คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ใครๆ ก็บอกเขาคือเอลฟ์แห่งวิศวฯ เครื่องกล เอลฟ์มีดีที่หน้าตาจริงไหม อันนั้นเขาไม่รู้
แต่ที่แน่ๆ คำว่าเอลฟ์เหมาะกับหน้าตากึ่งหล่อกึ่งสวยของอาทิตย์เท่านั้น
เพราะอย่างอื่นเขาไม่เหมือนเอลฟ์ตัวละครกึ่งเทพกึ่งคนนี้สักนิด
นิสัยเขาของดันเหมือนอสุรกายในนิทานหลอกเด็กก่อนนอนเสียมากกว่า
ส่วนเธอ ใครก็บอกเหมือนตุ๊กตาฝรั่ง ฉายาแอนนาเบลล์ แต่เป็นตุ๊กตาปีศาจ
การได้รับฉายานี้มา กิติศัพท์ย่อมไม่ใช่ไก่กาหรือบีบคอให้คนเรียก
หน้าตาตัดสินคนไม่ได้ และยิ่งตัดสินเธอกับเขาไม่ได้ไปกันใหญ่
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเอลฟ์แห่งวิศวฯ เครื่องกลมาเจอแอนนาเบลล์ในสาขาวิชาเดียวกัน
แค่เจอกันวันแรก…เธอก็ถวายหัวใจให้เขาแล้ว
แค่เจอกันวันแรก…เขาก็ก้าวขาขยับไม่ออกแล้ว
เขาน่าจะได้เจอเธอเร็วกว่านี้ สักนาทีเดียวก็ยังดี ช้าเหลือเกินกว่าเขาจะเจอเธอ กว่าเธอจะเขมือบกินเขาลงท้อง
“คุณน่าจะมาเร็วกว่านี้ รักผมเร็วกว่านี้ มาเจอผมเร็วกว่านี้”
หญิงสาวยิ้มใส่คนที่คล้ายจะงอนกับการช้าของเธอ ก็ได้ เธอยอมรับว่าเป็นความผิดของเธอที่ช้าเอง
“ฉันไม่น่าลังเลตอนที่เจอพี่ที่ร้านสะดวกซื้อเลย”
เธอทำให้เขายิ้มออกมา ซบหน้าคมกับอกอบอุ่นของรพีพรรณเอ่ยว่า
“ผมจำได้ วันนั้นคุณมองผมตาเขม็งยังกับจะเอาเรื่อง ผมเลยต้องแสร้งนิ่งมองนางแบบพลาสติกไปเรื่อยๆ แต่สมาธิของคุณนิ่งมาก พอได้จ้องและสนใจแล้ว รู้สึกถูกมองจนทะลุไปเลย”
“ก็ตอนนั้น…หัวใจฉันมันเต้นแรงมากนี่”
หญิงสาวพึมพำหูแดงน้อยๆ ยังมีมุมอายเวลาพูดถึงเรื่องนั้น
“ผมน่าจะทำบ้าง”
มือนวดคลึงหูเล็กแดงซ่านของรพีพรรณรู้สึกหลงใหลเอ็นดูจนห้ามใจแตะต้องไม่อยู่ นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เขาเห็นหูผู้หญิงน่ารัก ปกติถ้าแก้ผ้าครั้งหนึ่งให้เขาเห็นแล้วเขาจะเบื่อทันที
“ทำอะไรคะ”
เธอถามยิ้มๆ คาดหวังให้เขาตอบเรื่องน่าฟัง
“ผมน่าจะดับบุหรี่แทนที่จะสูบแก้เขินเพราะถูกจ้องจนแทบทะลุ เดินเข้าไปหาคุณ ผมจำได้ว่าคุณกินไอติมชาเชียวอยู่”
หญิงสาวหัวเราะเบาๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขานิ่ง ตาเป็นประกายเห็นด้วยกับความคิดของเขา
“ผมไม่เคยจีบผู้หญิง แต่ผมไม่ได้โง่ อาจจะมึนๆ ไปบ้าง แต่ผมจะขอเบอร์คุณ ไม่ก็ไลน์ คุณจะให้ไหม”
หญิงสาวกัดปากเบาๆ ก่อนจะว่ายิ้มๆ
“ฉันให้มากกว่านั้นค่ะ อาจให้เบอร์ห้องกับกุญแจสำรอง แรดม่ะ”
แถมยังหัวเราะคิกคักตามอีกแน่ะส่วนเขาเพียงยิ้มเล็กน้อยกับความตรงไปตรงมาสมคนวัยเดียวกัน คำกล่าวแบบนี้ติดมาจากชลิตาเพื่อนสนิทของเธอแหง
“คุณจะปกป้องผมใช่ไหม”
คำกล่าวของเขาราวกับคำมั่นสัญญา ขอให้เธอทำ
“ฉันจะทำค่ะ คนของสกุลตลาทุกคนจะทำเพื่อปกป้องครอบครัว พี่คือครอบครัวของเราของฉัน ของสกุลตลา”
เขาไม่อาจสู้หน้าเธอได้อีกต่อไปจึงก้มหน้าลงซบบ่าเล็กโดยมีมือเล็กคอยลูบผมให้ หญิงสาวราวกับรู้ว่าเขากำลังอ่อนไหว เลยยิ้มและจุมพิตที่เส้นผมนุ่มของเขาหลายครั้ง
“ฉันรักพี่ที่เป็นแบบนี้”
เธอรู้ว่าเขากำลังคิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง แม้ยังไม่รู้แน่ชัดแต่ก็พอเดาออก
“ผมจะดียิ่งกว่านี้ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อคุณ”