“ฉันเรียนหมอตามที่เขาต้องการ เผื่อเขาจะพอใจ แล้วปล่อยให้ฉันมีทางเลือกและอิสระกับการใช้ชีวิตเสียที แต่เขาดันตาย และลูกชายของเขาก็รับหน้าที่บีบบังคับฉันต่อ รู้ไหมสิ่งแรกที่เขาทำคืออะไร” “ให้คุณแต่งงานกับผม” “ใช่ ฉันต้องแต่งงานกับคุณ”
คุณไม่จำเป็นต้องเป็นรักแรกของผม ขอแค่คุณเป็นรักสุดท้ายที่จะคอยอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ “ผมเข้ามานอนอยู่ในห้องได้ยังไง” ชายหนุ่มถามพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง ไม่รู้เคลิ้มหลับไปตอนไหนเหมือนกัน “ฉันอุ้มคุณขึ้นมาเอง เก่งไหมล่ะ” คนตัวเล็กยักคิ้วด้วยท่าทางอวดดีส่งให้ ส่วนเขาหลุดขำ
ความสัมพันธ์ของเราสองคนเกิดจากความไม่จริงจัง ซ้ำยังฉาบฉวยพร้อมที่จะหันหลังจากกันไปอย่างง่ายดาย แต่ไปๆ มาๆ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกที่ไม่จริงจังนั้นได้กลายเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ “ทำไมถึงมองเหมือนอยากลากผมขึ้นเตียงอีกรอบแบบนั้น” “ฉันนึกว่าคุณจะชิ่งหนีไปก่อนที่ฉันจะตื่นเสียอีก”
สำหรับภาวินแล้ว ไม่มีความรัก เขาไม่รักและไม่ต้องการความรักจากใคร ชีวิตของเขานอกโรงพยาบาลนั้นเป็นแค่คนขี้เหงาที่ใช้ชีวิตกลางคืนกับคนแปลกหน้าเท่านั้น กฎข้อเดียวที่ยึดไว้ คือไม่กินไก่วัด อยู่ให้ห่างจากเรื่องวุ่นวาย สำหรับมิลินท์ เขาคือผู้ชายที่เธอสนใจ หมอพอตเตอร์น่าค้นหาและน่ากลัวพอ ๆ กัน
อรุณฉายหันมาเผชิญหน้า เธอติดกระดุมเสื้อด้วยมืออันสั่น มองไปบนเตียงก็เห็นรอยโลหิตติดอยู่ และนั่นทำให้เธอโมโห เขารุนแรงกับเธอขนาดนั้น เธอยังชอบมันอยู่ได้! “เป็นใครถึงมาห้าม ฉันจะทำทุกอย่างที่อยากทำ จะอ่อยจนกว่าเขาจะยอมมานอนบนเตียงฉันนั่นแหละ” เธอลอยหน้าลอยตาตอบ
จากน้องน้อยข้างบ้านในวันนั้น กลายมาเป็นผู้หญิงขัดดอกในวันนี้ หนี้ก้อนโตที่ผูกมัดเธอไว้กับเขา… เธอเป็นทุกอย่างแล้ว ทั้งลูกหนี้ เลขาฯ หรือแม้กระทั่งคู่นอน… “รักปายบ้างไหม” “คิดว่าไงล่ะ คิดว่ารักหรือไม่รัก อยู่ด้วยกันตั้งกี่ปี ถ้าจะรัก…รักไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานขนาดนี้หรอก”
ผมลาพักร้อนมารักษาแผลใจที่ภูเก็ต ทำไมต้องภูเก็ต…ก็แค่อยากเปิดหูเปิดตา ไม่ได้หวังอย่างอื่นเลยให้ตายเถอะ ตั้งใจเที่ยวคนเดียว เมาคนเดียว… แต่ใครจะคิดล่ะว่าความเมาจะทำให้เลยเถิดได้ขนาดนี้ “ผมถามว่าคุณเป็นใคร เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง เข้าห้องผิด?”
เมื่อโนรี หลานสาวยายแถม แม่สื่อมือวางอันดับหนึ่งแห่งพระนคร ต้องมาตามหาคู่ให้กับคุณฤทธิ์ หนุ่มใหญ่ผู้ครองตนเป็นโสดมาจนอายุสี่สิบปี ให้ตายเถอะ…อายุขนาดนี้ ถึงพร้อมทั้งรูปสมบัติ และทรัพย์สมบัติ แต่ยังอยู่เป็นโสดไม่ยอมมีคู่มาจนบัดนี้ เอ…กลิ่นมันชักจะทะแม่งๆ
ปาฏิหาริย์ทำให้มนตร์เมขลาได้มาเจอกับรามวิศรุต หล่อนควรเป็นภรรยาตัวน้อยที่น่ารักน่าเอ็นดูของเขา แต่… รามวิศรุตเกลียด ‘ร่างนี้’ จนไม่อยากมองหน้า มนตร์เมขลาก็ไม่ชอบผู้ชายที่มาตรฐานศีลธรรมต่ำตมอย่างอีกฝ่ายเช่นกัน หญิงสาวเลยเลือกเป็นผู้หญิงของเขาโดยไม่แต่งงาน! ตั้งแต่เกิดมามีแต่คนอยากใช้นามสกุลเขา อยากเป็นแม่ของลูกเขา แต่หล่อนคนเดียวที่ปฏิเสธ
“พี่พาใครไปที่คอนโดหรือเปล่า” นับดาวพยายามสูดกลิ่นน้ำหอมภายในรถ แม้จะเจือจางลงแล้วแต่เธอก็รู้ว่านั่นเป็นน้ำหอมผู้หญิง เพิ่มความน่าสงสัยมากขึ้นไปอีกเมื่อเขาเงียบไม่ยอมตอบ “พี่พาใครมาที่ห้อง และก็พาขึ้นรถคันนี้ด้วย” “ใช่ผู้หญิงที่แม่พี่พูดถึงหรือเปล่า” … “อือ”
‘ลลิศา’ นักศึกษาปีหนึ่งถูกแฉว่าเป็น ‘เด็กเสี่ย’ ทั้งที่ความจริงเธอก็แค่เป็นแฟนกับ ‘เสี่ย’ ไม่ใช่เด็กของเขาสักหน่อย “แกะซะสิ ชอบก็เอา ไม่ชอบจะได้เอาไปเปลี่ยน” ลลิศาหยิบถุงสีขาวใบใหญ่ขึ้นมา ซึ่งถุงใบใหญ่นั้นมีตัวหนังสือที่เขียนว่า ‘Gucci’
ทั้งที่เขาไม่ได้แร้นแค้นเรื่องผู้หญิง ทว่า “กษิดิศ เวโรจน์” ยังถึงกับใจสั่นครั่นคร้ามไปทั้งตัวทุกครั้ง เมื่อได้สบตากับหญิงสาวผู้งดงามราวภาพฝัน และเป็นทุกอย่างดั่งที่เขาได้วาดหวังไว้ หญิงสาวที่ถูกเรียกว่า สินค้าทดลองใช้เป็นระยะเวลาสามเดือน
ความคึกคะนอง ต้องการจะเอาชนะ ผลักดันให้คนๆ หนึ่งทำอะไรโดยที่ไม่คิดถึงผลที่จะตามมา ทุกๆ อย่างมันจะไม่เป็นเช่นนี้ ถ้าวันนั้นเขาไม่ลงมือทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นเอาแต่ใจ ‘เพียงฟ้า’ มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นชายในร่างหญิง และ ‘ติณตภพ’ ต้องการที่จะสอนหญิงให้เป็นหญิง เรื่องราววุ่นวายจึงเกิดขึ้น