Home » ปกเกศ

ปกเกศ

ผูกวาสนา (นิยายจีน) – ปกเกศ

ผูกวาสนา (นิยายจีน) – ปกเกศ

“เปิ่นหวางรักนาง เจ้าแต่งมาเป็นพระชายาก็อย่าได้หวังสิ่งนั้น” รับสั่งขององค์ชายส่งผลให้สตรีในชุดแดงเงยหน้าขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าที่ยังคงถูกผ้าคลุมสีแดงสดเผชิญหน้ากับพระสวามีที่ยังคงยืนยันสิ่งที่นางนั้นรู้และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี ท่านพ่อกล่าวผิด…ที่กล่าวว่าองค์ชายเก้านั้นแสนจะฉลาด

ภพ(มิอาจขวาง)รัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

ภพ(มิอาจขวาง)รัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

เมื่อภพมิอาจขวางกั้นความรักของสองเรา… เธอแต่งเรื่องให้เขาเป็นตัวร้าย… เพื่อให้พระเอกในเรื่องได้ก้าวขึ้นสู่บัลลังก์โดยชอบธรรม แต่ใครล่ะจะล่วงรู้ว่าวันหนึ่งเธอดันตื่นขึ้นมาเป็นฮูหยินเอกของตัวร้ายในเรื่องเสียได้ ให้ตายเถอะ… หลี่ชิงอิงผู้ถูกผู้คนกลั่นแกล้งนั้นมันไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด เกิดแม่เผลอฟาด

พ่ายฮวา (นิยายจีน) – ปกเกศ

พ่ายฮวา (นิยายจีน) – ปกเกศ

‘นางเป็นเต๋อเฟย…สนมที่มิทรงโปรด แต่ก็มิได้ทรงทอดทิ้ง’ “สำหรับโอรสสวรรค์…มีเพียงบัลลังก์ทองเท่านั้นที่สำคัญสำหรับพระองค์” “หากมิอยากชอกช้ำก็จงอย่าบังอาจไปรักผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์ทอง” “สนมรัก…ไยกล่าวหาว่าเจิ้นไร้ใจ เจิ้นมิเคยทอดทิ้งเจ้า รู้หรือไม่…นับตั้งแต่เจ้าแต่งเข้ามาเป็นพระชายารองเจ้ายิ้มให้กับทุกคน…ยกเว้นเจิ้น”

คืนรัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

คืนรัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

“หม่อมฉันรักและภักดีกับพระองค์มาตลอด…ทรงมองมิเห็นหรือแสร้งมองผ่านเพคะ” นางยังคงทูลถามราวกับได้รับคำตอบจากภาพวาด “หึ…” มือเรียวปลดภาพนั้นออกมา มองมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะโยนมันเข้าสู่กองเพลิง เฝ้ามองรูปวาดของนางและเขาที่ถูกเปลวเพลิงมอดไหม้ เช่นเดียวกับความรักของเรา

นางร้ายพ่ายรัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

นางร้ายพ่ายรัก (นิยายจีน) – ปกเกศ

ตู้ม!! เสียงผืนน้ำกระจายออกพร้อมกับที่ร่างเล็กเริ่มจมลง…แพ้พ่ายให้กับแรงดันจากภายในน้ำ นัยน์ตากลมโตเห็นเพียงร่างอันเลือนรางที่คุ้นเคยพุ่งตรงมาฉุดรั้งร่างกายของตน ก่อนทุกอย่างจะดับมืดลงพร้อมกับสติของเธอที่หลุดลอย ‘กลับมาเถิดซือเยว่…เปิ่นไท่จื่อสั่งให้เจ้ากลับมา’

ไร้วาสนา (นิยายจีน) – ปกเกศ

ไร้วาสนา (นิยายจีน) – ปกเกศ

‘พระองค์เคยบอกกับหม่อมฉันว่าระหว่างเรามันคือวาสนา… วาสนาที่ร้อยรัดกันเอาไว้ จะกี่ภพกี่ชาติมันก็จะถักทอ…’ ข้าปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลออกมาจากหางตา ก่อนจะหลับตาลง…เมื่อมิอาจฝืน วาสนาอย่างงั้นหรือ… ‘มาวันนี้หม่อมฉันขอสะบั้นแล้วซึ่งวาสนาของสองเรา…เป็นหม่อมฉันเองที่ไร้วาสนาจะเคียงคู่…’