คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เฉินเซียง เข้ามาอยู่ในนิยายไร้สาระที่ตัวเองแต่งกลายเป็นตัวประกอบ
ซึ่งเป็นอนุของท่านอ๋องตัวร้าย ที่ชั่วช้าเลวทราม
พอให้กำเนิดบุตรก็ถูกสามีกรอกยาพิษตาย
เธอจะเอาตัวรอดได้อย่างไร จะทำให้เขาหลงรักได้หรือไม่
เซียวอี้หยาง อุ้มร่างเล็กเข้ามาในห้องรับรองของหอเซียนบุปผา
วางร่างนางลงและปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา
เขาผลักนางติดกับผนัง ใช้มือทั้งสองกักขังนางไว้ตรงกลาง
“ท่านอ๋อง มาที่นี่ได้อย่างไร? หม่อมฉันกับฉู่อ๋องยังไม่ได้ดื่มชาด้วยกันเลยนะเพคะ”
หญิงสาวหัวเราะกลบเกลื่อน ก้มหน้ามองชายกระโปรงสีแดงไม่กล้าสบตากับดวงตาคมกริบคู่นั้น
“ข้าให้เจ้ามาดื่มชากับเขา ไม่ได้ให้เจ้ามานั่งให้เขาจูบปาก”
หากเขามาช้าไปก้าวเดียวคงได้เห็นภาพที่เซียวอี้ไฉกับเฉินเซียงเซียงจูบปากกันแล้ว
เขาบีบคางนางไว้แน่น บังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคมกริบของตน เอ่ยเสียงเข้มว่า
“เจ้าเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว จะตายก็ต้องให้ข้าอนุญาต”
“ข้าเจ็บ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”
เฉินเซียงเซียงไม่สนใจคำพูดแทนตนเองที่ต้อยต่ำนั้นอีกต่อไป เธอเริ่มหายใจไม่ออกและดิ้นไปมา
เซียวอี้หยางก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงชาดของนางอย่างรุนแรง
ตอนที่เห็นนางก้าวขึ้นรถม้าออกจากตำหนักเพื่อมาเจอกับเซียวอี้ไฉนั้น
จู่ๆ เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวว่านางจะหนีไปจากเขา กลัวว่าสักวันจะต้องสูญเสียนางไป
ตอนที่เขามาถึงที่นี่ก็เห็นนางกำลังจะจูบกับเซียวอี้ไฉ ยิ่งนึกถึงภาพนั้นเขาก็ยิ่งโกรธ
เมื่อยิ่งโกรธก็ยิ่งบดขยี้แรงขึ้น พยายามเปิดกลีบปากของนางแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปาก
ทว่าวันนี้หญิงสาวคนนี้ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
นางดิ้นไปมาไม่หยุด สุดท้ายก็กัดปากเขาจนเลือดไหล
เซียวอี้หยางผละออกมา ยกนิ้วขึ้นปาดเลือดตรงมุมปาก
เขาไม่รู้ว่านางเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ และยิ่งไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อนางเริ่มเปลี่ยนไปตอนไหน
เฉินเซียงเซียงหลั่งน้ำตาออกมา
“หม่อมฉันควรทำอย่างไร? ท่านอ๋องต้องการสิ่งใดกันแน่!”