นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกนิสัยร้ายๆ เป็น Bad Boy โหด โฉด ใจร้าย ปากร้าย ดิบ เถื่อน ห่าม เย็นชา เจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ จอมวางแผน ฯลฯ
ตั้งใจมารับบทเมีย แต่ไหงต้องมารับบทมัมหมีอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เพื่อผู้ชายที่รัก พิ้งกี้โอเค! พัทธมน สเปนเซอร์ นางแบบสาวดาวรุ่งพุ่งแรงยิ่งกว่าดาวตก ถึงจะมีผู้ชายต่อคิวอยากเป็นแฟนยาวถึงดาวอังคาร แต่หัวใจเจ้ากรรมดันตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาเข้าให้ หลังเขาถูกพักงาน อยู่ว่างๆก็กลัวเหงา เลยให้เขามาเป็นบอดี้การ์ด
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่… “เดี๋ยว…” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน “…เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย”
ฉันแค่อยากได้อ้อมกอดของใครสักคน ใครสักคนที่ช่วยให้ฉันผ่านค่ำคืนนี้ไป จะเป็นใครก็ได้… แล้ว ‘เขา’ ก็เอื้อเฟื้ออ้อมแขนมาให้ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควร แต่ฉันกลับคว้าเอาไว้ ทั้งที่กลิ่นอันตรายอยู่รอบตัวเขา แต่ฉันกลับรู้สึกว่านี่เป็นพื้นที่ปลอดภัย …ได้อย่างไรกันนะ?
ความพยายามอยู่ที่ไหน โรสิตาก็เห็นจะพบความเจ็บอยู่ที่นั่น โวยวาย เหวี่ยง ประชด อาละวาด เธอทำหมดทุกอย่างยกเว้น ‘ตัดใจ’ กระทั่งลมหายใจสุดท้ายกำลังจะขาด โรสิตาถึงได้รู้ว่าสิ่งที่มีค่ากว่ารักจากสามี คือลูกสาวที่เธอไม่เคยใส่ใจ… ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง เธอจะเลือกทุกอย่างตรงข้ามกับที่ผ่าน…
“มานี่สิ ไปยืนทำตัวลีบอะไรอยู่ตรงนั้น มาใกล้ ๆ” เสียงเข้มเอ่ยเรียก “ค่ะ” มนตราขยับขาเข้าไปใกล้อีก แต่ยังรักษาระยะห่างกับคนที่นั่งเรียกอยู่ริมขอบเตียงเกือบ 2 เมตร สายตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว ทำให้คนถูกมองรู้สึกไม่วางใจ “ห้าปีที่ฉันไม่ได้มาหา เธอขัดคำสั่งฉันหรือเปล่า”
นางลืมตาตื่นขึ้นมาในค่ายทหาร ไม่มีความทรงจำหลงเหลืออยู่แม้แต่น้อย ทั้งยังเกือบโดนทหารทั้งค่ายย่ำยี ทว่าวินาทีนั้น ชินอ๋องหลี่รั่วหลานกลับพานางไปเป็นสตรีอุ่นเตียงของเขาแทน “เจ้าทำหน้าที่สตรีอุ่นเตียงได้ดีเลยทีเดียว” ซูเจียวไม่ได้เงยหน้ามองเขา เพียงแต่นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกกับคำว่าสตรีอุ่นเตียง
“เด็กแพรรึ? ลูกสาวฉัน เลือดชั่วฝ่ายหล่อน ไม่มีเกียรติใด ๆ จะมาเสนอหน้าเป็นลูก” “อย่าพูดแม้แต่คำเดียวคุณพลอย…อย่าไถ่ถามว่าฉันรักหล่อนและลูกบ้างไหม หล่อนก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าฉันสู่ขอหล่อนมาทำไม” ไม่เคยมีวันไหน ที่น้ำเสียงเขาจะนุ่มนวลน่าฟัง เขาทำให้เธอรู้สึกผิดบาปที่โชคชะตาพาเธอให้มาเป็นคนของเขา
กู้หนิงฮวาทะลุมาในโลกปัจจุบันปี 20XX พบว่าชีวิตดันเหมือนนางร้ายในละครฟอร์มยักษ์เรื่องหนึ่งที่ถูกเสนอให้มาเป็นนักแสดงหลัก… ทั้งจุดจบของนางร้ายคนนี้คือถูกพระรองผู้คลั่งรักนางเอกฆ่าตาย หึ! บัดซบ!
เธอรับบทนางร้ายมาแบบงง ๆ เป็นนางร้ายมันต้องร้ายใช่หรือไม่ เหตุใดเป็นนางร้ายช่างยากเย็นยิ่งนัก “ชีชีเจ้าอยู่ไหน?” “หม่อมฉันอยู่นี่เพคะ”
บทบาทเป็นตัวร้าย แต่พระเอกอยากได้เป็นเมีย!
ใครบอกว่าการทะลุมิติไม่มีจริง หลินเสวี่ยเอ๋อร์ขอเถียงสู้ตาย! มันง่ายถึงขนาดที่ว่าแค่นอนอ่านนิยายเฉยๆ ก็หลุดเข้าไปดื้อๆ เลยละ แต่ทำไมบทตัวประกอบไร้ชื่อที่ต้องถูกฆ่าตายในไม่กี่ฉากคนนี้ดันรอดตายมาได้ แถมยังกลายเป็นภรรยาของตัวร้ายไปซะงั้นล่ะ? ไม่เห็นเหมือนที่อ่านมาเลยนี่นา!
การหวนคืนวงการอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะยังคงยึดติดกับปมบางอย่างในใจ ทำให้ เซน สูญเสียความเป็น Peachybunny จนไม่สามารถอวดลีลาวาบหวิวได้เหมือนเดิม บวกกับแรงกดดันอันเคร่งเครียด จากตากล้องปากร้ายหน้าดุอย่าง เฮียนุ ก็ยิ่งทำให้เกร็งจนทำอะไรไม่ถูก น่าแปลก…ทั้งที่เฮียนุควรเป็นคนที่น่าอึดอัดที่สุด
มีแต่คนเกิดใหม่ไปอยู่ในนิยายแฟนตาซีโรแมนติก แต่ทำไมผมดันไปเกิดใหม่ในโลกนิทานสายดาร์กได้ แถมยังต้องรับบทอาหารของปีศาจเด็ก ตายตั้งแต่บรรทัดแรกที่เจอกัน เห็นทีคงต้องเปลี่ยนมารับบทพี่เลี้ยงเด็กปีศาจแทนซะแล้ว
ครั้งหนึ่ง ‘คราม’ เคยเป็นผู้ชายที่แสนดี เป็นคนที่ฉันมอบทั้งหัวใจให้ แต่แล้ววันหนึ่งฉันถึงได้รู้ว่าสิ่งที่เข้าใจมาตลอดเป็นเพียงการเสแสร้งแกล้งทำของผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกคนหนึ่ง “ผมอยากได้ตัวคุณ” ในทุกคำพูดของเขามีอะไรบ้างที่เป็นความจริง “ถ้าตกลง ผมจะพาคุณหนีไปเดี๋ยวนี้เลย พ่อของคุณจะหาเราไม่เจอ
เพราะพิษเศรษฐกิจ เจ้าของหอสามมณีจึงต้องหาทางให้กิจการอยู่รอด จากหอพักเก่าๆ รายได้ต่อเดือนน้อยนิด ได้เปลี่ยนเป็นที่หาความสนุกแบบไม่รู้ลืมให้หลายๆ คน ใครๆ ก็บอกว่า ‘หอสามมณีชั้น 3 มีเรื่องสนุกๆ อยู่’ คนที่มาที่นี่ต่างมีความสัมพันธ์ไม่เห็นหน้า ไม่สานต่อ มาแค่เอามันส์ ยกเว้นเสียแต่… ‘ได้ข่าวว่าพี่เด็ด ผมอยากลอง’