คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“คุณธิป เดี๋ยวจะสายนะคะ”
เธอแทบจะจนมุมแล้ว พอสิ้นประโยคแผ่นหลังก็ชนกับผนังห้องพอดิบพอดี
ธิปัตย์หัวเราะหึหึ ขยับมากักเธอไว้แน่นด้วยแผ่นอกกว้างของเขา
ยามก้มลงมาหาลมหายใจร้อน ๆ ที่เป่ารดแก้มทำให้อันดาต้องหดคอลงอย่างเกรง ๆ
“เอ่อ จดเป็นหนี้เพิ่มก็ได้ค่ะ ค่ารักษาน่ะ”
“ไม่เอาล่ะ อันเดิมก็ไม่รู้จะใช้หมดวันไหนแล้ว”
คนตัวโตบ่นเสียงเบา มือร้อน ๆ แทรกขึ้นมากดคลึงริมฝีปากนิ่มของเธอทีเล่นทีจริง
แต่ความปรารถนาที่เด่นชัดนั้นทำให้เธออดขนลุกไม่ได้
“เอ่อ”
“เธอรู้ดีว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน และฉันกำลังอดทนทำตามคำพูดที่ให้ไว้มากแค่ไหน อันดา… ให้กำลังใจบ้างได้ไหม สักคำ”
“…”
ทำไมต้องทำเสียงหวานแบบนี้ด้วยเล่า กำลังใจเธอไม่ได้มีเหลือมากแต่ไหนแต่ไรแล้วเขาก็รู้
ปลายนิ้วเขาแข็งและอุ่นยามปาดไล้เหมือนแกล้งสำรวจอยู่บนริมฝีปากมันให้ความรู้สึกหวาม ๆ
จนหายใจแทบไม่ได้เต็มปอด ตอนที่เงยหน้าขึ้นอีกนิดและเผยอริมฝีปากออก
อันดาไม่แน่ใจนักว่ารู้ตัวดีหรือแค่ละเมอไป
แต่นั่นทำให้แววตาเคร่งเครียดของเขายิ้มได้ เธอชอบให้เป็นแบบนั้นมากกว่า
เมื่อเขาก้มลงมาและใช้ริมฝีปากอุ่นสำรวจแทนปลายนิ้วเธอจึงไม่ได้ขัดขืนเขา
แต่ทำไม สักคำ ของคุณธิปถึงได้ยาวนานเกือบหมดลมหายใจได้ขนาดนี้เล่า
เขาไม่ได้รุนแรงแต่ความเร่าร้อนและต้องการนั้นไม่มีแผ่วเลย
กว่าจะละริมฝีปากออกปากเธอก็เจ่อบวมจนรู้สึกได้แล้ว