คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
‘จืดชืด ไร้รสชาติ’ คือคำที่เขาขอหย่าเธอในวันนั้น
“หย่าแล้วหรือวะ”
เจ้าของร่างสูงที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวบนหน้าอกเสื้อปักอักษรย่อคำว่า นพ. ไว้
รีบปรี่เข้ามาทัก หลังเห็นหลังไวๆ ของเพื่อนสนิท
คนถูกถามก็พยักหน้าก่อนเหลียวมองคนมาใหม่เพียงเสี้ยวนาที
“วันนี้?”
เป็นอีกครั้งที่เพรา หรือนายแพทย์พีรวิชญ์ แห่งแผนกสูติฯ กดหน้าลงเพื่อตอบ
และนั่นก็ทำให้ได้คำบริภาษที่โต้สวนกลับมา
“คนอย่างมึงเนี่ยเลือดเย็นฉิบหายเลยเพรา”
คนเป็นเพื่อนกันมาหลายปีอดไม่ได้ที่จะตำหนิและท้วงติงในบางสิ่ง
“มึงไม่คิดถึงจิตใจน้องเขาบ้างหรือวะ แม่งมาหย่าวันครบรอบวันตายพ่อเขาแบบนี้”
ความเงียบของเพื่อนก็แทนคำตอบได้ดีแล้วว่าคนอย่างพีรวิชญ์ไม่ได้มีความเสียใจอยู่เลย
“ถ้ากูเป็นพ่อของปิ๊ง กูจะสาปแช่งมึง”
คนที่ใบหน้าหล่อเหลามิวายจ้องสบตาอย่างไม่สมอารมณ์ พลางตอบโต้
“ครอบครัวกูให้เด็กนั่นมามากพอแล้ว”
“ถามจริง สามปีที่แต่งไป มึงไม่ได้รักน้องเขาบ้างเลย?”
พร้อมคิ้วข้างหนึ่งที่เลิกสูง
“แล้วกูจำเป็นต้องรัก?”