คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา
ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม
“พราวต้องอยู่กับคุณนานไหมคะ”
เมื่อทางเลือกของเธอหลงเหลืออยู่แค่ทางเดียว สิ่งที่ทำได้คงจะเป็นการทำใจยอมรับ
“ในสถานะนี้สามเดือน”
เขาอยากให้มันจบลงภายในสามเดือน
“ค่ะ”
คำสั้นๆ นี้เป็นการตอบรับและตอบตกลง อากาศถูกสูดเข้าปอดอีกรอบ
“งั้นเริ่มเลยไหมคะ มันจะได้จบไวๆ”
ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ใครๆ ก็อยากจะหนีไปให้พ้น
เธอเองก็เช่นกัน ขณะสายตายังไม่ละจากเขาคนนั้น
“ได้สิ ฉันก็อยากให้มันจบไวๆ เหมือนกัน”
“ไปเที่ยวมาสนุกไหม”
น้ำเสียงของปริชญ์ดุดันราวกับมัจจุราชที่กำลังล่าวิญญาณ
นัยน์ตาสีดำแทบจะเปลี่ยนเป็นสีเพลิง ด้านพราวเพชรชะงักกึกไป แล้วหันหลังกลับไปมองน้องสาว
เขาคงจะมาแล้วเจอกับแพรพรรณเข้า พราวเพชรขบปากแน่น
“ทำไมเงียบล่ะพราว”
ปริชญ์เค้นเสียงถาม หรือว่ายังคิดหาถ้อยคำมาแก้ตัวไม่ได้ ชั่วครู่หูก็ได้ยินสิ่งที่เขาไม่ต้องการ
“พราวขอโทษค่ะ”
พราวเพชรหน้าเจื่อนลง เธอผิดเองสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น
เพราะพยายามจะรักษาความรู้สึกของน้องสาว โดยไม่คำนำถึงความรู้สึกของใครอีกคน
“สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่คำขอโทษ”
เขาไม่อยากฟังคำใดๆ อีกแล้ว เพราะกลัวว่ามันจะไม่ใช่ความจริง
จากนั้นก็ปล่อยประโยคสำคัญออกไปด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม
“คืนนี้ฉันต้องได้นอนกับพราว”