คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบตัวเขาหวังใช้เป็นหลักยึด ทว่าเขากลับปัดออกอย่างไม่แยแส
พาเอาอารมณ์วาบหวามเมื่อครู่ปลิวหายกระเจิดกระเจิง ความอับอายเข้ามาแทนที่
“คะ…คุณปาล”
“เธอไม่มีสิทธิ์กอดฉัน ห้ามแตะตัวฉันถ้าฉันไม่อนุญาต เพราะฉันเกลียดผู้หญิงร้อยเล่ห์ แถมยังสกปรกทั้งตัวและความคิดอย่างเธอที่สุด”
“ถ้ามดสกปรกขนาดนั้นคุณปาลก็…”
น้ำตาเม็ดโตร่วงแหมะลงบนหมอน ชาติที่แล้วเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ชาตินี้ถึงต้องมาพบเจอกับพ่อเลี้ยงใจร้ายปากร้ายคนนี้
“ก็อะไร หืม”
ชายหนุ่มถามด้วยโทนเสียงนุ่มขึ้น แต่กลับเย็นยะเยือกเข้าไปถึงกระดูกคนฟังเพราะสายตาที่ส่งมาตรงข้ามกับน้ำเสียงนั้นลิบลับ
“ถ้ามดสกปรก คุณปาลก็ไม่ต้องมายุ่ง”
“อย่ามาทำตัวเหมือนมีสิทธิ์มีอำนาจในบ้านหลังนี้ อิสรภาพของเธอหมดไปตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาที่นี่แล้ว”
ข้อนิ้วแกร่งไล้ใบหน้าใสตามรอยน้ำตาที่ไหลเป็นทาง
“แล้วน้ำตานี่…อย่าทิ้งไว้ให้เป็นสิ่งอัปมงคลบนหมอนฉัน แม้แต่เส้นผมหรือเศษฝุ่นที่ติดตัวเธอมา ก็อย่าให้หล่นติดบนที่นอนฉัน”
สิ่งอัปมงคล…คำนิยามตัวเธอจากปากเขาช่างเจ็บปวดนัก วาจาของเขาราวกับมีดล่องหนที่กรีดเนื้อเถือหนังเธอจนเป็นริ้ว ๆ มากมายจนไม่อาจนับได้
ภูพิงค์ ได้แต่บอกตัวเองว่าควรเริ่มทำใจให้ชิน เพราะนี่แค่คืนแรกเท่านั้น
หญิงสาวตาแดงก่ำ ทรวงอกสั่นไหวกระเพื่อมขึ้นลงจากการกลั้นสะอื้น หารู้ไม่ว่านั่นกลับเป็นตัวเร่งอารมณ์ดิบเถื่อนที่มอดลงไปของปาลให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง
“ทำตัวน่ารักกับฉันให้เยอะ ๆ บางทีฉันอาจจะใจดีไม่รุนแรงกับเธอก็ได้”
“มดจะทำตัวน่ารักกับคนที่ควรน่ารักด้วยเท่านั้น”
“ปากดี”
ปาล พูดเสียงดัง
“ฉันจะทำให้เธอจำคืนนี้ไปจนตาย”
มือที่กำขมวดบิดผ้าปูที่นอนจนยับยู่อยากยกขึ้นดันไหล่เขานักแต่ก็ไม่อาจหาญถึงขั้นท้าทายคำประกาศิต
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“ออกแน่…”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงพร่าชิดใบหูเล็ก
“แต่มันจะออกในตัวเธอ”