คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
หลักฐานที่พบในห้องเธอ มัดแน่นทำให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอคือผู้สมรู้ร่วมคิด
แต่หญิงสาวกลับปฏิเสธยืนยันหนักแน่น โดยไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง เขาไม่เคยปราณีใคร
แม้แต่เธอก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น วิธีการรีดความจริง แม้ไม่ตั้งใจให้เกิดแต่ก็เลยเถิดจนเกินแก้ไข
ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกลับสร้างตราบาปให้กับเธอ
จนส่งผลให้ก่อกำเนิดอีกสองชีวิตขึ้นมา เพียงสิ่งเดียวที่เขาพูดกับเธอ
“ไปเอาออกซะ”
นรีรินยืนนิ่ง ร่างกายเย็นเฉียบราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็น หูอื้อตาลาย
ตอนเธอรู้ตัวว่าท้องและคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย นั่นก็เป็นแค่ความคิดชั่ววูบที่หาทางออกไม่เจอ
แต่พอได้ยินคำพูดร้ายกาจของเขา มันทำให้เธอเหน็บหนาวจนสุดขั้วหัวใจ
เคยคิดว่าเขาร้าย แต่พอได้มาเจอกับตัว ถึงรู้ว่าไม่ใช่แค่ร้าย แต่โคตรเลว
เขาเติบโตมาในสังคมแบบไหนกัน ถึงเป็นแบบนี้ ขนาดพ่อของเธอตาของหลาน
ยังยอมรับลูกเธอได้ ส่วนเขาเป็นคนที่ทำให้ลูกเธอเกิดมา กลับสั่งฆ่าลูกตัวเอง
เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาด้วยสายตาโกรธเกลียด ปกติก็ไม่เคยชอบหน้าอยู่แล้ว
แต่วันนี้ได้รู้เช่นเห็นชาตินิสัยที่แท้จริงเขา ยิ่งทำให้เธอสาปส่ง
ขอให้เขาตกนรกหมกไหม้ไปต่อหน้าเธอยิ่งดี
ภูสิงห์ไม่สนใจสายตาที่มองมาที่เขา เพราะตอนนี้ความโมโหมันมีมากกว่า
เขาไม่เคยคิดจะมีลูกเธอก็รู้ ทำไมยังปล่อยให้เกิดขึ้นมาได้ เขาเคยบอกเคยย้ำแล้ว
ฉะนั้นสิ่งที่เขาสั่งเธอก็ไม่ผิด ในเมื่อบอกแล้วเธอไม่เชื่อฟัง เธอก็ต้องรับผิดชอบตัวเอง
แต่พอประสานสายตากับเธอที่มองมา วูบหนึ่งภูสิงห์กลับรู้สึกลังเลไม่แน่ใจ
ว่าสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจมันถูกต้อง … จริงไหม ทั้งที่ผ่านมาไม่ว่าเรื่องอะไร
เขาไม่เคยลังเลเมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่วันนี้ชั่วแว๊บเดียวที่เกิดความรู้สึกไม่แน่ใจ หน่วงๆ ในอก
ภูสิงห์เดินไปดึงลิ้นชักโต๊ะออกมา และหยิบสมุดเช็คขึ้นมาเขียนก่อนจะยื่นส่งให้เธอ
“รับไป และไปจัดการให้เรียบร้อย”
“ไม่!!”
“แล้วแต่เธอนะ ถ้าจะปล่อยให้เด็กนี่เกิดมาเพื่อประจานความใจง่ายของตัวเอง อยากท้องไม่มีพ่อก็ตามใจ แต่อย่าคิดจะใช้เด็กมาเป็นเครื่องมือจับฉัน บอกได้เลยว่าไม่มีทาง ฉันจะถือว่าเด็กนี่ไม่ใช่ลูกฉัน ไม่ต้องมาใช้เรียกร้องหาความรับผิดชอบ แต่ถ้าเธอเอามันออกซะ เธอไม่ต้องมีภาระ คิดดูสิผู้หญิงลูกติดใครจะเอา คิดว่าไอ้อิฐมันจะรักเด็กที่ไม่ใช่ลูกมันเหรอ มันไม่ยอมโง่แบบนั้นหรอก”
“นายสิงห์!!”
“เธอจะเลือกทางไหน ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
ภูสิงห์ยัดเช็คใบนั้นใส่มือที่เย็นเยียบของเธอ