คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ชาติหนึ่ง ‘เจียงชิงหว่าน’ เคยเป็นภรรยารักของ ‘ชุยจี้หลิง’
แต่นางกลับถูกสามีที่รักยิ่งหักหลัง ด้วยการไปมีสัมพันธ์กับสหายรักของนางจนมีบุตร
และยังส่งนางไปเป็นสตรีบรรณาการของฮ่องเต้ชรา
จวบจนห้วงสุดท้ายของชีวิต ในใจนางก็ยังเคียดแค้นชิงชังเขา
ครั้นลืมตาอีกครั้ง นางก็มาอยู่ในร่าง ‘เจียงชิงหว่าน’ บุตรสาวภรรยาเอกของ หย่งชางป๋อ
เวลาได้ล่วงผ่านมาหกปีแล้วนับแต่นางตาย
เดิมทีนางเพียงหวังจะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสงบ แต่ไหนเลยจะมีเรื่องง่ายดายปานนั้น
เนื่องจากสกุลเจียงกับสกุลชุยมีสายสัมพันธ์ประหนึ่งญาติมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นทวด!
ยามพบหน้าชุยจี้หลิงนางก็ต้องเรียกเขาว่า ‘ท่านอา’
ทว่าเหตุใดอดีตสามีผู้นั้นจึงไม่ได้แต่งงานใหม่ ทั้งเขาก็ไม่มีหญิงงามหรือบุตรสักคนข้างกาย
สายตาเขามักเหม่อมองออกไปไกล มีเพียงยามได้ยินนาม ‘เจียงชิงหว่าน’ ที่จะเผยสีหน้ารวดร้าวออกมา
การที่เขาทำเหมือนยังมีเยื่อใยเช่นนี้ คิดจะแสร้งทำไปให้ผู้ใดดูกัน!
‘เจียงชิงหว่าน’ มุ่งหมายว่าจะช่วยเหลือมารดารักษาตำแหน่งนายหญิง และใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน
หากสุดท้ายนางยังคงเลี่ยงการแต่งงานไม่ได้ นางก็จะแล้วแต่การตัดสินใจของครอบครัว
จะไม่เอาแต่ใจตนเหมือนในชาติก่อนที่รักคนผิดอีก!
แต่เกรงว่าเบื้องบนจะกลัวชีวิตนางราบรื่นเกินไป
บุรุษที่มาต้องตานางถึงกับเป็นคนเดียวกับเด็กน้อยที่นางเคยเอ็นดูในอดีต
ทั้งคนผู้นั้นยังเรียก ‘ชุยจี้หลิง’ ว่า ‘พ่อบุญธรรม’ อีกด้วย
ไหนจะมี ‘เว่ยกั๋วกง’ หลานชายของไทเฮาที่หญิงสาวจากทั่วเมืองหลวงล้วนใฝ่หา
เขาผู้นั้นก็ชอบหาเหตุผลมาสนทนาพาทีกับนางอยู่เสมอ
แต่สองคนนั้นกลับไม่อยู่ในสายตานางแม้แต่น้อย
กลับเป็นท่าทีหมดอาลัยตายอยากของชุยจี้หลิงที่รำพึงรำพันถึงภรรยา
เก้าปีมานี้ เขาใช่แสร้งแสดงมามากพอแล้วหรือไม่
ถ้ามีเยื่อใยต่อนางถึงเพียงนั้นจริง ไฉนไม่กระโดดทะเลสาบตายตามไปเสียเลยเล่า!