คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ฉันก็คิดถึงเธอ ว่าแต่ไปหาหมอ หมอว่ายังไงบ้าง”
เด็กหนุ่มนิ่งไปนิด ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของอ้อมแขนแกร่ง
“หมอบอกว่าชุบแพ้อาหารนะครับ”
“งั้นเหรอ ดีแล้วที่ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง”
“ครับ นายครับวันนี้ชุบไปเจอเด็กทารกตัวแดงๆ มาครับ เด็กทารกน่ารัก ร้องเสียงแง้วๆ เหมือนแมวเลยครับ นายชอบเด็กทารกมั้ยครับ”
คชาดันร่างของลูกชุบออกจากแขน
“ฉันไม่ชอบเด็ก ฉันเกลียดเด็ก ถามคำถามแบบนี้กับฉันทำไม”
คชาถามเสียงเข้มไม่พอใจ
“คือว่าชุบแค่ถามเฉยๆ นะครับ”
“ถ้าเธอถามเฉยๆ ฉันขอตอบตามความจริงละกัน ฉันไม่ยอมให้ผู้ชายขายตัวที่ไร้ค่าอย่างเธอมาอุ้มท้องสายเลือดของฉันเป็นอันขาด คนที่จะอุ้มสายเลือดฉันได้มีเพียงเมียฉันคนเดียวเท่านั้นซึ่งไม่ใช่เธออย่างแน่นอน”
คำพูดของคชาทำเอาหัวใจของว่าที่คุณแม่วูบโหวงด้วยความน้อยใจ
เมีย เขาไม่ใช่เมีย เขามันแค่ผู้ชายขายตัวที่นายคชาซื้อมาจากบาร์ ไม่มีสิทธิ์พอที่จะอุ้มลูกของนายได้หรอก
“เธอควรจะรู้ฐานะของตัวเองให้มาก ในสายตาฉันเธอเป็นเพียงสิ่งของที่มีไว้แค่งานบนเตียงเพื่อระบายความใคร่ สนองตัณหา สนองความอยากของฉันเท่านั้น อย่าริใฝ่สูงคิดมาเป็นเมียฉัน ฉันไม่อยากมีบ่วงติดคอเหมือนพวกเพื่อนๆ ฉันหรอก ฉันไม่พร้อมที่จะมีลูก และเมียตอนนี้หรอก มันน่ารำคาญจะตาย”
“…”
“มีเธอที่เป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ เป็นของเล่นที่เล่นสนุกไปวันๆ ก็พอแล้วละ จะมีลูก มีเมียไปทำไม”
พูดจบคชาก็ก้มจูบขมับลูกชุบเบาๆ ด้วยความใคร่
คำพูดของคชาทำให้เด็กหนุ่มต้องกลืนก้อนน้ำตาลงคออย่างยากลำบาก
“นายครับ คือผม”
ผมท้องครับ ลูกชุบอยากบอกกับคชาแบบนี้ แต่ไม่กล้า จนกระทั่งคชาพูดแทรกขึ้นมา
“เย็นนี้ฉันไม่อยู่ ฉันต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลายวัน ใจจริงอยากเอาเธอไปด้วย แต่เธอไม่สบายก็อยู่บ้านรักษาตัวไปก่อนละกัน”