นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกเป็นท่านอ๋อง หรือองค์ชาย
เพราะเขา…นางจึงถูกผู้คนประณามว่าทรยศ เพราะเขา…นางจึงถูกผู้คนไล่ล่า เพราะเขา…นางต้องตกตายใต้หน้าผาสูงชันอย่างผีไร้ญาติ เพราะความรักทำให้คนเราต้องกลายเป็นคนโง่งมในชั่วพริบตา ดังนั้นเมื่อลืมตาอีกครั้งความรักคือสิ่งต้องห้ามสำหรับนาง สาบานต่อฟ้าดิน หากมีโอกาสได้ลืมตาอีกครั้ง ข้าจะสนองคืนเป็นพันเท่า
“หากมิอาจหย่าร้างได้ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่เพคะ เราเป็นสามีภรรยากันเพียงในนาม ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ชินอ๋องจะแต่งชายาสักกี่คนก็ตามแต่พระทัย ตกลงตามนี้นะเพคะ” ดาริณหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ที่วิญญาณมาอยู่ในร่างของพระชายาจางเหมยฮวา เอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่น หมิงหยางชินอ๋องที่ไม่คาดคิดว่า
“เปิ่นหวางรักนาง เจ้าแต่งมาเป็นพระชายาก็อย่าได้หวังสิ่งนั้น” รับสั่งขององค์ชายส่งผลให้สตรีในชุดแดงเงยหน้าขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าที่ยังคงถูกผ้าคลุมสีแดงสดเผชิญหน้ากับพระสวามีที่ยังคงยืนยันสิ่งที่นางนั้นรู้และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี ท่านพ่อกล่าวผิด…ที่กล่าวว่าองค์ชายเก้านั้นแสนจะฉลาด
หมอเทวดา หนึ่งในผู้นำฝ่ายธรรมะ ได้รับสมรสพระราชทานแต่งให้กับสตรีที่อยู่ในร่างของเด็กอายุสิบขวบ ซ้ำยังมีบรรดาศักดิ์ท่านหญิงบังหน้า แต่แท้จริงคือนางมารน้อยที่มีวิชาตัวเบาเป็นอันดับหนึ่งในยุทธภพ!
ซีซวน ไม่เคยพบหน้าบิดามารดา เป็นเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรน เส้นทางชีวิตห้าสิบปีที่ผ่านมาต้องปีนป่ายด้วยตนเองจนประสบความสำเร็จ ทว่ากลับต้องมาตายอย่างโดดเดี่ยว เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งให้ต้องลืมตาขึ้นมาในร่างเด็กน้อยนาม อาซวน ช่วงชีวิตลำบากยากเข็ญกลับมาเยือนอีกครั้ง ครั้งนี้โชคยังดีที่มีมารดา
เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง นางร้ายผู้แสนโง่งมจึงรู้สึกสำนึก นางคือคุณหนูรองจวนโหวผู้เย่อหยิ่งเอาแต่ใจ เขาคือชินอ๋องผู้แสนดีและสุภาพอ่อนโยน นางตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ ส่วนเขาเห็นนางเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง คนหนึ่งทุ่มเท คนหนึ่งหลอกใช้ คนหนึ่งโง่งมหลงในรัก ส่วนอีกคนหลงใหลเพียงอำนาจ
ชาติที่แล้วนางช่วงชิงวาสนาของน้องสาวต่างมารดา จนตัวเองได้สมรสกับชายในฝันตามที่ต้องการ ก่อนจะพบจุดจบที่น่าเศร้า เพราะไม่เป็นที่ต้องการของสามี เมื่อย้อนกลับคืนมาได้อีกครั้งนางจึงอยากจะคืนวาสนาให้กับพวกเขา แต่กลับต้องมารู้ความจริงว่าทุกเหตุการณ์มันมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ไม่คาดคิด
หนึ่ง รักจริงแท้ หากแม้นมิเห็นค่าอาจสูญเสียตลอดกาล ครั้นยามมีอยู่ไม่เห็นคุณค่า อยู่ตรงหน้ามิเห็นโอกาส ยามสูญไปร่ำร้องเพียงใด มิอาจหวนคืน เหตุผล หรืออารมณ์ คุณธรรมหรือความกตัญญู หากการตอบแทนบุญคุณ ต้องแลกมาด้วยหยาดโลหิตของผู้บริสุทธิ์แล้วไซร้ ความกตัญญูจะถือเป็นคุณธรรมอยู่หรือไม่
นางได้แต่งเข้าตระกูลของเขาสมดังใจ นางจัดการงานในเรือนได้อย่างไร้ที่ติ ในวันที่สามีของนางเลื่อนตำแหน่งเป็นเสนาบดีผู้น่าเกรงขาม คือวันสิ้นสุดของตระกูลหยางอันยิ่งใหญ่ มันมาพร้อมกับข่าวร้ายว่าสามีที่บอกว่ารักนางยิ่งกว่าสิ่งใด แท้จริงแล้วมีหญิงคนรักซุกเอาไว้นอกจวน!!!
ข้าหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของสตรีที่สามีมากภรรยา วันๆต้องปะทะคารมกับอนุเหล่านั้นเป็นว่าเล่น ไม่เพียงเท่านั้น ยังจะมีฮูหยินรองที่เป็นถึงองค์หญิงต่างเผ่า ที่แม่สามีรักแม่สามีหลงผู้นั้นอีกเล่า แล้วศัลยแพทย์หญิงอย่างข้าต้องมาอดทน เพื่อเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ของพวกท่านอย่างนั้นหรือ
ฟื้นขึ้นมาในร่างนี้ได้ไม่ถึงวันก็มีคนจ้องจะส่งนางไปเยือนปรโลกเสียแล้ว! เนี่ยชิงหลวนดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคมดาบของพี่สาวที่จ้องจะสังหารนางมาตลอดหลายปี จนในที่สุดฟ้าก็เมตตา ส่งพี่สาวให้แต่งออกไปนอกจวน ทว่าชีวิตสุขสบายที่เฝ้ารอกลับคงอยู่ไม่นาน เพราะนางได้รับสมรสพระราชทานกับจิ้นอ๋อง
“สบายดีหรือไม่เหลียนจือซู” ฝูชิงไต้และเหล่าสตรีด้านหลังนางต่างพากันกัดปาก การที่อ๋องหมิงถามเช่นนี้มิเป็นการใจร้ายไปหน่อยหรอกหรือ ถอนหมั้นสตรีตัวเล็กๆ ที่ไม่มีทางสู้ อีกทั้งวันนี้ยังเชิดหน้าชูตาสตรีอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าแย่งคู่หมั้นของสหายตนต่อหน้าผู้คน ช่างไม่รู้จักละอาย ! “หากหม่อมฉันตอบว่าไม่สบาย
เกิดเป็นฮุ่ยเจินนั้นช่างซวยแสนซวย สำรวจพืชพรรณใหม่อยู่ดีๆ ก็ตกเหว หลุดมาอยู่ในโลกประหลาดที่มีพลังธาตุไม่พอ ยังอยู่ในร่างคุณหนูตกอับที่หิวตายด้วย ยังดีที่ยังมีที่ทำกินอยู่ผืนหนึ่งพร้อมบ้านเก่าๆ โทรมๆ มีป่าที่อุดมสมบูรณ์อยู่หลังบ้าน แถมยังเก็บมังกรได้ตัวหนึ่ง? กับใช้พลังธาตุได้นิดหน่อย?
ถ้าเป็นภรรยาเอกมันไม่รุ่ง!……มุ่งเป็นอนุฯดีกว่า! เพียงแต่ ‘ท่านอ๋อง’ ก็หวงตัวเสียนี่กะไร นอกจากนางก็ไม่เห็นจะมีสตรีอื่น เช่นนี้แล้วเมื่อไรจะได้อยู่สบายกันเล่า!!
ทั่วทั้งเมืองหลวงร่ำลือ หย่งอ๋องเซวียมู่เฉิน กับ ราชครูฟู่หลิว เป็นศัตรูคู่แค้นกัน หนึ่งคือท่านอ๋องร่างใหญ่หน้าโหด ส่วนอีกหนึ่งคือราชครูคนงาม เหตุไฉนไปๆมาๆหย่งอ๋องที่แทบจะเอาทวนไล่แทงคน กลับกลายเป็นตั้งครรภ์บุตรของราชครูไปได้เล่า!