Home » อัญจรี

อัญจรี

สามีนิตินัย – อัญจรี

สามีนิตินัย – อัญจรี

“ปล่อยนะ ตัวเหม็น…อย่ามาใกล้สิ ขออาบน้ำก่อน” “ไม่เหม็นหรอก จูนอะ แก้ผ้าก็หอมแล้ว” “โอ๊ยฟ้า! ไม่หื่นสักนาทีได้ไหม” “ไม่ได้! หยุดหื่นขึ้นมา เดี๋ยวจูนก็หาว่าผิดปกติ เนี่ย…ฟ้าเลยต้องหื่นให้สม่ำเสมอ เหนื่อยนะ แต่ก็อดทนอ่าจูน” พูดแล้วอมยิ้ม ขำตัวเองที่พูดอะไรแบบนั้นออกมา

คู่หมาย – อัญจรี

คู่หมาย – อัญจรี

‘ฝ้ายคำ’ คือแม่หญิงที่ ‘พ่อเขม’ มิได้หมายตา แต่จำต้องรับมาเป็นเมีย เมื่อฝ้ายคำถูกกล่าวหาว่าเข่นฆ่าแม่หญิงนางหนึ่ง ที่พ่อเขมรักใคร่ นางจึงถูกเฆี่ยนตีด้วยริ้วหวายจนสิ้นชีวา ทว่าเมื่อนางฟื้นตื่นจากความตาย นางยังพอจดจำผู้อื่นได้ แต่ผัวตนนั้นไซร้ นางกลับหลงลืม

ทวงรักนางบำเรอ – อัญจรี

ทวงรักนางบำเรอ – อัญจรี

บนเตียงที่ผ้าปูยับย่นยุ่งเหยิง บางจุดยังมีร่องรอยแห่งโลหิต ณัฐนรีเฝ้ามองแล้วใจหาย สองมือกำปมผ้านวมที่ห่อร่างเปล่าเปลือยไว้แน่นหนึบ ก็คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น จะช่วยให้เธอสิ้นสุดทุกความสัมพันธ์ที่มีต่อสิปปกร แต่มันไม่ใช่เลย ผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอจะสลัดเขาทิ้งได้ง่ายๆ

พี่แทน แซ่บมาก! – อัญจรี

พี่แทน แซ่บมาก! – อัญจรี

เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมันเกินเลย ย่อมเป็นธรรมดาที่พี่แทนแสนดีต้องรับผิดชอบ แต่ว่าน้องยุนี่สิ น้องไม่เข้าใจพี่! “หมายความว่าไง ไม่ได้จะให้พี่รับผิดชอบเหรอ” “ไม่!!! จะบ้าเหรอ พี่พูดอะไรเนี่ย อย่าพูดเรื่องแต่งงานนะ มันน่ากลัววว!!!” “ก็เราได้กันแล้ว ถ้าไม่ให้พี่รับผิดชอบเธอ งั้น…งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบพี่”

แรงรักทวงแค้น – อัญจรี

แรงรักทวงแค้น – อัญจรี

เกล็ดมุกรักวาคิม เธอทุ่มเท เธอเฝ้ารอความรักจากเขา แต่มันไร้ประโยชน์ ผู้ชายหัวใจน้ำแข็งอย่างวาคิมไม่เคยแสดงออกว่ารักใคร่ไยดี เธอมีหน้าที่เพียงสนองความใคร่บนเตียงเท่านั้น แล้วเธอจะทนเพื่ออะไร!? ในเมื่อเขาไม่อาจมอบความรักมาให้ เธอก็ขอจากไปพร้อมกับลูกในครรภ์!

แรงรักซ่อนปรารถนา – อัญจรี

แรงรักซ่อนปรารถนา – อัญจรี

เมื่อความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นเพราะแรงปรารถนา หาใช่ ความรัก ดังนั้น การรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน มันจึงเป็นไปไม่ได้! “เห็นแก่ตัว ทุเรศที่สุด!” หญิงสาวให้พรชายหนุ่ม หลังจากฟาดฝ่ามือใส่แก้มสากของเขาไปเต็มรัก “ฉันไม่ใช่อีตัว! ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ สายตานายมันฟ้อง สายตาดูแคลนเหยียดหยาม”

แรงรักยั่วพิศวาส – อัญจรี

แรงรักยั่วพิศวาส – อัญจรี

มีนาเดือดดาลอย่างที่สุด เมื่อถูกอัจฉราโป้ปดว่าเขาฉุดคร่าพรหมจรรย์ของหล่อน เขาอยากปฏิเสธเพราะจำอะไรไม่ได้แต่ดันมีภาพถ่ายมัดตัวแน่นหนา เขาโมโหจัดจึงได้หาทางพิสูจน์ความจริงด้วยการข่มเหงรังแกอัจฉราอีกครั้ง แล้วเขาก็ตาสว่าง เพราะครั้งนี้ต่างหาก ที่เขาผลาญพรหมจรรย์ของหล่อนเข้าจริงๆ

เผด็จศึกซาตาน – อัญจรี

เผด็จศึกซาตาน – อัญจรี

“ยาหยี…เธอต้องการอะไรบอกฉันมาเถอะ ฉันช่วยเธอได้ที่รัก” “ไม่…ไม่…ฉันไม่ต้องการอะไร…ทั้งนั้น อา…ดอม…” ปราณันต์หายใจหอบถี่ เมื่อเขาเลื่อนมือจากกรอบหน้าลงลูบไล้ลำคอระหงของหล่อน ฝ่ามือเขาร้อนผ่าวในขณะที่ผิวเนื้อหล่อนเย็นเฉียบ แล้วเพียงไม่นานผิวเนื้อหล่อนก็ได้ร้อนผ่าวเช่นกัน

บุหงาราคี – อัญจรี

บุหงาราคี – อัญจรี

เพราะความเมาทำให้เขาเผลอกาย เพราะรักมากมายทำให้เธอเสียตัว ในค่ำคืนที่อบอวลด้วยกลิ่นอายแห่งราคะและวิสกี้ หม่อมหลวงเปรมินทร์ ได้ลิ้มรสความสดสาวของสตรีนางหนึ่ง พรหมจรรย์อันหอมหวานและกลิ่นกายหอมกรุ่น ทำให้ชายหนุ่มปรนเปรอให้หญิงสาวด้วยบทรักอันร้อนแรง ทว่าเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง

หัวใจใกล้เกินเอื้อม – อัญจรี

หัวใจใกล้เกินเอื้อม – อัญจรี

ในบ้านเอวะโยธิน เมธาวีคือกาฝากผู้น่าสงสาร แต่ไม่ใช่สำหรับธีรภัทร เขาเกลียดชังหล่อนตั้งแต่แรกเห็น เกลียดที่หล่อนมาแย่งทุกอย่างไปจากเขา แย่งแม้แต่กระทั่งอ้อมแขนของมารดา ความเกลียดชังยังฝังแน่นในหัวจิตหัวใจ ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ แล้ววันหนึ่งเขาก็ทำผิดพลาด เขาทำลายเกียรติยัยกาฝากด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

รอยจูบจอมมาร – อัญจรี

รอยจูบจอมมาร – อัญจรี

“มินัญญา! เธอกำลังปั่นหัวพี่เล่นใช่ไหมฮะ! ที่ผ่านมาเธอแค่หลอกใช้พี่ใช่หรือเปล่า” “ปล่อยนะพี่กันย์ จะบ้าหรือไงฮะ! ปล่อย!” “ใช่! ฉันมันบ้า บ้าที่หลงเชื่อเธอมาตั้งหลายปี บ้าจนโง่ที่หวังว่าสักวันสาวน้อยที่ฉันดูแลมาอย่างดีจะยินยอมพร้อมใจเป็นคนรักของฉัน เป็นเมียฉันและเป็นแม่ของลูกฉัน!”

พระจันทร์สองใจ – อัญจรี

พระจันทร์สองใจ – อัญจรี

“ฟังให้ดีๆ นะคะ ฉันไม่ได้ขอให้พี่แต่งงานกับฉัน หรือคบกับฉัน ไม่จำเป็นต้องรักฉันด้วย พี่แค่ทำยังไงก็ได้ ให้ฉันท้องก็พอ! โอเคนะ!” “ฉันเพลียมากเลย ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด” เวนิสาบอกเสียงอ้อนๆ ทำหน้าตาให้เขาสงสาร อยากให้ผู้ชายเดินมาโอบสักนิด จุมพิตหน้าผากสักหน่อยจะได้มีกำลังใจ

รอยใจในไฟแค้น – อัญจรี

รอยใจในไฟแค้น – อัญจรี

เผียะ! ศราวิลหน้าหันตามแรงตบ เขาโกรธจนกรามแกร่งขบกันเป็นสันนูน ยัยบ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาตบกันแบบนี้! หมับ! “เจ็บ!” “ถ้ารู้ว่าเจ็บแล้วตบฉันทำไม!” “แล้วนายล่ะ นายก็รู้ว่าที่นั่นไม่น่าจะนอนได้ด้วยซ้ำ แล้วนายจะให้ฉันไปนอนได้ยังไง!” เธอเถียงบ้าง ชี้มือใส่ประตูสังกะสีที่อยู่ติดกับยุ้งข้าว

ภรรยาชั่วราตรี – อัญจรี

ภรรยาชั่วราตรี – อัญจรี

“ใครมันจะบ้าทนอยู่กับผู้ชายอย่างคุณฮะ! ฉันอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรก็ไม่แน่นอน ให้ฉันเป็นเมีย เป็นคนรับใช้ หรือว่าเป็นอีตัวก็เอาให้แน่สักอย่าง หรือว่าที่ทำแบบนี้เพราะเห็นว่าฉันเป็นของตาย จะเอาเมื่อไหร่ก็ได้ใช่ไหม!?” ชายหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ ดวงตาเปลี่ยนจากกร้าวดุมาเป็นไม่เข้าใจ “เธอพูดอะไรของเธอ ทำไมถึงพูดจาแบบนี้”