คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
อา-หลาน… ความสัมพันธ์น่าอึดอัดใจ
เมื่อต่างฝ่ายต่างพยายามปิดบังความรู้สึกตนไว้ภายใน แต่…จะปิดได้นานเท่าไร
เมื่อยิ่งใกล้ชิดกัน…ยิ่งหวั่นไหว …เกินกว่าจะห้ามใจ
ไม่ให้กลืนกิน ไม่ให้ครอบครอง …เป็นเจ้าของ
“ป้อนด้วยปากบ้างสิ”
“ห๊ะ อะไรนะ”
“ปากนายไง เราจูบกันตั้งหลายครั้งแล้ว จะอายทำไม”
โอ๊ย ถามมาได้ จะไม่อายได้ยังไง ถึงจะจูบกันมาแล้ว
แต่ผมไม่เคยใช้ปากป้อนขนมหรือของกินให้ใครนี่นา แค่คิดก็…อ๋อย
“ไม่เอาอะ”
ผมรีบส่ายหน้าทันที เห็นแววตาพราวแพรวนั้นยังจดจ้องมาอย่างมาดหมาย
“ถ้านายไม่ทำ เดี๋ยวอาทำให้เองนะ”
“เฮ้ย-ย-ย-ย”
ตะโกนห้ามไปก็เท่านั้น เพราะอาเขมช่างไวเหลือเกิน เมื่อมือข้างหนึ่งเอื้อมมารั้งเอวผมไม่ให้ถอยหนี
พลางใช้มืออีกข้างหยิบสตอเบอรี่ที่ประดับอยู่บนหน้าเค้กมาคาบไว้ที่ปาก
ใบหน้าคมสันโน้มต่ำลงมาใกล้แสนใกล้ ยิ่งพาหัวใจให้สั่นไหว
“อื้อ”
ผมเผลออุทานประท้วงอีกฝ่าย
จูบของอาเขมราวกับจะตักตวงเอาทุกอย่างไปจากตัวผม เราสองคนจูบกันอย่างนั้นเนิ่นนานเหลือเกิน
มันเป็นจูบที่แสนยาวนาน ช่างเรียกร้อง และแสนเอาแต่ใจ
เรือนกายร้อนผ่าวบดเบียดเข้ามาแสนชิดใกล้ กลิ่นกายจากผู้ชายตรงหน้า
ผสานไปด้วยกลิ่นเหงื่อไคลและกลิ่นหอมหวานของช็อกโกแลต…มันช่างเข้ากัน ชวนให้หลงมึนเมาหนักหนา
“ขอ…ได้ไหม”
ท่ามกลางพายุจากจุมพิตร้อน ผมเหมือนได้ยินเสียงกระซิบจากปากอาเขม แต่ฟังไม่ถนัดนัก
“อะไรนะครับ”
“นายไง…ขอกินนายเป็นของหวานคืนนี้ได้ไหม”