คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ทันทีที่รถจอดสนิท ไอ้โย่งคนที่มันฉุดผมขึ้นมาบนรถของมัน
ก็ถอดแว่นกันแดดสีดำที่มันสวมอยู่ออกแล้วหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าแววตานิ่งๆ
แต่ทว่า ทันทีที่สายตาของผมสบตากับใบหน้าของมันแบบเต็มๆ
หลังจากที่มันถอดแว่นกันแดดออก…
“หละ…หล่อชะมัด…”
{เอิ่ม…นุ คิดในใจก็ได้ครับไม่ต้องพูดออกมา อิอิ}
ทำไมหน้ามันหล่อขนาดนี้กันล่ะเนี่ย หล่อ…หล่อมาก
หล่อจนผมไม่อาจจะบรรยายได้ว่ามันหล่อแค่ไหน ให้ตายเถอะครับนี่มันณเดชน์ชัดๆ
เฮ๊ย!! แล้วผมจะมานั่งจ้องหน้าชื่นชมความหล่อของมันทำไมกันล่ะเนี่ย
ผมกะพริบตาอยู่หลายทีแล้วรีบเบือนหน้าหนีจากใบหน้าของมัน
ก่อนจะส่ายหัวสะบัดความคิดในหัวที่ผมชื่นชมในความหล่อของมันออกไป
“ทำเหี้ยไรของมึงไอ้แว่น กูรู้ว่ากูหล่อ มองไปเหอะกูไม่คิดตังค์”
“อะ..ไอ้หลงตัวเอง แล้วเมื่อกี้มึงเรียกใครว่าแว่นวะ?”
“หึ อยู่กันแค่เนี้ย กูเรียกหมามั้ง”
“…”
O_O !!!