“พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ยินเสียงร้องแรกของลูก ทั้งที่เมียคลอดในโรงพยาบาลที่พี่เป็นเจ้าของ พี่ไม่ได้โอบกอดเขาในวันแรกที่เขาเกิดมาบนโลกใบนี้ พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ตรวจสุขภาพแรกเกิดให้ลูก ไม่ได้ฉีดวัคซีนเข็มแรกให้ลูกทั้งที่พี่เป็นหมอเด็ก…พี่ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่มีเขา” “พี่หมอ…” “คะน้าใจร้ายมาก…ใจร้ายกับพี่เกินไปแล้ว”
สองปีที่แล้วเธอกับเขาแต่งงานกันเพราะเงื่อนไขบางอย่าง เธออยู่อย่างไร้ค่าในสายตาเขา เมื่อความอดทนสิ้นสุด เธอจึงขอหย่า แต่เขาไม่ยอมหย่า แถมยังทำตัวเหมือนหมาบ้าไล่กัดผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ
“ฉันไม่ทำ” “ไม่ทำก็ไปรับแขก” ชิณณ์บอกอย่างไม่แยแส ถูกจับขึงพืดอยู่กลางเตียงแบบนี้ ยังจะปากดีกล้าต่อรองกับเขาอีก บุญหัวเท่าไรแล้วที่เขาไม่กรอกยาปลุกXXXแล้วโยนขึ้นเตียงให้แขกตัณหากลับขย้ำ อุตส่าห์สงสารให้ทำงานสบาย ๆ บริการเขาคนเดียว ยังจะมาเรื่องมากไม่อยากทำอีก “ฉันไม่ได้อยากทำงานแบบนี้”
เพราะไม่อยากเป็นแค่ชู้ อยากประกาศให้โลกรู้ว่าเป็นผัวเธอ “ยะ…อย่า คุณพุฒปล่อยแต้มไปเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้อีก” “รับปากมาสิ รับปากมาว่า แต้มจะให้ผมเอาทุกครั้งที่ผมต้องการ” “ไม่…แต้มไม่อยากมีชู้” “แต่ก็มีไปแล้ว เป็นชู้ที่ได้เปิดซิงแต้มซะด้วย” เขาว่าแล้วยิ้มร้ายกาจ “คนเลว คุณมันโคตรเลว…”
เมื่อนายหัวคนใหม่แห่งเกาะแสงมุกวัย 36 ปี พลาดท่าได้เด็กสาวในอุปการะของมารดาวัย 18 ปี มาเป็นเมียแบบไม่ได้ตั้งใจ ครั้นจะบอกปัดความรับผิดชอบ เอาเงินฟาดหัวให้เรื่องมันจบไป พ่อยักษ์ถึงกับขู่ฆ่าทิ้งกลางทะเล แม่อาโปก็ยื่นคำขาดจะตัดแม่ตัดลูก ‘แสงรัก’ จึงต้องกล้ำกลืนฝืนใจรับ ‘ทรายแก้ว’ มาอยู่ในฐานะเมีย
ครึ่งแรกเหนื่อยหน่อย…เพราะพ่อตาหวงลูกสาว ครึ่งหลังแพราวพราว…หื่นนำ หวานตาม
เมื่อ “ไอรัก” สาวมั่นที่เพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ ถูกบุพการีขีดเส้นให้ต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เธอมีหรือจะยอม หากแต่ “ธีร์ภาณุ” นายเล็กแห่งไร่แสงตะวันชายหนุ่มอายุสามสิบสอง ซึ่งเป็นที่หมายปองของสาวๆครึ่งค่อนจังหวัด ที่ดูเหมือนจะตกหลุมรักเจ้าสาวของตัวเองตั้งแต่เจอหน้า
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือหรอกปลัดเมฆ ในเมื่อเยื่อพรหมจรรย์ของฉันมันยังอยู่เหมือนเดิม เก็บคำขอโทษของคุณไว้เถอะ” พิมพ์รพีพรพูดจบก็เชิดหน้าขึ้นไม่ยอมสบตาคู่กรณี ปลัดเมฆาขมวดคิ้วมองหน้าคนพูดอย่างนึกไม่ถึง “คุณไม่ต้องเก็บเรื่องที่ย่าพูดเมื่อกี้มาคิดมากหรอกนะ เดี๋ยวฉันจะหาทางออกเรื่องนี้เอง”
ไม่รู้ว่าหลงหรือรัก… แต่ยังไงเธอก็จะจับเขาให้ได้ เพราะเลือกแล้วว่า เขานี่แหละคือพ่อพันธุ์ตามโปรไฟล์ที่ตั้งไว้ ปฏิบัติการรวบหัวรวบหางเจ้านายจึงเริ่มขึ้น มาฮาหื่นไปกับผู้หญิงโก๊ะและผู้ชายหื่นกันค่ะ
เขาเหนี่ยวรั้งกักขังเธอไว้ปรนเปรอสวาท เพราะหลงใหลในเรือนร่าง หรือเพราะซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้
“หนูยังไม่ได้เป็นเมียคุณ และจะไม่มีวันเป็นด้วย ถอยไป หนูจะกลับบ้าน” เจ้าสาวหมาดๆเงยหน้าจนคอตั้งตะเบ็งเสียงเถียงเจ้าบ่าวตัวโตที่ยืนขวางทางกลับบ้านของตน “คิดว่าจะก้าวออกจากที่นี่ได้ง่ายๆเหรอ” มือใหญ่จับแขนเล็กบีบแน่น จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ “คุณจะทำอะไร ปล่อยหนู หนูเจ็บนะ”
รอยตราบาปที่เขาประทับลงบนร่างของเด็กสาวในคืนนั้น คือรอยตราทีร้อยรัดหัวใจสองดวงไว้ด้วยกันตลอดไป
“เลือกเอาว่าจะออกไปดื่มน้ำก่อน แล้วกลับมาอยู่บนเตียงกับผมแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนถึงเช้า หรือจะไปอยู่บนเตียงกับผมก่อนสักครึ่งชั่วโมง ไม่สิ…น่าจะสักสองสามชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นผมก็จะไม่กวนคุณอีก ตอนนั้นคุณค่อยออกไปดื่มน้ำก็ได้” เพียงขวัญเลิกคิ้วเรียวสูง ปรายตามองนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังห้อง
หื่น ห่าม ปากหมา ลีลามาก ท่ายากเยอะ หัวใจรักเพื่อเธอคนเดียว ลงชื่อ…พี่ยักษ์สุดหล่อ “วันนี้อ่อยแต่หัวค่ำเลยนะ” สายธารเหลือบสายตาขึ้นมองคนตัวที่กำลังทรุดตัวลงนั่งต่อหน้าตน หญิงสาวถอนหายใจแรง เบ้ปากใส่คนหลงตัวเอง “อ่อยบ้าอะไร ถอยไปไกลๆเลยฉันจะนอน” ร่างเล็กเบี่ยงกายคลานหนีไปจัดที่หลับที่นอน
“กลัวเหรอ กลัวแล้วทำแบบนี้ทำไม” ดวงตาคู่งามเอ่อคลอด้วยน้ำใสๆ ใบหน้าตื่นกลัว และอาการสะดุ้งทุกครั้งที่เขาขู่ถามออกไปทำให้ฐานทัพรู้ว่าเธอกลัว หากแต่หญิงสาวกลับไม่ยอมรับ ไม่ปฏิเสธ และไม่อธิบายว่าเหตุใดจึงเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นได้ เมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบ เขาจึงบีบคางเล็กบังคับให้เธอจ้องหน้าเขา