นางย่อมไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีวันที่ใครสักคนสังเกตเห็นถึงความหิวโหยอดอยากของนาง คอยสรรหาขนมอร่อย อาหารรสเลิศมาปรนเปรอนางมิได้ขาด แต่ ‘สวีจ้งเซวียน’ ก็เป็นขุนนางหนุ่มอนาคตไกล จากฐานะนางในตอนนี้ก็คงไม่พ้นเป็นได้เพียงอนุของเขา ซึ่งนั่นขัดต่อปณิธานมั่นในใจนางที่ว่า… ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ!
ฟื้นขึ้นมาในร่างนี้ได้ไม่ถึงวันก็มีคนจ้องจะส่งนางไปเยือนปรโลกเสียแล้ว! เนี่ยชิงหลวนดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคมดาบของพี่สาวที่จ้องจะสังหารนางมาตลอดหลายปี จนในที่สุดฟ้าก็เมตตา ส่งพี่สาวให้แต่งออกไปนอกจวน ทว่าชีวิตสุขสบายที่เฝ้ารอกลับคงอยู่ไม่นาน เพราะนางได้รับสมรสพระราชทานกับจิ้นอ๋อง
ครั้นลืมตาอีกครั้ง นางก็มาอยู่ในร่าง ‘เจียงชิงหว่าน’ บุตรสาวภรรยาเอกของหย่งชางป๋อ เวลาได้ล่วงผ่านมาหกปีแล้วนับแต่นางตาย ยามพบหน้าชุยจี้หลิงนางก็ต้องเรียกเขาว่า ‘ท่านอา’ ทว่าเหตุใดอดีตสามีผู้นั้นจึงไม่ได้แต่งงานใหม่ ทั้งเขาก็ไม่มีหญิงงามหรือบุตรสักคนข้างกาย สายตาเขามักเหม่อมองออกไปไกล
ระหว่างทำวิทยานิพนธ์ก่อนจบการศึกษา จู่ๆ เสวี่ยเจียเยว่ ก็เข้ามาอยู่ในนิยายของเพื่อนร่วมห้อง เธอรู้จักตัวละครชายอย่าง เสวี่ยหยวนจิ้ง เป็นอย่างดี เพราะเขาเป็นพระเอกในเรื่อง คนผู้นี้รูปงามทั้งยังเก่งกาจ แต่ถ้าจำไม่ผิด เขาจะฆ่าแม่เลี้ยงและทำร้ายน้องสาวต่างมารดา ซึ่งโชคร้ายที่เธอมาอยู่ในร่างน้องสาวที่เขาเกลียดชัง
ชาติก่อน ‘เสิ่นหยวน’ ดันทุรังจะแต่งกับ ‘หลี่ซิวหยวน’ ให้ได้ ไม่สนว่าจะสร้างความลำบากใจให้ผู้ใด จนได้แต่งเข้าไปนางจึงได้รู้ว่าชีวิตที่สามีไม่รัก ถูกผู้อื่นเดียดฉันท์ ไม่มีบ้านเดิมให้กลับไป ทั้งยังถูกวางยาพิษจนตายนั้น มันโหดร้ายเพียงใด! หลังผ่านความตายมาหนหนึ่ง ความหยิ่งผยองที่มีแต่เดิมคล้ายว่าหายไป
‘หลี่เหวยหยวน’ ตัวประกอบชายอันดับสอง เติบโตมาด้วยสภาพจิตใจที่วิปริตบิดเบี้ยว ไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา ทางเดียวที่เขาให้คือความตาย รวมถึง ‘หลี่หลิงหว่าน’ และใช่แล้ว… วันหนึ่งหลินหว่านก็ตื่นมาเป็น ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ! ไม่นะ! นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถ