Home » พราภัค

พราภัค

มัด – พราภัค

มัด – พราภัค

“ขอจูบ…หน่อย” ชายหนุ่มมึนเล็กน้อยกับคำขอ ส่วนคนขอก็ไม่รอการอนุญาตใดๆ เขย่งเท้าส่งตัวเองขึ้นมาเสมอเขาแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าหา จริงอยู่ที่เขาเพิ่งจะรับคำขอโทษจากเธอมาหมาดๆ และจริงอยู่ว่าช่วงนี้ เธอกับเขามีเหตุจำเป็นให้ต้องป้วนเปี้ยนรอบกายของกันและกัน แต่หากพูดถึง การโรมรันพันตูในแบบชู้สาว

ซุก – พราภัค

ซุก – พราภัค

“ฉันไม่ได้รักคุณ” “เหรอ” “ฉันไม่ได้รักคุณเลย ต่อให้วันนี้คุณหาวิธีบีบเอาฉันไปอยู่กับคุณได้ คุณก็ไม่มีความสุขหรอก” “อาฮะ” ประดาดาวเม้มปากแน่นเมื่อเขาทำเป็นเล่นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นอกจากจะรังควานชีวิตคนอื่นเก่งแล้วยังจะ… “คุณน่ะหน้าด้านรู้ไหม” “มากมั้ย” “คุณโซ่!” หญิงสาวแผดเสียงเรียกชื่อเขา

กามเทพเผลอ – พราภัค

กามเทพเผลอ – พราภัค

“น้องพิ้งค์ยังเด็ก ยังไม่ควรมีความรัก…” “น้องพิ้งค์ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วค่ะ มีความรักได้” “รักใคร!” “น้องพิ้งค์จะรักชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับพี่นัน” คำตอบที่ได้กระแทกใจชายหนุ่มเข้าเต็มแรงเช่นกัน รู้สึกประหนึ่งโดนลากไปประหัตประหารทรมานทั้งเป็น นี่แพรแพรวเห็นเขาเป็นอื่นแล้วอย่างนั้นหรือ

ปรารถนาพยศ – พราภัค

ปรารถนาพยศ – พราภัค

“พี่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่า…” “ห้ามคบผู้ชายถ้ายังเรียนไม่จบ” สาวน้อยลอยหน้าลอยตาช่วยต่อประโยคประกาศิตของพี่ชายให้ครบถ้วน “ไม่ต้องย้ำ น้องดาจำได้ รับรองว่าอีกหนึ่งอาทิตย์สุดท้ายนี่จะจดจ่อนับถอยหลังรอเลยล่ะ” “น้องดา!” ไพทีส่งเสียงเตือนให้เธอระวังถ้อยคำที่ฟังดูเหมือนกำลังท้าทายเขา

ฤดีร้อยดาว – พราภัค

ฤดีร้อยดาว – พราภัค

เขาจะทำอย่างไร ถ้าผู้หญิงใจแตกในครั้งแรกที่เจอ กับผู้หญิงที่เผลอรัก เป็นคนๆ เดียวกัน “ทำไม บุบสลายตรงไหน…หรือถ้าจะบอกว่าเสียหาย มันก็เป็นมาก่อนตั้งแต่ผมยังไม่นอนกับคุณแล้วไม่ใช่เหรอ” คนอื่นอาจจะอ้อมค้อมเรียกกันแบบรักษาน้ำใจ ว่าเป็นเด็กสาวขาดความรักความอบอุ่นหรืออะไรก็ตามแต่ ทว่าสำหรับเขา…

กรงชญา – พราภัค

กรงชญา – พราภัค

“เธอ!” “คะ?” แล้วหญิงสาวก็เงยมองใบหน้าเฉยเมยของเขาสักทีหลังจากที่ถูกเรียกซ้ำๆ “ถามว่าชื่ออะไร” “เอ่อ…” เธอกะพริบตาปริบๆ ให้ผู้ชายที่ผ่านการร่วมอภิรมย์กันมา ถึงสองเตียงอย่างกระอักกระอ่วนในอก “ไหมค่ะ” แค่พยักหน้าว่ารับทราบหน่อยก็ไม่ได้ หญิงสาวจึงรู้สึกหวั่นเกรงจนเกร็ง และแอบนึกค่อนขอด

พลาดพลั้งบังเอิญรัก – พราภัค

พลาดพลั้งบังเอิญรัก – พราภัค

“เราห่างกันสักพักเถอะ” อะไรนะ!!! เตวิษาอึ้งไป พี่รงพูดว่าไงนะ เธอหงุดหงิดจนคิดจะทิ้งเขาก็ใช่ แต่ว่าพอถูกชิงบอกเลิกก่อนเช่นนี้จะไม่ให้ตกใจจนพูดไม่ออกได้อย่างไรกัน “ไม่ต้องห่างแล้ว! ห่างไปก็เสียเวลา หย่าเลยดีกว่า ไปหย่ากัน” “พูดอะไร!” “พี่มีคนอื่นใช่ไหม” “ไม่!”

กว่าหัวใจจะเต็มดวง – พราภัค

กว่าหัวใจจะเต็มดวง – พราภัค

หยาบคาย ไพร่ สถุน ไม่มีสกุลรุนชาติ… นั่นคือคุณสมบัติของสามีในอุดมคติของเธอซะที่ไหน หญิงสาวอยากให้เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ฝันร้ายก็พอ “พรำอยู่ไหน มาให้ผัวจับนมหน่อยซิ” พิรุณรดาฟังแล้วแทบจะร้องไห้ นี่น่ะหรือรางวัลสำหรับผู้หญิงที่รอคอยคู่หมั้น จนถูกครหาว่าเป็นหม้ายขันหมากมานานหลายปี

รอยลวงจันทร์ – พราภัค

รอยลวงจันทร์ – พราภัค

“ตรงนี้ของพี่” ชายหนุ่มรำพึงรำพันเช่นนั้นในตอนที่รวบกอดเอวบางไว้ แล้วก้มลงไปฝังใบหน้ากับทรวงอกขวา ก่อนจะขยับย้ายมาทางซ้ายให้เห็นว่ารักอย่างเท่าเทียมกัน “นี่ก็ของพี่” ปลายจมูกโด่งนั้นซุกซอนจมหายลงไปกับก้อนเนื้อนุ่มหยุ่น จนหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของมันทั้งคู่ไม่รู้จะทำหน้ายังไง

กลเหมันต์ – พราภัค

กลเหมันต์ – พราภัค

แก้วนางไม่คิดอาจเอื้อมรักผู้ชายอย่างเขา เพราะเธอเข้ามาในฐานะของ ‘ตัวล้างหนี้’ เท่านั้น “ไหนเธอว่าสี่เดือนไม่ใช่เหรอ ทำไมหมอที่มาตรวจบอกว่าห้าเดือนแล้วล่ะ” “ฉันคงจำผิดเองล่ะค่ะ” หญิงสาวตอบส่งๆ ไป รู้สึกชังน้ำหน้าพ่อของลูกขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ “ถ้าอย่างนั้นเด็กในท้องก็อาจจะเป็นลูกฉันน่ะสิ”

ศกุนตลารอรัง – พราภัค

ศกุนตลารอรัง – พราภัค

“กอดต้อยทำไมคะ” “อยากกอดครับ” ศกุนตลาจนด้วยคำพูดเพราะเธอเป็นคนไปถึงเนื้อถึงตัวเขาก่อน โดยไม่คิดว่าผลของการกระทำจะสะท้อนเข้าหาตัวได้ไวทันตา แล้วยังสนองกลับมามากกว่าที่เธอทำลงไปด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงไม่มีหน้าจะห้ามปรามเมื่อเขาทำบ้าง และในขณะที่หญิงสาวกำลังบรรจงคีบปูม้านึ่งใส่จานเปล

ในห้วงแสงจันทร์ – พราภัค

ในห้วงแสงจันทร์ – พราภัค

หากรู้ว่าจะถูกเกลียดชังจนไม่อยากมองหน้า เมื่อเจ็ดปีที่แล้วแสงคงไม่กล้าคิดทำลาย เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาและเธออย่างเด็ดขาด “ถ้าแต่งงานเมื่อไหร่อย่าลืมเชิญฉันด้วยล่ะ” แล้วเธอจะง้อพ่อหม้ายลูกติดอย่างเตมีย์เช่นไร หรือต้องถูกผลักไสตราบจนสิ้นลมหายใจ ก็ไม่มีวันได้ความรักกลับคืน

แสร้งปรารถนา – พราภัค

แสร้งปรารถนา – พราภัค

“เราแต่งงานกันเถอะนะคะ” “ขอโทษนะ แต่พี่คงรับผิดชอบไม่ได้ ถึงจะเป็นผู้ชายคนแรกของแต้วก็เถอะ ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ก็แล้วกัน” “พี่ทำได้ยังไง ทั้งที่รู้ว่าแต้วรัก…” “อย่าเอาคำว่ารักมาอ้างเลย มันมีจริงที่ไหน เธอเองก็คบฉันเพราะชอบข้าวของเงินทองเหมือนผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ มองแบบตาเป็นประกายจะตายไป”

Your Sweetheart ทวงรัก – พราภัค

Your Sweetheart ทวงรัก – พราภัค

“เอาของคุณคืนไป!” เธอหมายถึงแหวนเพชรที่เพิ่งถูกสวมให้สดๆ ร้อนๆ แล้ววารุณอรก็ต้องผงะไปบ้างเมื่อจู่ๆ ร่างสูงใหญ่นั่นหมุนตัวกลับมา “พูดแล้วห้ามคืนคำ” “อะไร” “ที่ว่าให้เอาของผมคืน” “ก็ใช่…” “ผมมาทวงของของผมคืนแล้ว และผมต้องได้มันกลับไป” เขากำลังประกาศว่า ‘ของ’ ชิ้นสำคัญนั้นคือตัวเธอใช่ไหม