วรศิษฏ์

สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบตัวเขาหวังใช้เป็นหลักยึด ทว่าเขากลับปัดออกอย่างไม่แยแส พาเอาอารมณ์วาบหวามเมื่อครู่ปลิวหายกระเจิดกระเจิง ความอับอายเข้ามาแทนที่ “คะ…คุณปาล” “เธอไม่มีสิทธิ์กอดฉัน ห้ามแตะตัวฉันถ้าฉันไม่อนุญาต เพราะฉันเกลียดผู้หญิงร้อยเล่ห์ แถมยังสกปรกทั้งตัวและความคิดอย่างเธอที่สุด”

“คุณโอมไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้” “แล้วที่ปกปิดผมเรื่องลูก กวางมีสิทธิ์มากแค่ไหน” “วันนี้เราคงคุยงานกันไม่รู้เรื่อง” ปาฏลีจุกประหนึ่งหมัดลุ่นๆ ชกท้อง กรัณย์ตั้งคำถามง่ายๆ แต่หล่อนกลั่นคำตอบได้ยาก ใช่ว่าเขาเจ็บคนเดียว หล่อนก็เจ็บด้วยยามเด็กหญิงปราณมาตาถามหาพ่อแท้ๆ “ไว้คุณโอมพร้อมค่อยให้เลขาติดต่อมานะคะ”