คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“แม่กินข้าว อยู่กับพ่อซักแป๊บนะ”
เสียงทุ้มละมุนมอบให้กับเด็กน้อยในอ้อมแขน เด็กชายมะตูม ส่งตาแป๋วมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นพ่อ ดื่มนมจากอกแม่จนอิ่มแล้ว แต่ยังไม่ยอมหลับ
“เรอออกมาสิลูก เดี๋ยวจะไม่สบายตัวนะ”
ก็ได้เพียงแต่ดวงตาใสซื่อส่งกลับมา
“พ่อปลูกต้นไม้ให้แม่แล้วนะ มันคงจะโตไปพร้อมหนูนั่นล่ะมะตูม”
หากพวกต้นไม้ที่เขาปลูกไว้เพราะอยากให้วิรดาได้เข้าไปชม ยืนต้นแข็งแรงไม่เหี่ยวเฉากลางทางมันพวกมันจะเติบโตไปพร้อมลูกชายของเขา
ช่วงที่มะตูมเข้าโรงเรียน พื้นที่สามไร่ตรงนั้นจะถูกปกคลุมไปด้วยสีเหลืองและสีชมพูในหน้าร้อน
“พ่อคิดว่าหนูก็คงชอบเหมือนที่แม่ชอบ ใช่ไหม หื้ม”
ดวงตาคู่คมสื่อสารกับดวงตาไร้เดียงสา
“แล้วถ้ามะตูมรักพ่อ แม่ก็…คงจะรักพ่อเหมือนกัน”
“แอะ แอ้”
“แต่พ่อมันดูเป็นคนไม่น่าไว้ใจนี่สิครับ”
แล้วก็แสร้งถอดสีหน้าเล็กน้อย
“โตไปอย่าทำแบบพ่อนะ ไม่ดีหรอก”
สอนลูกได้เพียงครู่เดียว รณกร ก็รับรู้ถึงความอุ่นตั้งแต่ฝ่ามือที่รองก้นน้อยๆ ลามไปถึงหน้าตักแข็งแรง พ่อลูกอ่อนหัวเราะเบาๆ
โดนลูกแกล้งแต่เช้า แต่ครั้งนี้เรียกว่าเป็นการทำโทษมากกว่า