทุกอย่างก็วูบดับลงพร้อมกับความรักครั้งแรกของเธอ
“ยังไม่เลิกตามผมอีกเหรอ ไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี”
คำที่ออกมาจากปากของแทนไทนั้นยิ่งกว่ามีดปลายแหลม
ที่ปักลงไปกลางใจของรุ้งปราย หญิงสาวน้ำตาไหลพราก
พยายามตั้งสติเพราะรู้ดีว่าโอกาสของเธอนั้นมีไม่มากนัก
“รุ้งมีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ไท”
เธอมองอดีตคนรักที่ทำหน้าเบื่อเต็มทนแล้วก็กลั้นสะอื้น
รีบหยิบซองเอกสารแจ้งผลการตรวจครรภ์เตรียมส่งให้เขา
“หยุดสักทีเถอะรุ้งปราย คุณก็รู้ว่าระหว่างเรามันเป็นแค่เรื่องธุรกิจ ผมซื้อบ้านจากคุณเท่านั้นเรื่องก็จบไปแล้วยังจะมารื้อฟื้นอะไรอีก”
ชายหนุ่มมองซองสีขาวในมือของรุ้งปรายด้วยสายตาที่เรียบเฉย
“เรื่องบ้านหลังนั้น ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”
แม้ว่าแทนไทจะพูดไปขนาดนั้นแต่รุ้งปรายก็ยังพยายามยื่นซองนั้นมาให้เขาอยู่ดี
นักธุรกิจหนุ่มก็แค่มอง ไม่แม้แต่จะรับมันด้วยซ้ำ
“ส่วนเรื่องอื่น คุณก็คนเห็น ผมกับคุณมันคนละระดับกัน แล้วก็ดูสารรูปตัวเองด้วยว่าคุณเทียบกับผู้หญิงที่ผมควงไม่ติด”
ริมฝีปากที่เคยพร่ำคำหวานแต่ทว่าวันนี้กลับยิ้มเยาะเธอ รุ้งปรายหมดแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
อกข้างซ้ายเจ็บร้าวจนเกินพรรณนา เธอคงหมดหนทางแล้วจริง ๆ
“พี่ขอโทษ รุ้งจะให้พี่ทำยังไงก็ได้ขอแค่รุ้งให้โอกาสพี่ได้ดูแลรุ้งดูแลลูกอีกครั้ง”
ในใจของรุ้งปรายสั่นสะท้าน นี่สินะจุดประสงค์ที่แท้จริงของแทนไท…สุดท้ายเขาก็มาที่นี่เพราะลูก
“ไม่ต้องมาทำดีกับฉันหรอกค่ะ”
รุ้งปรายมองผู้ชายตรงหน้าอย่างวิงวอน
“คราวก่อนคุณเข้ามาทำดีกับฉันเพราะอยากได้บ้าน คราวนี้จะเอาอะไรคะ…ลูกเหรอ ให้รุ้งตายก่อนเถอะค่ะรุ้งถึงจะยอม”