‘ข้าวแช่’ ไม่คิดว่าการแอบเข้าไปในงานสำคัญของชายหนุ่มที่เอามาเป็นตัวเอกในนิยาย จะทำให้ได้เจอกับผู้ชายที่จะมาสอนบทอีโรติกขั้นเทพในการเขียนนิยาย และสอนบทรักอันร้อนแรงสุดกู่ในชีวิตจริง ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากการเหยียมหยามบทรัก ที่เธอตั้งใจสุดชีวิต ในคอมเมนต์หนึ่งบนหน้านิยายของเธอ
‘ระเบียงชา’ เป็นสถานที่นั่งจิบชาหอม ๆ พลางชมบรรยากาศสวย ๆ สำหรับคนชื่นชอบชา แต่ไม่ใช่สำหรับ ‘เขียนฝัน’ หญิงสาวที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับชาเลยสักอย่าง เธอสนใจแค่ว่า ‘ที่นั่น’ เป็นบ้านของ ‘คุณหนาม’ ชายหนุ่มที่เธอแอบรัก การเดินทางเข้าสู่บ้านและสถานที่อันเป็นอาณาเขตของผู้ชายเย็นชา เอาใจยาก
‘คุณน่าน’ ที่ไว้ตัวจนใคร ๆ ต่างเกรงกลับลดตัวลงมาเป็นบาริสต้าประจำตัวให้กับ ‘คิริมา’ ที่นอกจากจะหลงใหลในกาแฟแล้ว ยังตกบ่วงเสน่ห์ของเจ้าของรีสอร์ทกาแฟอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น ความเสน่หาที่เริ่มต้นจากกลิ่นกาแฟหอม ๆ แล้วเบ่งบานด้วยจุมพิตรสเข้มข้น จะทำให้นักเขียนนิยายที่ผันตัวมาทำงานเป็น…
‘บ้านพันปี ’ ที่สะดุดตาและสะดุดใจพรรณนารา ยังไม่ตรึงตาตรึงใจได้เท่ากับชายหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวที่มีดวงตาอบอุ่นอ่อนโยน การเดินเข้าไปในชีวิตของ ‘คุณหมอพันปี พิริพัฒณ์พงษ์’ ต้องแลกมาด้วยสิ่งใด “นิสัยไม่ดี? พี่พันจะทิ้งพายเหรอคะ” “น่าตีจริง ๆ คิดได้ยังไงคะว่าพี่จะทิ้ง พี่จะเป็นห่วง และหวงมาก ๆ”
-เหนือเมฆ- ของ ๆ เขาคนของเขา เขาดูแลยิ่งกว่าชีวิต ดังนั้นเขาจึงทั้งโอ๋ อุ้ม และตามใจเธอ ‘อยากจะเอาแต่ใจแค่ไหนก็ทำไป เพราะพี่จะตามใจเอง’ -มนสิชา- ‘ความสุขของคนอื่นเป็นยังไงเธอไม่รู้ แต่ความสุขของเธอจับต้องได้ อ้อนได้ และงอนได้’
“เดี่ยวขอเวลาอยู่กับตัวเอง… เพื่อคิด” เจ้าของเสียงทุ้มทวนสิ่งที่แฟนสาวร้องขอ และคนที่พูดแบบนั้นก็พยักหน้า “ค่ะ เดี่ยวขอเวลาสักพัก” “หนึ่งเดือน พี่ให้เวลาเดี่ยวหนึ่งเดือน และระหว่างหนึ่งเดือนนี้เราจะไม่เจอกัน ไม่โทร.หากัน ตกลงตามนี้นะครับ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ พี่เป็นห่วง” พูดแล้วก็เปิดประตูลงจากรถก่อนปิดประตู
‘กีรติ ปัณณทัต’ เป็นชายหนุ่มใจดี อ่อนโยน แล้วยังเป็นบาริสต้ามือดีของรีสอร์ทกาแฟ เขาเป็นที่นิยม เป็นที่ชื่นชอบ ทั้งจากลูกค้าและพนักงาน ‘แก้มอุ่น กันตินันท์’ เป็นหญิงสาวที่มีชีวิตเรียบง่าย ความฝันอันยิ่งใหญ่เพียงอย่างเดียวของเธอก็คือ การทำขนมให้รีสอร์ทกาแฟและระเบียงชา
“มาเป็นเด็กเฮียแล้วเฮียจะดูแลกั้ง กั้งอยากหนีใครหรืออะไรเฮียจะช่วย แต่ถ้ากั้งอยากเผชิญหน้าเฮียจะยืนอยู่ข้าง ๆ” “เฮียคะ ทำไมกั้งถึงดูอนาถานักล่ะ พ่อแม่ก็ไม่มี อาภัพจัง” “เฮียมีแม่ เดี๋ยวเฮียแบ่งให้ เราใช้ด้วยกันได้” “แฟนก็ไม่มี” “เดี๋ยวจะโดน!! ผัวนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วยังจะร้องหาแฟนอะไรอีก!!!”
‘ยี่หวา’ ถึงภาวนาว่าสักวันเธอจะเจอเจ้าชายของเธอที่ดูอบอุ่น เก่งกาจ และยิ่งใหญ่ เธอรอคอย… เธอปรารถนา… และสุดท้ายเธอก็ถึงขนาด… อ้อนวอน ได้โปรด… ส่งเจ้าชายมาหาเธอ มาช่วยให้เธอหลุดพ้นไปจากชีวิตอันเลวร้าย ทว่าทำไม… เจ้าชายที่ถูกส่งมาถึงดูใกล้เคียงกับคำว่า ‘ร้ายกาจ’