คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ลาภิณ ไม่คิดว่าจะรักใคร เพราะหัวใจดวงนี้รักใครไม่ได้อีกแล้ว
แต่แล้วเขากลับขอร้องให้ มัทนา … ผู้หญิงที่ไม่เคยอยู่ในสายตา มาช่วยทำทุกวิถีทางให้เขาตกหลุมรัก
“หายโกรธผมแล้วหรือยังมัทนา”
มัทนาพยักหน้า พลางดึงมือตัวเองออกมา เพราะกลัวคนงานมาเห็นแล้วเอาไปบอกพ่อเท่านั้นเอง
แต่สีหน้าลาภิณเหมือนเธอไปถีบเขาแรงๆ อย่างไรอย่างนั้น
“หายโกรธแต่มันติดค้างใจค่ะ ที่ผ่านมาคุณคง ขอโทษนะคะที่ฉันต้องพูดตรงๆ คุณทำตัวง่ายๆ กับคนง่ายๆ เพราะไม่ได้รัก ถึงคุณจะไม่ได้รักฉัน แต่ก็ควรให้เกียรติฉัน เพราะถ้าถึงเวลาที่ต้องถอนหมั้น ฉันอยากให้สามีในอนาคตไม่ผิดหวังที่มารักฉัน เพราะฉันไม่ได้ทำตัวง่ายๆ กับใครมาก่อน”
มัทนาพูดยาวอย่างที่ตั้งใจไว้แล้วรีบเดินเร็วๆ กลับห้อง ไม่รู้ล่ะถึงลาภิณไม่ถามเธอก็ตั้งใจมาบอกเขาในเรื่องนี้อยู่แล้ว
ลาภิณเดินมาดักหน้าแล้วขวางประตูห้องของเธอไว้ หากมัทนามีเรื่องคาใจ เขาก็มีเหมือนกันจากคำพูดที่ฟังแล้วเข้าใจไม่ยากนั้นนั่นแหละ
“สามีในอนาคตคุณหมายถึงใครอย่างงั้นหรือ นายพิพัฒหรือใครสักคนที่ผมไม่รู้จักกระมัง”
มัทนาเม้มปากไม่อยากตอบนัก ลำพังเธอจะคว่ำลาภิณด้วยมวยไทยที่เคยเรียนมาบ้างพอป้องกันตัวคงไม่ยากเท่าไหร่
แต่เขายังเป็นคนที่ช่วยเธอไว้อยู่ดี เพราะฉะนั้นตอบๆ ไปเสียจะได้เข้าห้อง
“ตอนนี้ฉันยังไม่ได้หมายถึงใครหรอกค่ะ ฉันอาจแต่งงานกับใครสักคนหรืออยู่บนคานก็ได้ แต่ฉันอยากให้เกียรติตัวเองแบบนี้ ถ้าคุณไม่ลำบากเกินไปก็ช่วยเข้าใจฉันได้ไหมคะ”
ลาภิณยิ้มละมุนให้มัทนาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเธอมีความคิดที่หากคุณอาธรมาได้ยินคงดีใจที่เลี้ยงลูกสาวมาดีทั้งความคิดและการกระทำ
“ผมเข้าใจแล้ว”
“คุณลุกขึ้นแล้วไปใส่เสื้อได้ไหม”
มัทนาแหวลั่นก่อนที่ตัวเองจะเป็นลมไปเสียก่อนซึ่งมันคงไม่ดีแน่ๆ “ฉันหัวใจจะวายแล้ว อีตาบ้า ทำไมไม่เสื้อผ้าดีๆ มาใส่แค่ผ้าเช็ดตัวทำไม”
ลาภิณยิ้มกว้างเพราะนี่แหละมัทนาที่เขาคิดถึงมาตลอดเวลา ชายหนุ่มยืดแขนขึ้นมานิดหนึ่ง พอใจเมื่อเห็นมัทนาหลุบตาลงและแก้มเริ่มแดงเรื่อ
ช่างทำให้หัวใจเบิกบานจนอยากอยู่อย่างนี้สักชั่วโมง แต่ก็กลัวว่าเธออาจตายเพราะกลั้นใจเสียก่อน
“ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วคุณมาเรียก ผมก็รีบน่ะสิไม่อยากให้คุณคอยนาน ไม่นึกว่าคุณจะสะดุดล้ม ถ้าไม่กอดไว้แล้วคุณล้มลงไปแผลฉีกหรือเจ็บตรงไหนเพิ่มขึ้นมาจะทำยังไง”
เขาให้เหตุผลเพราะตอนแรกน่ะเจตนาดีเป็นห่วงมัทนาจริงๆ แต่ตอนนี้ชักอยากทำตามใจตัวเอง
มัทนามองลาภิณ แต่เพิ่งรู้ตัวว่าพลาดมากที่ทำแบบนั้นจึงหลุบตาลงมาอีกรอบ
“ฉัน…ฉันไม่เจ็บอะไร คุณลุกได้หรือยังล่ะคะ”
ลาภิณสูดความหอมจากเส้นผมของมัทนา อดสงสัยไม่ได้ว่า เธอสระผมตอนไหนกันนะ เมื่อตอนบ่ายหลังจากคุยกับเขาใช่ไหม ถึงได้หอมแบบนี้
ใบหน้าคร้ามก้มต่ำลงไปจนชิดก่อนจะเปลี่ยนใจกระซิบเบาที่ใบหูเล็กแทน
“เมื่อก่อนคุณก็เขินผมแบบนี้”
มัทนาอยากผลักลาภิณออกไป แต่โดยสภาพในตอนนี้ หากทำแบบนั้นคงยิ่งแย่กว่าเดิมมากกว่า
ผู้ชายที่ในข่าวเขียนว่าเป็นคาสโนว่าไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น ก่อนหน้านี้เขาเคยทำอะไรเธอบ้างแล้ว
ลาภิณเห็นคิ้วขมวดของมัทนาแล้วได้แต่ยิ้มพลางส่ายหน้า ตอนนี้เธอคงคิดกับเขาไม่ค่อยดีนักหรอก
เรากลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกแล้วสินะ