คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ปรุงบอกให้ฉันมาเยี่ยมเธอ”
คนาธิป บอก ยามได้เห็นสีหน้าหม่นลงคล้ายผิดหวังของ ฐายิดา มันก็ทำให้เขาฉีกยิ้มร้ายคล้ายจะพึงพอใจ
“ดูไม่เห็นจะเป็นอะไรเท่าไร สำออยหรือเปล่า”
คนป่วยถึงขั้นหน้าชาแล้วมองสามีด้วยความตัดพ้อ นี่เขาคิดว่าเธอกำลังเล่นละครอยู่หรืออย่างไรกัน
“จะถามถึงลูกสักคำก็ไม่มีเลยหรือคะ เกลียดฐากับลูกขนาดนี้เลยหรือคะ”
ฐายิดาถามเสียงเครือและแหบแห้ง เธอเป็นลมล้มพับไปเพราะมีอาการแพ้ท้องอย่างหนัก
เขากลับไร้คำที่แสดงถึงความห่วงใย ซึ่งเธอนอนอยู่โรงพยาบาลถึงสองวันแล้ว เขาเพิ่งจะโผล่มาเยี่ยม
แถมไม่ใช่ความเต็มใจ แต่มาเพราะ ปณาลี บอกให้มา
“มันก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือ ฐายิดา”
นัยน์ตาคมที่มอบให้มีแต่ความชิงชัง คล้ายอยากจะแผดเผาหัวใจของอีกฝ่ายให้มอดไหม้เป็นจุณ
“ถ้าเปลี่ยนกัน ปรุงอยู่ตรงนี้ พี่คีนคงจะรีบมา”
หล่อนรู้ดีว่าคนาธิปรู้สึกอย่างไรกับปณาลี ในสายตาและทุกลมหายใจของเขามีแต่ปณาลี แม้เธอจะทำดีสักเท่าไร คนาธิปก็ไม่เคยเห็นคุณค่ามัน
“ฉันไม่มีวันปล่อยให้ปรุงเจ็บ”
“แต่กับฐา พี่…ตั้งใจจะทำให้เจ็บใช่ไหมคะ”
แม้รู้ว่าคำตอบที่จะได้อาจทำให้เจ็บปวด หญิงสาวก็ยังอยากจะฟังเพื่อตัดสินใจบางสิ่ง
คำตอบที่ได้มาคือรอยยิ้มเยาะของคนาธิป มันกระจ่างชัดแก่หัวใจของฐายิดาแล้วในวินาทีนี้ เพราะรู้ว่าคงไม่มีวันแทรกเข้าไปกลางใจของเขาได้
“ที่ฉันตั้งใจจะมีลูกก็เพราะอยากทำให้ใครเจ็บปวด เธอก็รู้นี่”
คนาธิปตอกย้ำ แถมน้ำเสียงที่เอ่ยถึงใครอีกคนก็เข้ม นัยน์ตาวาววับเพราะทั้งเกลียดทั้งแค้น