‘เด็กคนนั้นเป็นลูกของเธอ…กับใครหรือกับใคร!’ “เธอหลอกฉัน?” เขาถามย้ำด้วยน้ำเสียงแผ่วโหย “ใช่! จูนหลอกคุณว่าท้อง! ก็เพื่ออยากจะรั้งคุณไว้… แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าต่อให้ท้องจริง ๆ คุณก็ยังจะแต่งงานกับคนอื่นอยู่ดี” เธอเอ่ยเคล้าเสียงสะอื้นแล้วจิ้มนิ้วลงตรงหัวใจ “…เพราะเป็นจูนที่คุณไม่คิดจะรัก เป็นยายโง่ เซ่อซ่า
เปรมณัชเคยตั้งกฎในความสัมพันธ์นี้ไว้ว่า ‘ไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร’ ทว่าสุดท้ายเขากลับเป็นฝ่ายยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เป็น ‘เจ้าข้าวเจ้าของ’ เธอ “นายจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเมื่อไหร่” เธอถามเสียงเครือ ปลายจมูกรั้นขึ้นสีแดงเรื่อ น้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อ “เดี๋ยวเราไปหายามาใส่ให้” เขาชวนเปลี่ยนเรื่อง
‘ฉันไม่ได้ป้องกัน’ ‘วะ… แหวนทราบค่ะ แหวนจะรับผิดชอบตัวเอง แหวนจะกินยา’ สีหน้าของคนฟังเครียดขรึม หัวใจวูบโหวงไปชั่วขณะเมื่อเธอบอกทำนองว่าจะรับผิดชอบโดยไม่ให้มีการตั้งท้องเกิดขึ้นทีหลัง ‘ไม่อยากเป็นเมียฉันขนาดนั้นเลย ?’ ‘ค่ะ แหวนไม่อยากเป็นเมียพ่อเลี้ยง… เพราะพ่อเลี้ยงเป็นผู้มีพระคุณ
นนทวัช (นนท์) สัตวแพทย์หนุ่มที่ในอดีตเป็นเด็กเนิร์ดสุดเชย เขาแอบรักดาวคณะนิเทศอย่างคาริสา (คริส) พี่สาวข้างห้องคนสนิท จากนั้นใช้ความดีเอาชนะใจรุ่นพี่สาว ได้คบหากันอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่สุดท้ายดาวคณะคนสวยก็เลือกที่จะทำร้ายหัวใจของหนุ่มแว่นสุดเชยอย่างนนท์ และเพราะไม่ถูกเลือก นนท์จึงเลือกเดินออกมา
สาวน้อยผู้ไม่ประสาสารภาพรักกับเพื่อนพี่ชายที่แอบรักมาหลายปี ความอ่อนไหว เผลอไผล ทำให้ทั้งคู่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งในคืนนั้น สาวน้อยบริสุทธิ์แรกแย้มยังคงตราตรึงในทุกอณูความรู้สึก เขาคงจะทำหน้าที่ดูแลปกป้องอย่างพี่ชาย ตามที่เคยให้คำมั่นสัญญาไว้กับเพื่อนรัก หากยัยหนูจอมแสบวัยสี่ขวบนามว่า ‘จันทร์เจ้าขา’
สี่ปีที่แล้ว ปฐพี ได้ทำร้ายหัวใจผู้หญิงคนหนึ่งอย่างแสนสาหัส พสิกา วิ่งพรวดพราดออกไปจากคอนโดของเขา หลังจากที่จับได้ว่าเขากำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงอีกคน และนั่นเป็นเหตุให้เธอถูกรถชนจนได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอหายออกไปจากชีวิตเขาราวกับตายจาก สี่ปีที่เขาต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานเพราะคิดถึง