Home » แก้วตาราชสีห์ (+ตอนพิเศษ) – SHASHA

แก้วตาราชสีห์ (+ตอนพิเศษ) – SHASHA

คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ

ดาวน์โหลดนิยาย แก้วตาราชสีห์ pdf epub SHASHA แก้วตาราชสีห์ ตอนพิเศษ Lite Version pdf 

“แก้วแค่ถาม ทำไมต้องพูดอะไรแรงๆแบบนี้ด้วยละคะ”

“แล้วมันจริงไหม เธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร เธอมีหน้าที่อะไรแก้วตา”

แก้วตา ตาขวางบอกเสียงเยาะใส่เขาบ้าง

“อ้อ แก้วมันแส่เอง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกัน คุณโตไม่ต้องมายุ่งกับแก้วอีก แก้วก็จะไม่ยุ่งกับคุณโต”

“เดี๋ยว! ไอ้ที่ต้องยุ่งเพราะเธอมีหนี้ต้องใช้ คิดว่าพิศวาสนักหรือไง”

 

“เหรอคะ”

แก้วตาพยักหน้าน้อยๆถามด้วยแววตาปวดร้าว

“งั้นก็เอาเงินคืนไปเลยค่ะ”

พูดจบควักเช็คออกจากกระเป๋ากางเกง ยัดใส่มือเขา แล้วหันหลังขวับทันทีจะกลับห้อง

 

ราชสีห์ตาวาวโรจน์มองกระดาษในมือแล้วก้าวยาวๆมาคว้าแขนเอาไว้

แต่แก้วตาฉุนจนเห็น ราชสีห์ เป็นเพียงแมวตัวหนึ่งเท่านั้น

เธอออกแรงสะบัดมือเขาไม่พอ ยังผลักเขาจนสุดแรง ราชสีห์ไม่ทันตั้งตัวจึงเซถอยหลังไปครึ่งก้าว

พอเห็นว่าแก้วตาสู้แรงอย่างไม่เคยทำมาก่อน ราชสีห์ก็มีโทสะจนพุ่งเข้าไปจับตัวเอาไว้

พอจับท่อนแขนของเธอได้ข้างหนึ่ง แก้วตาก็ใช้แขนอีกข้างเหวี่ยงใส่หน้าของเขาเข้าเต็มเปา

แต่เขากลับไม่หลบ จึงออกแรงทุบเขาซ้ำๆราชสีห์ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ

 

แก้วตาที่ฮึดสู้ดึงดันแขนตัวเองให้หลุดจากเขาสุดท้ายก็สู้แรงไม่ไหว

ราชสีห์ตวัดทีเดียวพลิกร่างเล็กจ้อยแล้วกอดรัดเอวบอบบางทางด้านหลังตั้งท่าจะสั่งสอนให้หลาบจำเสียหน่อย

“เก่งแล้วนี่”

เขาว่าเสียงเหี้ยมข้างใบหูเธอ

 

“ย่าเจอยัยเด็กที่เราเคยเอามากินมานอนในบ้านเมื่อปีก่อนด้วยนะ”

ทั้งห้องพากันเงียบไปทันที

“คนไหนครับคุณย่า”

เป็น คเชนทร์ ที่ถามขึ้นมาแทน เพราะสังเกตเห็นมือพี่ชายที่กระตุกขึ้นมาทันที เมื่อคนเป็นย่าเพียงเอ่ยออกมาคำเดียว ราวกับว่าในใจของราชสีห์คิดถึงเธอคนนั้นอยู่ตลอดไม่วางวาย

 

“ก็ยัยอะไรล่ะ…แก้วอะไรนั่นน่ะ”

“แก้วตา”

ราชสีห์บอกชื่อขึ้นมาด้วยเสียงที่บังคับไม่ให้ส่ออารมณ์มากนัก

 

“คุณไม่ควรตามใจแกนะคะ”

“ทำไมจะตามใจไม่ได้ ลูกฉันทั้งคน”

ราชสีห์ย้อนกลับ ชนิดที่ทำเอาเธอหน้าหงายทันที

 

“เกล้าไม่ใช่…”

“ไม่ใช่อะไร ไม่ใช่ลูกของฉันน่ะเหรอ โอเคนะที่เธออาจจะโง่ แต่ฉันไม่ได้โง่เหมือนเธอ”

“ดูนี่”

เขายื่นอัลบั้มรูปที่ดูเก่าเก็บส่งให้เธอ แก้วตารับมาเปิดออกดู พลันใจหายวาบ

ใบหน้าของบุตรชายที่เธอให้กำเนิด เหตุใดจึงดูไม่ได้ผิดแผกไปจากเด็กในรูปเลยแม้แต่นิดเดียว

 

“ในรูปน่ะฉันเอง เหมือนกันไหม”

“เอ่อ…คือ ไม่ค่ะ อาจจะคล้ายๆ แต่ไม่เหมือน”

“อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะโง่เหมือนตัวเองสิแก้วตา”