เพราะเกิดมารูปโฉมงดงามเป็นหนึ่ง นางถึงได้ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีกาลกิณีตั้งแต่เกิด นางคิดว่าไม่มีอะไรจะแย่ไปมากกว่าอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ อีกแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่งครอบครัวของนางถูกบีบบังคับให้ส่งตัวนางและพี่สาวอีกสองคน เป็นบรรณาการให้กับแคว้นตงฉินไปเสียด้วยการแต่งงานกับบุรุษที่ไม่รู้จัก
อุบัติเหตุไม่คาดฝัน ทำให้ไป่มู่ชิงจมหายไปในแม่น้ำกลางเมือง ตื่นมาอีกที…แทนที่จะได้นอนอยู่ในโรงพยาบาลหรือเจอยมฑูต กลับพบว่าตัวเองมาสิงอยู่ในร่างองค์หญิงเก้า ที่ถูกแม่เลี้ยงและพี่สาวใจร้ายรังแก มิหนำซ้ำยังอายุเพียงเจ็ดขวบ และมีความสามารถในการอ่านใจคนออกแถมมาอีก
เพราะอำนาจ…ทำให้นางต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพตั้งแต่อายุสิบห้า เพราะความรัก…ทำให้นางอดทนทำหน้าที่ฮูหยินเอกถึงสามปี เพราะอนุผู้หนึ่ง…ทำให้นางถือหนังสือหย่าจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์ แล้วมาวันนี้…คนใจร้ายผู้นั้นยังกล้ามาทวงลูกจากนางอีกหรือ! ‘จวนนี้เป็นของเจ้า ทรัพย์สมบัติทั้งหมดข้ายกให้เจ้า
ถึงจะข้ามภพมาเป็นหงส์ที่ฮ่องเต้มิโปรดปรานก็ไม่เป็นไร แต่ในเมื่อสามีและเหล่าสนมชายารักทั้งหลายขยันมา ‘เยี่ยมเยียน’ นัก ไม่ปล่อยให้นางได้หายใจอยู่ในตำหนักเย็นอย่างสงบสุข เช่นนั้น…ลองเป็นฮองเฮาชั่วช้าแห่งยุคก็น่าสนุกดี! “โหดเหี้ยม ไร้เหตุผล อิจฉาสนม ลบหลู่ฮ่องเต้!”
ล่มงานมงคลกับบุรุษ ‘ปกติสมบูรณ์’ มาได้แล้วถึงสองครา ครั้งที่สามกับ ‘อดีตแม่ทัพพิการตาบอดโมโหร้าย’ แค่นี้จะไปยากอะไร หากนางทำไม่ได้ นางจะยอมเป็นแม่พันธุ์หมูให้เขาเลย ว่าแต่…เขาหลอกกินเต้าหู้นางบ่อยไปหรือไม่? ผู้ใดเคยกล่าวเอาไว้ว่าจะยอมตาบอดไปชั่วชีวิตดีกว่ารับนางเป็นภรรยา!