นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกแก่กว่านางเอก นางเอกอายุน้อยกว่าพระเอก (แนวโคแก่กินหย้าอ่อน)
สาวน้อยวัยขบเผาะที่ยังไม่พ้นรั้วมหาวิทยาลัย แต่เผอิญมีความสวยไม่เป็นรองใคร อึ๋มที่แม่ให้มาก็ยังได้ใจสุดๆ มันต้องใจหนุ่มหล่อมาดเนี้ยบเฉียบขาดเข้าจังเบ้อเร่อ แถมหุ่นสะคราญใจชายของคุณเธอก็เตะตาหนุ่มมาดเข้มตั้งแต่แรกเจอ ทว่าเธอยังเรียนไม่จบนี่สิ ทำให้ความคิดที่อยากจะเขมือบลิ้มชิมรสเป็นอันต้องพับเก็บใส่กรุ
“อย่าพูดเหมือนเมื่อกี้ให้พี่ได้ยินอีก!” ร่างของปรีญาพัชน์ถูกปล่อยออกง่ายกว่าที่คิด แต่กระนั้นสายตาคาดโทษที่มองมาก็ยังทำให้เธอทั้งนึกโกรธและกลัวเขาขึ้นไปพร้อมๆ กัน “ปรางจะกลับบ้าน!” “ไม่ได้!! แล้วก็เลิกทำตัวงอแงเหมือนเด็กๆ เป็นผู้ใหญ่ให้จริงสักที พี่ไม่ได้ใจดีเหมือนไอ้ปราณมันหรอกนะ”
กฎเหล็กของ ‘อาชวิน’ คือ น้องและเพื่อนสนิท จะไม่มีวันเปลี่ยนเป็นคนรักได้ แต่กฎทุกกฎบนโลกใบนี้เปลี่ยนแปลงได้เสมอ เพราะผู้หญิงที่ชื่อ ‘พระพาย’ น้องสาวข้างบ้านที่ไม่เคยมีวันใดที่เธอจะลืมพี่ชายที่แสนดีคนนี้ได้เลย หากแต่เพราะบางอย่างทำให้ความรักที่เธอเคยมี อาจจะแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียด
“ยกเลิกนัด! ไม่ต้องไปรอที่เขตเพราะฉันไม่หย่า” สามีประกาศกร้าว วราลีกำมือแน่น ตาแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ “หมอเฟลมอย่ามาพูดจาหมาๆแบบนี้นะ เกือบสองปีกว่าที่หนูรอ… หนูจะไม่ทนอยู่กับหมออีกแล้ว บ่ายสองเจอกันที่เขตเหมือนที่หมอบอกไว้เมื่อคืน”
“หม่อมราชวงศ์อมเรศ ระวิวงษ์อำไพ” เพราะคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับใครคนหนึ่ง ทำให้เขากลายเป็นพี่ชายและผู้ปกครองของสาวน้อยนานนับสิบปี โดยไม่รู้ตัวว่าได้ซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ภายใต้คำว่า “พี่ชาย” ยิ่งเธอเติบโตเป็นสาวสะพรั่ง ก็ยิ่งทำให้เขาอยากเป็นเจ้าของเธอแต่เพียงผู้เดียว
ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ นักรบ ดิษกรพล โครเชอร์ หนีไปหมกตัวอยู่ในป่าในเขาเพื่อลืมอดีต จากเพลย์บอยหนุ่มเจ้าสำราญกลายเป็นคนเงียบขรึม พูดน้อยต่อยหนัก แต่สาวเจ้าก็บุกไปปั่นปวนหัวใจถึงที่จนเขาอยู่ไม่สุข เธอยุ่งสมชื่อ แต่น่าแปลกความสดใสกับรอยยิ้มพริ้มเพราดูไร้พิษภัยของเธอ
‘ผมจะแต่งงานกับเธอครับ’ ประโยคสั้นง่ายได้ใจความ จากปากคนที่เพิ่งเจอหน้ากันแค่สองครั้ง ทำฉันหัวหมุน เพราะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ฉันจึงถูกผู้ชายหล่อล่ำกล้ามโต แต่มีรังสีของความเจ้าเล่ห์แฝงอยู่อย่าง ‘พี่เอิร์ธ’ บังคับให้มาเป็นเจ้าสาวแบบมีเงื่อนไข แรกๆ เราก็ตกลงกันซะดิบดี แต่ไหงเขาถึงได้หาทางแหกกฎ
เพราะเธออายุแค่ยี่สิบ ส่วนเขาอายุตั้งสี่สิบแล้ว ช่องว่างของวัยนั้นช่างน่ากลัว แต่ทุกอย่างก็เติมเต็มได้ ด้วยหัวใจของทั้งสองคน “หนูตุ่น ฉันดีพอสำหรับเธอไหม” “ไม่ค่ะ” “…” “แต่ลุงพอดีสำหรับหนูแล้วค่ะ”
เมื่อ Single Dad กับ Single Mom มาพบกันที่ … โรงเรียนอนุบาลผลิรัก “คุณนนท์ไม่กลัว…คนอื่นเข้าใจผิดเหรอคะ” “เข้าใจผิดว่า…” ชานนท์ถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอหมายถึงอะไร โธ่ … เขาผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านฝนมามากกว่าเธอตั้งสิบแปดรอบ มีหรือจะอ่านความคิดเธอไม่ออก “ก็…อย่างที่พวกผู้ปกครองชอบพูดกันน่ะค่ะ”
เรื่องราวความรักวุ่นๆ ของหนุ่มรุ่นลุง กับ เด็กแสบเอาแต่ใจ “เด็กในท้องเป็นลูกของรุ่งคนเดียวไม่เกี่ยวกับลุงสักหน่อย” “แล้วการมีเด็กมันทำคนเดียวได้หรือไงหา!” “ฮึ..แล้วลุงจำได้ไหมล่ะว่าทำกันยังไง ท่าไหน?” “….”
ความรักที่ทำท่าจะหวาน กลับกลายเป็นยาขม เมื่อ ‘ปารวี’ ถูกเปลี่ยนสถานะจาก (ว่าที่) คนรัก เป็น ‘คนขัดดอก’ ภายใต้อิทธิพลของ ‘พศิน’ นักการเมืองท้องถิ่นและเจ้าของสวนมะยงชิด ‘ลิ้มเชิดชัย’ “คุณพาย” “เธอออกไปข้างนอกกับนายเดียวตั้งแต่หนึ่งทุ่ม นับนิ้วดู ก็สามสี่ชั่วโมงได้” “หนูออกไปเป็นเพื่อนพี่เดียวซื้อของค่ะ”
เพราะเป็นควีนที่จ้องจะกินคิง เลยต้องพยายามทั้งรุกค่า และรุกฆาต ควีน… เพราะหนุ่มที่คิดว่าเป็นเดสตินี่ ดันมีดีกรีเป็นถึงท่านประธาน ซ้ำยังเป็นบอสลับในงานเทรนนิ่ง ในหัวสวยๆ นอกจากสบถด้วยความผิดคาดแล้ว อีกส่วนคือความเสียดาย คิน… เพราะคนที่สะดุดใจไม่ใช่แค่พนักงาน แต่ดันเป็นนักศึกษาฝึกงาน
วันแรกของการเปลี่ยนสถานะจาก ‘โสด’ เป็น ‘สมรส’ ช่างเป็นอะไรที่น่าจดจำ ดูสิ! เจ้าบ่าวยืนกอดอกมองมาตาเขียวเชียว “เก็บพวกตุ๊กตาเน่าๆ ของเธอออกไปเตียงฉัน!” “ไม่! นี่ก็เตียงหนูเหมือนกัน ถ้าไม่พอใจ เชิญไสหัวไปนอนที่อื่น” “อย่าท้าทายอำนาจฉัน! ” “อำนาจ อำนาจอะไร? ทำไม.. พี่จะปล้ำหนูเหรอ”
เสี่ยกานต์คิดหนัก เมื่อเจอเด็ก(เลี้ยง)อย่างวีราวีร์ คนที่กล้าทำเขาเสียศูนย์ พฤติกรรมของเขาก็เข้าข่ายผิดปกติ แถมยังสุ่มเสี่ยง เขาไม่เคยนอนที่ห้องนี้แบบข้ามวันข้ามคืน เขาไม่เคยพาเด็กไปดูหนัง ไปซื้อของสดของแห้งมาก่อน
“ได้ข่าวว่าเดือดร้อนเงิน เรื่องเดือดร้อนของเธอฉันช่วยได้” “แลกกับอะไรคะ” “ตัวเธอ มาเป็นเด็กของฉัน ไม่ใช่แฟน แค่นอนด้วยกันเวลาที่ฉันต้องการ มีเงินให้เป็นรายเดือน ถ้าเธอมีคอนโดอยู่แล้วฉันไปหาเธอที่ห้องได้ ถ้าไม่มี ฉันมีคอนโดใกล้มหา’ลัยเธออยู่ห้องหนึ่ง ไปอยู่ที่นั่น แล้วจะไปหาเมื่อต้องการ”