ครอบครัว

“ท้องเหรอ? ฉันรับผิดชอบแค่ลูก ส่วนเธอก็ออกไปใช้ชีวิตในแบบที่เธอต้องการ ไปอยู่ในที่ที่เธออยากอยู่ แต่ไม่ใช่ที่นี่…และลูกต้องอยู่กับฉัน” เสียงทุ้มที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหยักหนานั้นบาดลึกในความรู้สึก มือเล็กกำกระโปรงตัวเองแน่น เด็กสาวพยายามกักเก็บความรู้สึกเจ็บปวดไว้ภายใน

ทั้งหมดเกิดเพราะความ ‘โง่เขลา’ ของนางเองในชีวิตก่อน หากไม่เพราะนางหลงรูปและตำแหน่งของเขา นางก็ไม่มีทางจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถถึงเพียงนี้ ตัวนางตายนั้นไม่เป็นไร…แต่ที่นางทนไม่ได้ ก็คือ ความตายได้พรากเอาชีวิตของลูกนางไปด้วย….

“รออีก 8 เดือนกว่าๆ พอเธอคลอดลูกแล้ว ฉันจะยกเขาให้เป็นลูกของพริม ส่วนเธอจะเป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับลูก เธอจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาทั้งสิ้น ทำได้แค่มองอยู่ไกลๆ แต่ไม่มีทางได้ใกล้ชิด ไม่ได้กอด ไม่ได้อุ้ม ไม่ได้ยินแม้แต่คำที่ลูกจะเรียกเธอว่า ‘แม่’ นี่แหละถือเป็นการชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับพริมอย่างสาสมที่สุด”

ความสัมพันธ์ของเฌอชลกับปัชชุนนั้นซับซ้อน… โตมาด้วยกัน ห่างกันไป กลับมาเจอ และห่างกันไปอีก แต่ปัชชุนรู้ดีว่ามีตัวแปรแค่ตัวเดียวนั่นคือลลนา… ลลนาเป็นพี่สาวต่างแม่ที่เฌอชลไม่ชอบหน้า ไม่อยากอยู่ใกล้ แล้วมันเรื่องอะไรที่น้องชายของปัชชุนต้องไปแต่งงานกับเจ้าหล่อน ผลคือเฌอชลยิ่งหนีห่างจากเขาไปอีก

ชีวิตอันมืดมนของฐากูรพบกับจุดหักเหครั้งใหญ่ เมื่อกตัญญูที่เป็นเพียงเด็กในบ้านยืนยันว่าเธอท้องกับเขา หืม? ไปได้กันตอนไหน…เขาเฝ้าถามตัวเองเป็นล้านครั้ง เอาเถอะ…จากชีวิตมืดมนเปลี่ยนเป็นชีวิตสับสนดูบ้างก็น่าจะดี ฐากูรยอมให้กตัญญูมาอยู่ที่คอนโดด้วย แถมยังดูแลเธออย่างดีในฐานะแม่ของลูก (ใครไม่รู้)

เมื่อ “ดาว” หญิงสาววัยย่างเข้า 22 ปี ไปเจอความลับอันเลวร้าย “คู่หมั้น” ของดาราที่ดาวชื่นชอบมาเกือบทั้งชีวิต แต่ทำไม พอสืบไปสืบมา เรื่องยิ่งเริ่มวุ่น และชวนให้ใจสับสน จนได้คนที่เธอ “รัก” กลับมาแทน มาร่วมติดตามว่า ผู้ชายคนที่ดาวอยากเรียกว่า “แฟน” นั้นเป็นใคร

ฉันไม่ได้รักเขา เขาไม่ได้รักร่างเก่าของฉัน ก็หย่าไปเลยสิคะ…รออะไร “หึ…ทำเป็นหวงตัว ทีคืนนั้นไม่เห็นพูดแบบนี้เลย” “หากคืนนั้นฉันรู้ตัว คุณไม่มีทางได้แตะต้องตัวฉันแน่” “จะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร” “ใช่..ฉันไม่คิดอะไรทั้งนั้น และไม่อยากจำด้วย ถือซะว่าทำทานให้หมามันกิน” “น้ำหนึ่ง!!!”

แต่การแต่งงานครั้งนี้มีข้อตกลงว่าเธอต้องทำให้สามีกำมะลอนั่นกลับมาเป็นชายให้ได้ เดี๋ยวนะ! เกย์ไม่ใช่ไข้หวัดที่กินพาราเซตามอลแล้วหายนี่ แต่เพราะร้อนเงินก็เลยรับปากไป จูบของคุณเพียวทำเอายายเทียนอ่อนปวกเปียก ไม่เคยจูบกับใครแล้วโดนสูบเรี่ยวแรงไปมากขนาดนี้ สองมือเล็กยกขึ้นวางบนไหล่หนา

“ลูกมีนิ้วครบสิบนิ้วค่ะ” ดารินเอ่ยด้วยรอยยิ้มล้อคนที่นับนิ้วมือน้อย ๆ วนไปวนมาเป็นสิบรอบแล้วกระมัง ชายหนุ่มเงยหน้ามองคนที่มาหยุดยืนด้านหลังแล้วยิ้มให้ “ดีจังที่ลูกไม่พิการเหมือนพ่อ” คนฟังถึงกับเลิกคิ้วงุนงง “พ่อมีแค่เก้านิ้วไง” คำเฉลยของเขาทำเอาอีกคนใบหน้าร้อนผ่าว ทุบกำปั้นลงบนหัวไหล่หนา

สำหรับเขา… เธอเป็นแค่นางบำเรอ ไม่ใช่คนที่เขาต้องการให้เป็นแม่ของลูก สำหรับเธอ… เขาคือทุกสิ่งทุกอย่าง คือรักแรกพบ คือผู้ชายที่เธอรักจนหมดหัวใจ เมื่อ ‘เหนือนภา’ กลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง แถมยังมีลูกสาวที่หน้าตาน่ารักเหมือนเขาตอนเด็กๆ มาด้วยอีกคน ‘ปฐพี’ จึงไม่มีทางปล่อยเธอให้หลุดมือไปอีกเป็นอันขาด

เมื่ออุบัติเหตุ ‘บนเตียง’ ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน แต่มีหนึ่งชีวิตก่อเกิดขึ้นมาเป็นพันธะผูกรั้งเอาไว้ เขาจึงต้องทิ้งการแต่งงาน เพื่อมารับผิดชอบ ‘แม่ของลูก’ แม้เกลียดชังเธอเพียงใด แต่หน้าที่พ่อนั้นค้ำคอไว้ ทำให้เขาดิ้นรนหลีกหนีไม่ได้จริงๆ … “ต้องพูดให้ชัดใช่ไหมว่าฉันจะเอาเธอ ได้…ฉันจะเอาเธอไงวาสิตา