คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
มาร์โบโล คอฟอร์ด ไม่ปรารถนาจะเหลือบแลตุ๊กตาดิ้นได้ ที่ถูกนำตัวขึ้นมาประมูลบนเรือสำราญสุดหรูของตนเลยสักนิด
มิหนำซ้ำยังแสดงท่าทีรังเกียจอย่างเปิดเผย ทว่าอยู่ๆ แม่สาวน้อยในชุดหูกระต่ายสีชมพูหวานแหวว ที่เขาปรามาสด้วยความสมเพชก็หล่นตุ้บลงบนตัก
ครั้นจะไม่รับไว้ ไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยกให้กลับลอยหน้าบอกว่า จะมอบเธอให้แก่ผู้ชายกลัดมันทั้งหลาย
ถึงแม้จะไม่พิสมัยสาวเจ้าสักกระผีก หากแต่มนุษยธรรมเล็กๆ ในใจกลับกระตุ้นให้เขารับเธอไว้เอง
และนั่นก็ทำให้ ลักษณ์ณารา สุขวิมล รอดพ้นจากการเป็นโสเภณีเต็มขั้น ทว่าที่สุดเธอกลับได้รู้ซึ้งว่าตัวเองได้หนีเสือปะจระเข้เข้าเสียแล้ว
เพราะในทันทีที่เขารู้ว่า เธอเป็นน้องสาวของผู้ชายที่เขา ‘แค้น‘ เขาก็ตอบเเทนเธอด้วยความ ‘รักจอมปลอม‘
หลอกล่อให้เธอรักอย่างหมดใจ ก่อนจะเฉดหัวทิ้งให้สาสมกับความเเค้นที่อัดเเน่นในอก
“อย่าทำอะไรบ้าๆ กับน้ำในที่ทำงานนะ”
ลักษณ์ณาราเอ่ยห้ามเจ้าพ่อสุดหื่นเสียงหลง พลางออกอาการขัดขืนปัดป้องอย่างสุดกำลัง
“ว้าย!”
คนโดนคุกคามหวีดร้องสุดเสียงด้วยความแตกตื่น เมื่อเจ้าพ่อคลั่งรักออกแรงกระชากอาภรณ์ห่มกายงามออกจนหมดเกลี้ยงในพริบตา
“จะทำอะไร! อย่านะ! ทำที่นี่ไม่ได้!”
เจ้าของร่างงดงามเปล่าเปลือยรีบร้องห้ามปากคอสั่น พร้อมทั้งตะเกียกตะกายขึ้นจากโซฟาหรู หากแต่ไม่สำเร็จเพราะเขาตามติดทาบร่างทรงพลัง ลงมากักตัวไว้ในอ้อมอกผ่าวระอุ
“เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องเกิดในห้องนอนอย่างเดียวหรอกนะทูนหัว ขอเพียงกายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้”
เสียงหื่นกระซิบอู้อี้ชิดซอกคอหวานหอม
“แต่น้ำไม่พร้อมนี่นา”
หญิงสาวประท้วงผาดแผ่ว พลางส่ายหน้าหลบเลี่ยงปากและจมูกร้อนๆ ที่กำลังพรมจูบไปทั่วดวงหน้างามอย่างตะกละตะกลาม
“ผมจะทำให้คุณพร้อมเองทูนหัว”
ฉาด!!!
จากฤทธิ์ฝ่ามือประเคนเข้าใส่เสี้ยวหน้าคร้ามคมที่ไม่เบานัก ทำให้ใบหน้าของมาร์โบโลหันไปตามแรงตบ และซีกหน้าแดงเป็นปื้นขึ้นในทันตา
ใช้ปลายลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มด้านที่โดนตบ แล้วค่อยๆ หันดวงตาวาวโรจน์ มาสบสานสายตากับคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่อง
“สารเลว ฉันเกลียดคุณ!”
ลักษณ์ณาราตะเบ็งเสียงก่นด่าเขาทั้งน้ำตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ยิ่งเธอขืนกายออกจากพันธการร้ายมากเท่าไหร่ เขายิ่งจงใจบดเบียดร่างทรงพลังเข้าหามากเท่านั้น
“ฉันก็เกลียดน้องสาวไอ้ชาติชั่วอธิปมากเหมือนกัน เธอมันก็คงจะเลวไม่ต่างอะไรกับพี่ชายของเธอ”
เขาพิพากษาเธอด้วยน้ำคำร้ายกาจ
“หากฉันกับพี่ชายฉันเลว คุณก็คงสามานย์ไม่ต่างกัน”
จ้องมองใบหน้าคมเจิดจรัสที่อัดแน่นไปด้วยความหล่อร้ายกาจ พร้อมกับเค้นเสียงแข็งตวาดลั่น
“สามานย์อย่างนั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่าสามานย์อย่างถึงแก่น”