เมื่อแสงตะวันรอน – นันท์นิยา
“ท้องเหรอ? ฉันรับผิดชอบแค่ลูก ส่วนเธอก็ออกไปใช้ชีวิตในแบบที่เธอต้องการ ไปอยู่ในที่ที่เธออยากอยู่ แต่ไม่ใช่ที่นี่…และลูกต้องอยู่กับฉัน” เสียงทุ้มที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหยักหนานั้นบาดลึกในความรู้สึก มือเล็กกำกระโปรงตัวเองแน่น เด็กสาวพยายามกักเก็บความรู้สึกเจ็บปวดไว้ภายใน