เผ่าเถี่ยนมีพรสวรรค์หนึ่งที่ทำให้สื่อสารกับภูตผีได้ พวกเขาเป็นเสมือนสะพานเชื่อมระหว่างเหล่าวิญญาณและมนุษย์ ไอโม่ซินคือผู้นำเผ่าเถี่ยนคนปัจจุบัน ชีวิตประจำวันของเขาคือเช้าไปเรียน เย็นกลับบ้านมาคัดอักษรเถี่ยน และคอยเจรจากับบรรดาวิญญาณเพื่อจัดการเรื่องที่ยังค้างคา
“ฉัน…เมื่อคืน…สารภาพกับคุณจริงๆ เหรอคะ” เจียงเหมยอิ่งพูดตะกุกตะกัก “เปล่าครับ” “…” เจียงเหมยอิ่งเพิ่งจะผ่อนคลาย ก็ยิ่งรู้สึกตึงเครียดขึ้นไปอีก “แต่เมื่อคืนคุณทำให้ผมรู้ว่าผมชอบคุณ” หานต้งพูดเสียงต่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้าสั่งให้เธอตัดต่อรายการอาหารที่เขามาออก จนทำลายภาพลักษณ์ของ ‘หานต้ง’
เมื่อคนตายยังคงวนเวียนอยู่กับคนเป็น เหมือนอย่างที่น้องสาวของ ‘กู้ไหวเจิน’ ตามหลอกหลอนเขาทั้งในความฝันและความเป็นจริง ใครก็ช่วยเขาไม่ได้ แม้แต่ครอบครัวยังเห็นคนตายดีกว่าคนเป็น แต่ในความอับจนยังไม่ไร้สิ้นหนทาง เมื่อความบังเอิญ หรือ ‘บางสิ่ง’ ชักนำให้เขาได้เยื้องย่างเข้าไปในสถานที่ลึกลับ