เป็นหนี้

“จะไปไหน!” ทันทีที่เท้าบางแตะพื้น เสียงแหบห้าวของคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงก็ตวาดขึ้น “กะ…กลับบ้านค่ะ” มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อตัว เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “จ่ายไปครึ่งแสน คิดว่าฉันจะพอแค่นี้หรือ” “ครึ่งแสน!!!” พิชญาร้องออกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา อะไรคือครึ่งแสน

“ปินด์อยากหย่าค่ะ” เธอพูดออกไปแล้ว ปุราณเป็นฝ่ายนิ่งอึ้ง “ทำไม เรียกร้องความสนใจเหรอ” เสียงห้าวใหญ่ถามเยาะ “เธออยากให้ฉันสนใจ จนต้องเอาเรื่องหย่ามาขู่หรือปาลิน” ปุราณถามเสียงกลั้วหัวเราะ ทั้งที่ใจเขาไม่ตลกเลย “ปินด์ต้องการหย่าจริง ๆค่ะ” ปาลินโต้ตอบเสียงหนักแน่น แต่ไม่ยอมหันมามองหน้าเขา

“ถอด!” “ไม่ค่ะ ฉันทำไม่ได้!” ภัทรลดาตอบออกไปในที่สุด ชานนท์เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง เขาเงียบอยู่ราวครึ่งนาที ก่อนถามขึ้นว่า “ทำไม คุณไม่อยากช่วยพ่อกับพี่ของคุณแล้วหรือ…” “ฉัน…” สมองของหญิงสาวอื้ออึงไปหมด เธออยากช่วยนะ แต่การเอาตัวเองเข้าแลกมันไม่ถูกต้องเลย เธอกำลังสับสน “ผมต้องการคุณ”

“อุ้มท้องหลานของฉันแล้วฉันจะยกหนี้ทั้งหมดให้” เธอถูกเขาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงขายตัวแลกกับเงิน ไร้ศักดิ์ศรี “เธอมันก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน ในเมื่อแม่ของฉันต้องการแค่หลาน ฉันก็จะทำให้มันเสร็จๆ ไป” มนทิกา ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับถ้อยคำหยาบคายที่ มาร์คัส (มาร์ค) ยัดเยียดให้ เธอทนให้เขาย่ำยีศักดิ์ศรีก็เพื่อเงิน

เพราะโรงแรมและร้านขนมบุษบาพาฝันของเธอกำลังย่ำแย่ หากไม่มีเงินไปปรับปรุงคงต้องเลิกกิจการของครอบครัว ชลลัมพี จึงยัดเยียดข้อเสนอให้เธอพิจารณา เงิน 10 ล้านบาท แลกกับการแต่งงานเพียง 1 ปี แล้วจากนั้นก็ทางใครทางมัน ชลลัมพีกระหยิ่มยิ้มย่องกับแผนการของตน แต่เหตุไฉนยัยมนุษย์ป้ากลายเป็นสาวสวย

ตราบาปที่เขาทำกับเธอในวันนั้น กลายมาเป็นของสำคัญในวันนี้ พสิกาตัดสินใจใช้ร่างกายใช้หนี้ให้ปภังกร เพื่อจบปัญหาหนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ วันหนึ่งเธอรู้ว่าสิ่งที่ได้มาจากเขา มันมากกว่าความเจ็บปวด “ทำไมไม่รับโทรศัพท์!” เสียงแหบห้าวตะโกนถาม เมื่อหันมามองหน้าเธอเต็มสองตา “ฉัน…” พสิกาหาเสียงตัวเองไม่เจอ

เพราะบิดาเป็นหนี้เขา เธอจึงต้องมาขัดดอก “พ่อส่งหว้ามาขัดดอกจ้ะ” ลูกหว้าหรือชาคริยาร้องอธิบายด้วยรอยยิ้มที่ดูชืดเจื่อน “ฉันบอกนายสินไปแล้วว่าไม่รับเป็นคน” ปรมัตถ์สวนกลับด้วยวาจาหนักแน่น เขาย้ำบอกกับฝ่ายนั้นไปแล้ว แต่เหมือนนายสินจะยังดื้อด้าน “คนที่ไหนจ๊ะ นี่นางฟ้าต่างหากละนาย”

ธนภัทรพานิชาภามาที่ห้อง พร้อมปิดประตูไว้แน่น บิดาของเธอทรยศเขาแล้ว นิชาภายังจะคิดทรยศอีก ในเมื่อเป็นแบบนี้เขาก็จะทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตาย ให้สมกับเงินที่เขาโดนขโมยไป เขาดูแลเธออย่างดี แต่เธอเองที่ทำเรื่องเลวแบบนั้น นิชาภาร้องไห้ออกมา ตัวบางสั่นเทาด้วยความกลัวสายตาคนตรงหน้า

ปอไหมนักศึกษาสาวที่จำต้องขายตัวให้กับนักธุรกิจ​หนุ่มชื่อดัง เพราะความจำเป็นบางอย่าง “สะ…สัญญานี้มีระยะเวลากี่ปีค่ะ” “เธอคิดว่าไงล่ะ สำหรับเงินที่ฉันยอมจ่ายไปเพื่อแลกกับ ‘ตัวเธอ” ติณณภพเน้นย้ำคำหลังให้เธอเข้าใจสถานะของตัวเองได้ชัดๆ “…” ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันจนแทบห้อเลือด เพราะคำดูถูกของเขา

ในอ้อมแขนซาตานซึ่งกลายเป็น… รักนิรันด์ “ผมอยากฟังคำตอบ” เขายืนประจันหน้ากับเธอตรง ๆ ปัทมนต์กลืนน้ำลาย รู้สึกบรรยากาศในห้องช่างเย็นเยียบ “ขอ…ขอเวลาฉันอีกหน่อยได้ไหม อย่างที่คุณรู้ พี่สาวฉันอยู่โรงพยาบาล อะไรหลายอย่างยังวุ่น ๆ อยู่” เสียงตะกุกตะกัก หายใจไม่ทั่วท้อง

ในวันที่ชีวิตอับจนหนทาง ‘แสนรัก’ เลือกจะจบชีวิตสิ้นหวังลงที่สะพานข้ามแม่น้ำ ทว่า ‘ปราณนต์’ กลับเข้ามารั้งเธอเอาไว้ เขาขอซื้อชีวิตเธอด้วยเงิน ตราบเท่าที่เธอจะเรียกร้อง เธอยินยอมขายชีวิตแสนเฮงซวยให้กับเขา เพราะเธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว ทว่า…การได้อยู่เคียงข้างเขามันทำให้ชีวิตที่แสนไร้ค่านั้นมีความหมายขึ้นมา

เจ้าชายโรดิเกซ รัชทายาทแห่งเมืองอนาเซีย ผู้เย็นชา ไร้หัวใจ ถูกตาต้องใจนักออกแบบสาว ที่ปฏิเสธข้อเสนอที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน มินตราที่กำลังจะมีชีวิตสวยงาม กลับต้องตกบ่วง เป็นนกน้อยในกรงทอง แม้พยายามจะหนีจากสถานะที่ไม่สมยอม ทว่าไม่ง่ายนัก กว่าจะรู้ตัวอีกที เธอก็ตั้งท้องลูกของเขาซะแล้ว

บัดนี้ คุณหญิงแม่หาผู้หญิงคนใหม่หน้าเหมือนอดีตคนรักของเขามาให้ ในตำแหน่ง ‘นางบำเรอ’ ก็ใช่ ‘แม่ของลูก’ ที่เขาไม่รักเลยก็ใช่ …เธอและแม่ของเขาร่วมกันทำอะไรกับหัวใจรักของเขาที่มีต่อคนรักเก่า ซึ่งยังรักอยู่อย่างมากมายท่วมท้น เธอไม่เหมาะสมกับตำแหน่งคนรักของเขาเลย…เธอสิ้นคิด ไร้ยางอาย