คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“เลิกเล่นตัว”
ฮะ!
“เล่นตัวมากๆ ขี้เกียจง้อว่ะ”
“ใครใช้ให้ง้อ แล้วใช้คำผิดรึเปล่า ฉันไม่ได้งอน ไม่ได้เล่นตัว ฉันเกลียดนายต่างหาก”
คำว่าเกลียดเริ่มไม่มีมนตร์ขลังตั้งแต่เมื่อไหร่ ปากได้รูปถึงยิ้มอย่างนั้น
“เล่นตัวมาก ไม่ง้อ จับทำเมียเลยนะ”
“อะ…ไอ้บ้า”
คนถูกขู่จะจับทำเมียหน้าตึง หน้าร้อน กระตุกมือออกแต่มือใหญ่ไม่ปล่อย แถมบีบแน่น
โจไม่ยิ้ม ไม่มีแววตาขี้เล่น จ้องนิ่งมองตาตื่นๆ ออกแรงค่อยๆ ดึงมือที่ตนกุมให้ร่างบางโน้มมาหา
เขาหงุดหงิด เพราะเผลอทีไรแม่ใบบอนมักจะมีพวกแมลงมาตอมอยู่เรื่อย เลยต้องตามเฝ้า ตามเย้าตามแกล้งอยู่แบบนี้
หน้าคมขรึมจัดแบบไม่ต้องเก๊ก เขาไม่ชอบเลยที่เธอเสน่ห์แรง
“สามปีก่อนเธอว่าฉันร้าย แต่ฉันก็ปล่อย สามปีให้หลัง ความร้ายของฉันสั่งสมขึ้นเรื่อยๆ”
หน้าคมโน้มเข้าไปใกล้หน้าใสที่แก้มเริ่มก่ำแดง เขามองอย่างพอใจ ส่งเสียงพร่าต่ำเอาจริงออกไปอีกประโยค
“ร้ายมากพอ… ให้ฉันไม่ปล่อยเธอในวันนี้ ใบบัว…”
กลีบปากนุ่มเปิดเผยอ ดวงตาเบิกกว้าง หน้าตื่นๆ แบบที่เขามองแล้วกระตุกหัวใจแกร่งกร้าว
แม้จะแค่ไม่กี่วินาที ใบบัวก็แปรเปลี่ยนเป็นใบบอนที่ชอบทำให้เขาคันคะเยอตวัดตาค้อนแทบคว่ำ
จิกตาใส่เขาราวตัวเองเป็นแม่ไก่ ปากน่าจูบนั้นก็หาเรื่องให้เธอ
“ไอ้หมาโจ”
โจยิ้มมุมปาก กระตุกมือด้วยแรงระดับหนึ่ง ร่างบางก็เอนข้ามโต๊ะอ่านหนังสือมาหา
“ระวังคืนนี้ หมาจะเลียปาก”
อากาศในห้องสมุดอบอ้าวกะทันหัน พวงแก้มสองข้างของใบบัวร้อนฉ่า
แววตายิ้มราวกับเย้ยของคนตรงหน้าตวัดริ้วบนเนื้อใจอ่อน รู้ว่าเขาแกล้งยั่วหยอกแต่อดเต้นตามไม่ได้
ใจกระตุกอย่างน่าหงุดหงิด นี่ให้สถานะแค่คนเคยคบ แค่ดีด้วยนิดหน่อย
แค่เผลอปล่อยให้กอดจูบไม่กี่ครั้ง ริจะมาเรียกร้องประกาศก้องสิทธิ์รึไง
ความหงุดหงิดจากสภาวะอารมณ์ผันแปรกะทันหัน ทำให้มือบางฉวยประมวลอาญา
ก่อนจะทันคิดหน้าคิดหลัง หนังสือเล่มหนากระทบศีรษะผู้ชายปากกล้าเข้าเต็มเปา
“โอ๊ย!”