“ไม่ต้องพูดมาก ตอนนี้ถึงเวลาลงจากเขาแล้ว” “หา?” เขาจ้องหน้านาง บอกด้วยน้ำเสียงชวนครั่นครามว่า “เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าแต่งงานไปอยู่ดินแดนตะวันออกกับมังกรเขียวตัวนั้น ไม่มีทาง!” เจิ้งซีกำลังจะอ้าปากบอกว่านางไม่คิดจะแต่งงานไปกับหมิงฉวน ไม่คิดจะลงจากเขา แต่ยังไม่ทันพูดออกมา
นางแต่งให้เขาตั้งแต่เขายังเป็นเพียงองค์ชาย ยามนี้มีวาสนาได้เป็นฮ่องเต้ไม่คาดคิดว่าชายผู้นี้จะส่งนางที่เป็นซูเฟยไปรบ!!! “แล้วท่านต้องการให้เป็นเช่นไร ท่านอยากให้ข้าลืมเรื่องราวในอดีตแล้วเป็นภรรยาที่ดีของท่านต่อน่ะหรือ” “แล้วเป็นเช่นนั้นไม่ได้หรือ” “ท่านมันเห็นแก่ตัว”
หยางหวู่ เดินทางร่วมกับกองทัพโดยปกปิดฐานะที่แท้จริง ผู้คนล้วนเป็นตัวหมากที่ถูกวางตำแหน่งบนกระดานเพื่อบรรลุเป้าหมาย จวบจนกระทั่งสตรีที่อ่อนเยาว์กว่าถึงสิบกว่าปีปรากฏกาย แผนการที่วางไว้ก็เริ่มแปรปรวน นางมิเพียงเชี่ยวชาญกลยุทธ์ ยังดื้อรั้น ซุกซน และชอบทำเรื่องที่เหนือความคาดหมาย
ลานดาว สาวสวย(เพิ่ง)โสดในคืนฉลองวันเกิด ดวงของเธอเคลื่อนเข้าสู่ปีชงมีเหตุให้ย้อนชาติภพไปโผล่ในยุคจีนโบราณ ยิ่งกว่านั้นยังไปอยู่ในร่างของพระสนมหลิ่งชิง หรือชงหรงแห่งตำหนักฉางหมินผู้มีชื่อเสียงดีงามเพรียบพร้อมไร้จุดด่างพร้อย แต่ชงหรง(คนใหม่)กลับมาพร้อมสร้างชื่อเสียง(?)ให้ตำหนักฉางหมินกระฉ่อนวัง
“หม่อมฉันรักและภักดีกับพระองค์มาตลอด…ทรงมองมิเห็นหรือแสร้งมองผ่านเพคะ” นางยังคงทูลถามราวกับได้รับคำตอบจากภาพวาด “หึ…” มือเรียวปลดภาพนั้นออกมา มองมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะโยนมันเข้าสู่กองเพลิง เฝ้ามองรูปวาดของนางและเขาที่ถูกเปลวเพลิงมอดไหม้ เช่นเดียวกับความรักของเรา
คนตายแล้วอย่าง ผกา สาวยุคปัจจุบันที่มีสัมผัสที่หก กลับได้รับโอกาสสวมชีวิตใหม่ในโลกต่างใบของ ต๋าน่าหลันซือซือ สตรีบรรณาการจากเผ่านอกด่านที่ถวายตัวแด่โอรสสวรรค์ เฉียงหมินหลง เมื่อเป็นที่โปรดปรานของเอกบุรุษ พิษริษยาย่อมเปิดฉากขึ้น จากไป๋ฮวากงสู่ตำหนักเย็น ที่ที่นางแอบให้กำเนิดซาลาเปาแฝดสองลูก
มี่มี่เอ๋อร์ ดรุณีวัยสิบเก้า ฉายา ‘เจ้านกฮูกแห่งอารามซ่อนทุกข์’ ใช้ชีวิตเงียบสงบท่ามกลางเหล่านางชี มีเจ้าเหลืองหมาน้อยกับแม่ไก่เป็นเพื่อน อยู่ดีๆ กลับมีบุรุษหนุ่มแปลกหน้ามาทักว่านางคือภรรยา กำลังตกตะลึง บุรุษหนุ่มอีกคนกลับบุกเข้าอารามพร้อมกับกองทหาร ทักว่านางคือองค์หญิงที่หายสาบสูญ
เมื่อความโปรดปรานของเจ้าแผ่นดินคืออาวุธและเกราะคุ้มภัยที่ดีที่สุดสำหรับสตรีวังหลัง ณัฐนรินทร์ สาวไทยไฮโซ ผู้ซึ่งจับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในร่างฮองเฮาเพียงในนามอย่างเซี่ยฟางหรู จำต้องเริ่มปฏิบัติภารกิจ อ่อย! อ่อย! อ่อย! แล้วก็อ่อยพระสวามีหน้าตาย บุรุษผู้ซึ่งรังเกียจเซี่ยฟางหรูเข้ากระดูกดำ
นางเยาว์วัย…ไม่ไร้เดียงสา เขาไร้เมตตา…แต่กลับมีใจให้นางผู้เดียว นาง…คือลั่วผิงอัน คุณหนูสาวไฮโซ ที่ดันทะลุมิติไปดื่มนมเป็นบุตรสาวท่านแม่ทัพใหญ่แคว้นเฉ่า อาเหนียงตั้งชื่อสิ้นคิดให้นาง…นามว่า ถั่วน้อย ส่วนเขา…ตี้ฟั่นเทียน จะเป็นใครไปได้ ถ้ามิใช่รัชทายาทผู้โฉดชั่ว ทำได้ทุกอย่างเพื่อราชบัลลังก์
สตรีสูงศักดิ์และเป็นใหญ่ที่สุดในวังหลัง ชีวิตที่ดูเหมือนจะโรยไปด้วยกลีบกุหลาบนั้นเป็นเพียงแค่เปลือก หากแท้ที่จริงแล้วกลับเต็มไปด้วยความอ้างว้างและโดดเดี่ยว “ข้าไม่อยากเป็นฮองเฮา” เสียงเล็กๆใสๆของหนูน้อยผู้หนึ่งบอกกับตนเองในใจ “ฮองเฮา” ตำแหน่งที่สูงที่สุดของสตรีในแผ่นดิน
“ข้าเป็นถึงรัชทายาทแห่งแคว้นซี่เซี่ย ท่านทำเช่นนี้ต่อให้เป็นจักรพรรดิต้าถังก็หาสมควรไม่” “สู้ไม่ได้ก็เอาฐานะสูงส่งมาข่มขู่ เจ้าคิดว่าอาณาจักรต้าถังจะเกรงกลัวแคว้นเล็ก ๆ อย่างซีเซี่ยอย่างนั้นหรือ” จักรพรรดิซวนจงขบขันกับคำข่มขู่ราวกับต้าถังต้องหวาดกลัว ก่อนเอ่ยด้วยความสงสัย “ว่าแต่… หรือเราจะเข้าใจอะไรผิดไป
เมื่อคุณหนูสูงศักดิ์ผู้มีความรู้ความสามารถรอบด้าน ต้องมีชะตาชีวิตที่พลิกผัน เพราะดันมาตายจากความประมาทของบ่าวไพร่ ดวงวิญญาณของนางจึงได้มาอยู่ในร่างโหรวซีเหมยฮองเฮาผู้แสนจะถ่อมตน ถึงขั้นเคยปฏิเสธไมตรีจากฮ่องเต้จนก่อให้เกิดความขุ่นเคืองแก่คนทั้งสอง นางจะสามารถพลิกชะตาจากตกต่ำให้กลับมา
เมื่อพี่ชายฝาแฝดถูกลอบสังหาร ก่อนการได้รับแต่งตั้งเป็นองครักษ์แห่งวังหลวง แฝดน้องจึงต้องสวมรอยมาสืบหาคนร้ายที่พรากชีวิตพี่ชายฝาแฝด สืบความมิใช่เรื่องยากแต่ชีวิตนั้นลำบากยิ่ง เมื่อโอรสสวรรค์จ้องจะกินสตรีในคราบบุรุษ
หนึ่งคือองค์ฮ่องเต้ผู้มีใจรักมั่น มีคติประจำใจอยู่ว่า “ถ้าเขาจะรัก เป็นแค่นางกำนัลเขาก็รัก” สองคือองค์ไท่จื่อผู้มิเคยยอมพ่ายแพ้ต่ออุปสรรคใดในรัก ยึดมั่นในคติของตนว่า “ที่หนึ่งไม่ไหว ขอเต็มใจเป็นที่อะไรก็ได้ หวังเพียงได้อยู่คู่เคียงกับนางกำนัลตัวน้อยที่ตนเฝ้าหมายตาไว้ก็เพียงพอแล้ว”
หนึ่งบุรุษ ผู้เป็นองค์จักรพรรดิแห่งต้าเว่ย ใยบัวหญิงสาวชาวไทยที่ไม่เคยคิดจะมีความรักให้ใคร เพราะความเจ็บปวดจากสิ่งที่บิดาได้ทำไว้กับแม่ของเธอ หนึ่งบุรุษใจร้าวกับหญิงสาวไร้หัวใจ ความรักจะลงเอยเช่นไร