สวี่ฟาหยางบุตรีคหบดีเล็กๆ แห่งเมืองหลานยางมีวาสนาได้แต่งงานกับชายหนุ่มที่มีเสียงเป็นที่เลื่องลือถึงความฉลาดปราดเปรื่องและสง่างามที่สุดในฉางอาน เขายังเป็นเสนาบดีอายุน้อยที่สุดผู้มีบรรดาศักดิ์เป็นถึงจิ้งอันโหว แต่ผ่านมาแล้วห้าปี นางไม่เคยได้เห็นหน้าสามีสักครั้ง
‘ชิงหลิง’ อดีตสนมฮ่องเต้ที่เคยต้องโทษประหารแต่รอดตาย หลบหนีไปได้ถึงสามปี นางไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้พบกับ ‘เฉินซงฉวี่’ จิ้นอ๋องชายที่มีคำสั่งประหารนางโดยไม่คาดฝัน เขาจำนางไม่ได้ และต้องการรับนางเข้าจวนในฐานะอนุภรรยา “ก็แค่อนุผู้หนึ่งไม่ใช่หรือ เพียงแค่ผู้หญิงที่ทำให้เตียงอบอุ่นในยามค่ำคืน ไม่มีนางก็ยังมีคนอื่นอีก”
“ไม่ต้องพูดมาก ตอนนี้ถึงเวลาลงจากเขาแล้ว” “หา?” เขาจ้องหน้านาง บอกด้วยน้ำเสียงชวนครั่นครามว่า “เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าแต่งงานไปอยู่ดินแดนตะวันออกกับมังกรเขียวตัวนั้น ไม่มีทาง!” เจิ้งซีกำลังจะอ้าปากบอกว่านางไม่คิดจะแต่งงานไปกับหมิงฉวน ไม่คิดจะลงจากเขา แต่ยังไม่ทันพูดออกมา
“เจ้าไม่ชอบข้า ข้าไม่ชอบเจ้า ในเมื่อเราต่างไม่ชอบหน้ากัน ไม่จำเป็นต้องมีความสัมพันธ์ใดๆ ให้ลำบากใจ วันหนึ่งหากเจ้าต้องการหรือพอใจแล้ว เจ้าสามารถหย่ากับข้าได้ตามต้องการ” นั่นคือคำพูดของเซวียนเหวินเจี้ยนตอนที่กล่าวกับหวงฉิงหยาง หลังจากขอให้นางแต่งงานกับเขาเพื่อแก้แค้นอดีตคนรัก
ฮ่องเต้ปรายตามองนางแล้วเริ่มจัดหมากบนกระดาน “ข้าจะเดิมพันกับเจ้า หากเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ ข้าจะดีกับนายหญิงของเจ้าให้มากกว่าเดิม” “หม่อมฉันยินดี…” “ข้ายังพูดไม่จบ หากเจ้าชนะ ข้าจะใส่ใจนายหญิงของเจ้าให้ดี แต่ถ้าหากเจ้าแพ้… ชีวิตเจ้าเป็นของข้า”